Question 1

İşte Benim Öyküm

admin · Accepted Answer

Ben otuz beş yaşındayım ve on bir senelik evliyim. Zaman su gibi akıp gidiyor evliliğimizin ilk yılların da çocuk düşünmüyorduk henüz erken , önce kariyer yapalım borçlarımızı ödeyelim birkaç sene sonra nasıl olsa olur diye düşünüyorduk.evliliğimizin üstünden dört sene geçmişti ,artık çocuk istiyorduk her adet döneminden sonra üzülüyor bir sonraki ayı umutla bekliyordum.Bir gün arkadaşımın tavsiyesiyle bir doktora gittim muayene oldum birkaç tahlil yaptı bana süt hormonlarımın fazla olduğunu bundan dolayı hamile kalamadığımı söyledi ve ilaç yazdı.sonuçları incelediğimde maalesef doktor yanlış bakmış değerlerim normaldi,tekrar doktora gidip söylediğimde sen gene de üç ay iç olsun dedi .

Yeni bir doktor buldum ve ayni gün tekrar muayene oldum her şeyin yolunda olduğunu sadece adet düzenleyici ile adetimi düzenleyeceğini kendiliğinden hamile kalabileceğimi söylediğinde rahatlamıştım. Bir sene daha geçti ama sonuç maalesef olumsuzdu 1. aşılama deneyimim de negatifti, o an bütün dünyam yıkılmıştı sanki çünkü çok umutlanmıştım, bu sonuçtan sonra doktora uzun bir süre gitmedim ama artık bilinç altım bile benimle oynuyordu adetim her ay gecikiyor, idrar ve kan tahlilleri yaptırıyordum sonucu almadan adet oluyordum. kendimi tekrar toplayıp başka bir doktora gittim tekrar tahliller yapıldı bir sorun yok, psikolojik kafandan attığın an hamile kalacaksın dedi bu söz beni daha da yoruyordu çünkü sorun olsa ilaçla tedavi olur hamile kalırım diye düşünüyordum. 2.aşılama yapıldı uzun bekleyiş döneminden sonra sonuç negatifti. Tekrar hayal kırıklığı yaşamıştım artık doktora gitmeme kararı almıştım ümitlerim tükenmişti. Neredeyse hayata küsmüştüm kimseyle görüşmek istemiyor hafta sonları evden dışarı çıkmak istemiyordum tabii ki bu davranışlarım yaşam kalitemizi düşürmüştü.

Böyle iki senemiz daha geçmişti kendimi toplayıp bir tüp bebek merkezine gittik.Her şeye yeniden başlamıştım iğneler ilaçlar olacak mı olmayacak mı , iş yerinden izin alma stresi derken yumurta toplama zamanı gelmişti. İçimde hem sevinç hem korku vardı , narkoz dendiğinde sanki hiç ayılamıcam gibi geliyordu ama denemeye değerdi transfer yapıldı ve o hiç bitmeyecek on iki gün sonunda kan tahlili yaptırdım sonuç gene negatifti hastanede ağlıyor nefes alamıyordum sanki o an dedim ki tamam artık belli oldu ben asla anne olamıyacaktım..Ben gene ağlıyordum eşim ise bana moral vermeye çalışıyor dimdik ayakta duruyordu onu öyle görünce daha çok içim acıyordu .Eşim için güçlü olmam gerekir diye düşündüm ve tekrar ikinci kez tüp bebek denemeye karar verdik aynı polikinlike tekrar gittik, Tabiî ki her gittiğimde ağlayarak çıkıyordum , kendimi tutamıyordum tedaviye başladık iğneler ilaçlar derken transfer yapıldı bekleme süreci başladı , kan tahlili pozitifti dünyalar bizim olmuştu birkaç gün sonra kontrole gittim de hamilesin dedi keşke ikiz olsaydı diye içimden geçirdim .Haftaya tekrar kontrole çağırmıştı gittiğimde doktorum muayeneden sonra sorun olduğunu söyledi, üç gün sonra tekrar çağırdı ,gittiğimde maalesef boş gebelik hemen kürtaj olman lazım dedi hayır olamaz dedim vermem size bir yanlışlık vardır biraz daha bekleyelim dedim yalvardım doktora olmaz seni zehirler dedi ertesi güne randevu verdi ve maalesef kürtaj oldum.o günü size anlatamam düşününce şu an bile içim acıyor ve gözyaşlarıma hakim olamıyorum.Tamam dedim artık bu sayfa benim için kapandı. Kendimi işime verecektim ve eşimle birlikte mutlu olacaktım ağzım bunları söylerken kalbimde fırtınalar kopuyordu. Bu halim eşimi ve ailemi çok üzülüyordu ,kardeşim bir doktor tanıdığını bir kez de ona gitmemi istiyordu ben her defasında kabul etmiyordum. Kardeşim benim adıma randevu almış Prof.Doktor Engin beyden gidiyoruz dedi ben söylene söylene gittim muayeneden sonra hocam bana yumurta rezervlerin azılmış dedi henüz üçüncü tüp bebek denemeye hazır değilim dedim, bir sene bilemedin iki sene vaktin var dedi beklemek gibi bir lüksün yok dedi.(Kimseye söylemesem de içimden geçen hoca bana diyecekti ki her şey yolunda senin çocuğun olur şu ilacı iç sorun yok diyecekti )çaresizlikten ağlayarak ayrıldık bir hafta boyunca ağladım.Eşimle bir karar verdik tekrar denemeye çünkü engin beyin gerçekleri söylemesi ilk başta canımızı yakmış olsada kendimizi güvende hissettik en önemlisi hocamın kendinin muayene etmesi,yumurta toplama ve transfere bizzat kendisinin girmesi bize daha çok güven vermişti.Kurban bayramının birinci günü sabah yumurta toplama işlemi için hastaneye gittiğimizde ağlamaktan gözlerim şişmişti o an için isyan ediyordum günahım ne herkes evinde bayramlaşırken biz hastanedeyiz diye neyse yumurta toplanmış artık telefon bekliyordum transfer için nihayet beklenen telefon geldi ve üç gün sonra transfer gerçekleşti. 0niki gün geçti ve kan tahlili yaptım sonuç pozitifti hatta değerler normalden yüksekti. mutluluktan uçuyorduk bir hafta sonra kontrole gittiğimde hocam ikiz dedi biraz üzgündü ama biz sevinç çığlıkları atıyorduk on seneden sonra hamileydim ve bir değil iki bebeğimiz olacaktı.

Aylık kontrollerim iyi gidiyordu ama ikiz olduğundan ikili ve üçlü testleri yapılamayacağını söyledi doktorum sorun olmadığını Allahtan gelen her şeye razıyız dedik eşimle beraber onlar bizim bebeklerimizdi. Birkaç ay sonra bebeklerin gelişimi geriden geliyordu ve az kilo alıyorlardı kontroller sıklaşmıştı hatta işimden çıkmıştım evde yatıyordum. hamileliğimde zor geçiyordu ama gene de mutluydum sonunda kavuşacağım o iki ufaklığı düşünüyordum .Kontrollere eşim annem kardeşim halam kalabalık gidiyorduk herkeste bir heyecan vardı .Altıncı ayımda yüksek tansiyon ,şeker çıkmıştı ve gebelik zehirlenmesi artık işler iyice zorlaşıyordu ama bu sefer hiç bir şey düşünmüyor engin beyin kontrolünde kendimi güvende hissediyordum.on gün hastanede kontrol altında kalmamın iyi olacağını söylediğinde biraz panik olmuştum. Pazartesi hastaneye yattım tahliller kontroller derken Salı sabahı sezaryenle doğum yapacağım söylendiğinde donup kalmıştım.Daha yedi aylık hamileydim ama yapacak bir şey yoktu vakit gelmişti.

Salı sabahı doğumhaneye girdim Saat 9,05 gece kızım 9,06 oğlum dünyaya gelmişti ,ben ayılmıştım ama tansiyonum ayarlanamıyordu yoğun bakıma her han alınabileceğim söylendi ,dört saat sonra düzene girdim ve odama getirildim ama maalesef bebeklerimi göremiyordum çünkü onlar 1.derece prematüre doğmuşlardı kızım 960gr, oğlum 950 gr ve kuvöz deydiler onlar bana gelemeyecekti benim ayaklanıp bir an evvel onları görmeye gitmeme lazımdı gece ayaklandım yürüdüm sabah erkenden bebeklerim yanına gittim ilk defa buluşacaktık heyecan ve korku vardı hasta bakıcıya rica ettim lütfen yanımdan ayrılma diye içeri girdiğimde bir köşede oğlum diğer köşede kızım yatıyordu çok küçüklerdi beş dakika onları gördüm ve çıktım. Ertesi gün hastaneden taburcu oldum ama inanın onları hastanede bırakıp eve gelmek çok acı bir şeymiş. Her gün hastaneye gidip bebeklerimi beş dakika görüyordum bu bile harikaydı, onaltıncı günü oğlum vefat etti .O gün anladım ki daha önce yaşadıklarımın hiç bir şey olduğunu en acı şeyin oğlumu kaybetmek olduğunu anlamıştım, ama kızım için güçlü olmam gerektiğini biliyordum ve her zamankinden daha güçlüydüm. Oğluma son görevimizi yerine getirdikten sonra göz yaşlarımızı silip kuvöze kızımın yanına gittik, öykümüzün bize ihtiyacı olduğunu biliyorduk.50 .gün kızım 1.630 gr olmuştu artık evimize gelmişti.şuan küçük prensesim Öyküm bir yaşında 6.750 gr oldu ve çok mutluyuzzzzzz.

Benim Keş kelerim önceden daha güçlü olsaydım da çabuk pes etmeyip mücadelemde ısrarcı olsaydım da kızımı seneler önce kucağıma alsaydım. Engin hocama çok teşekkür ederim iyi ki varsınız ve sizi tanımışım ..Dilerim benim gibi evlat hasreti çekenler benden daha güçlü ve ısrarcı olur , daha kolay yavrularını kucaklarına alırlar.

Question 2

Başarı Hikayesinin Kahramanlarına Sevgiler, Selamlar

admin · Accepted Answer

Çocuk sahibi olmaya karar verdiğimizde ileride bir sorun ile karşılaşmayalım diye doktor kontrolünden geçmiştim, tetkiklerimde herhangi bir sorun ve gebe kalmama engel bir bulguya rastlanmamıştı. Birkaç ay sonrasında da hamile kaldığımı öğrendiğimde kendimi şanslı hissetmiş, sıkıntı çekmeden bebeğime hamile kaldığım için çok mutlu olmuştum fakat bu gebelik zor günlerin başlangıcı oldu. Kalp atışını duyamadık ve bebeğim oluşmadan beni bıraktı. Doğal yolla bir kere olduysa yine olur diyerek birkaç ay bekledik fakat olmadı. Çok ünlü bir hastanenin çok ünlü doktorunun kapısını çaldık. 2 başarısız tüp bebek süreci geçirdik fakat sorunumuzun ne olduğunu bile bilemiyorduk.

Tüp bebek süreci ciddi moral ve güç ister fakat her seferinde aynı gücü toplamak zor olduğundan ben yine ticarethaneye dönüşmüş hastanelerde tüp bebeğe girip hüsrana uğramaktansa anne olmama engel sebebi bulacak doktor arayışına girdim. Bu konu ile ilgili referans isteyeceğim tanıdığım yoktu ben de internet araştırmasına girdim. Engin Bey’i şu an yazdığım gibi annelerin yazdığı başarı hikayelerini okuyarak buldum ve tek kötü yorum bulmadığım için muayenehanesinin yolunu tuttum. Amacım sadece birinin bana anne olamamamın sebebini söylemesiydi. Engin Bey birkaç test isteyerek yumurtalık rezervimin azaldığı sonucuna ulaştı ve beni detaylı bilgilendirerek güven oluşturdu. Onunla yine bir tüp bebek sürecine girmeye hazırdım. Tüp bebek deneyimimizde gebelik oluştu fakat kalp atışı yine gerçekleşmedi. Engin Bey’e güvenim sonsuzdu ve ikinci tüp bebeği de yine birlikte denedik. Sorunlu yumurtalarım ile iki embriyo çıkartabilmiş ve transfer etmiştik. Gebelik yine oluştu fakat beta hcg ustası olmaya başlayan ben değerlerde bir yükseklik fazlaca artışlar görmeye başlayınca acaba ikiz mi diye kuşkulanmaya başlamıştım.

Kalp sesi duymaya gidişlerimiz hüsranla sonuçlanan biz iki tane pıtır pıtır atan kalpler duymuştuk, bıraksalar saatlerce dinleyebilirdim, artık hamileydim. Engin Bey ikiz gebeliğin riskleri konusunda bizi bilgilendirdi, uyardı ve herşeyi takip etti. Şeker, tiroid sorunlarımda konusunda uzman doktorlara yönlendirerek kontrol altına alınmasını sağladı. Sağlıklı bebekler, sağlıklı doğum olması için her ayrıntıyı takip etti ben de gözüm kapalı güvendim ve ne dediyse yaptım. Sayesinde ikiz gebeliğe rağmen sağlıklı ve rahat hamilelik geçirdim ve 36. haftanın sonlarına doğru hastaneden doğum için gün aldık fakat 34. haftanın sonunda gece 23.45 te plasentamın aşağıda olmasından kaynaklı kanamam oldu ve Engin Bey’i aradım. Hemen telefonunu açtı ve acilen hastaneye gitmemi söyledi. 15 dk sonra hastaneye vardığımızda 5 dk sonra o da yanıma gelmişti ve hemen doğuma alındım. Güvenimin ne kadar doğru olduğunu ve onun kapısını çalarak ne kadar doğru bir karar verdiğimi bir kere daha anlamıştım.

00.40’da İpek´im ve 00.41’de Işıl´ım doğmuştu. Evimde otururken 1 saat içinde kanamam olmuş, ben hastaneye varmış, doğum gerçekleşmiş ve ben minik kızlarımı koklamıştım. Allah bu mutluluğu her kadına nasip etsin inşallah. Meleklerini bir an önce kucağına almayı bekleyen anne adayları, emin olun bir gün hayaliniz gerçekleşecek, çektiğiniz sıkıntıların hepsine değecek ve bugünlerinizi tebessümle anacaksınız. Hayallerimize ulaşmada aracı olan Engin Bey gibi doğru insanlar ile karşılaşmanızı dilerim.

Question 3

Melis'in Masalı

admin · Accepted Answer

Merhabalar ben Yasevil Tatlıcı .Hayatta bazen mucizeler oluyor.Bu mucizelere sihirli değneğiyle dokunan Engin Bey`i 4 yıldır tanıyoruz. Umudunu yitiren çiftlere umut olsun diye canım kızım Melis`imin hikayesini paylaşmak istedim.

Yaklaşık on yıldır kalp kapak hastasıyım. Mitral kapak darlığım var. Hal böyleyken İstanbul'daki büyük hastanelerdeki önemli kalp doktorları bebek doğurmamın çok riskli olduğunu söylediler. Biz de bu şekilde umutsuzca ne yapacağımıza karar veremeden bir iki sene geçirdik. Bütün riski göze alıp bebek yapmaya karar verdik.Bir sene kendimiz denedik. Bir sürü tahliller yaptık. Her ay hormon tahlilleri, tüpler açık mı diye küçük operasyonlar yapıldı. Sonra Engin Bey`i tanıdık. Benim sağ ve sol yumurtalığımda iki tane çikolata kisti olduğunu öğrendik. 2006 yılında kistlerimi ameliyatla aldırdım.

Tekrar denemelerimiz oldu. Basarısız olan denemelerden sonra yumurtlama takipleri ve aşılama denememiz oldu oda başarısızlıkla sonuçlandı. Kalp açısından da rahat değildim. Engin Bey'in tavsiyesi üzerine Internationel kalp doktoru Doç.Dr. Tuğrul Okay ile tanıştık ;bana gerekli kontrollerden sonra hamile kalmamada hiç bir sorun olmadığını söyleyerek beni çok rahatlattı. Bizim bu arada bir tüp bebek denememiz oldu çok zorlu bir dönemdi kalp ilaçlarımla beraber 19 tane ilaç kullandığım bir dönem geçti. İlaç etkileşimlerinden iç kanama geçirdim. Hamile kaldım fakat düşük oldu. Sağlıklı yumurtaları tüp bebek sırasında dondurduk. Son bir umut olarak donmuş embriyolarımızdan Nisan ayında tekrar tüp bebek denemesi yapacaktık. Ve bizim son denememiz olacaktı. Şubat ayında başka bir yerde smear testi yaptırdım tekrar kistlerimin oluştuğunu ve tüp bebekle bile hamile kalmamın bebeğin tutunmasının çok zor olduğunu söylediler.

Mart ayında ben yıllık iznimi aldım ve evde dinlendim. Nisan ayında tekrar tüp bebek deneyecektik ki bir mucize oldu ben kendiliğinden hamile kaldım. Bizim için gerçekten mucize idi. 37 haftamiz gerek kalp açısından gerek bebeğin gelişimi açısından gayet olumlu ve rahat gecti. 37 hafta boyunca sabah aksam kan sulandırıcı iğne yaptim, gerekli kalp kontröllerimi aksatmadım. Ekim ayında canım babam vefat etti. Kızımızın sağlığı için babamı göremedim mezarına gidemedim. Kasım ayında Melis Masal`ımız doğdu.

Hayatta gerçekten mucizeler oluyor. Bu mucizelere can veren, bize devamlı umut, güven, sevgi veren bir telefon kadar gece ve gündüz yakınımızda olan çok değerli Engin Bey`e ve bize hiç sans vermeyen doktorlardan farklı olarak bize umut veren bilgili, güvenilir, enerjik doktorumuz Tuğrul Okay`a da çok teşekkür ediyoruz.

Hayatımız değişti. Anne ve baba olmak çok güzelmiş.

Question 4

Merhaba Engin Bey

admin · Accepted Answer

Merhaba Engin Bey,

Sizinle Eylül 2008 de, canım kızım Kayra’ya 8 haftalık hamileyken tanıştık. Size sadece “doktorumuz” demek büyük haksızlık olur. Enerjiniz, pozitifliğiniz, dürüstlüğünüz, açık sözlülüğünüz, ağabeyliğiniz ve daha pekçok sayabileceğım iyi yönünüz tartışılmaz bile.

Sıkıntılı geçen hamilelik dönemimde, bize destek olmanız ve yol göstermeniz, güzel kızımız Kayra’yı sağlıklı bir şekilde kucağımıza almamız için yaptığınız herşey bizim için çok önemliydi. Kimse için, bunlardan daha değerli bir hediye olamaz.

Muayenehanenizin ev sıcaklığı, çalışanlarınızın ve sizin güler yüzünüz, herşey ama herşey o kadar rahatlatıcı ki, hamileliğin verdiği tüm gerilim,endişe ve sıkıntıları orda bırakıp çıkmak insana huzur veriyor. Umarım ileriki yıllarda da 2.hamileliğim problemsiz ve yine sizinle geçer. Özçelik ailesi olarak; sevdiklerinizle sağlıklı, başarılı ve uzun yıllar aramızda olmanızı dileriz.

Saygılar

Kayra & Muazzez & Tolga ÖZÇELİK

Question 5

Bazı İnsanlar Vardır

admin · Accepted Answer

Bazı insanlar vardır, onları bir şans eseri tanırsınız ve ne ilginçtir ki onlar hayatınızın şansı olurlar... İşte Engin hocayla tanışma hikayemizde tıpkı böyle oldu..

2011 yılının yaz aylarında adı kadar tatlı olmayan çikolata kistimle tanıştım, anne olmak için kısa bir zaman kalmıştı, tavsiye üzerine soluğu Prof.Dr.Engin Oral'ın muayenehanesinde aldık...Engin Bey, hiç kuşkusunuz kendi dalının en iyi hekimleri arasında, ancak onu farklı kılan çok değerli bir özelliğe sahip...Sıcak,samimi ve dostane yaklaşımıyla hastasına güç verirken, asla bir hayal dünyasına sürüklemiyor, gerçekçi bir bakış açısıyla size en uygun yol haritasını çizerek başarıya ulaşmanızı sağlıyor.

Bu süreç elbetteki çok kolay geçmedi.. Gün oldu umutsuzluğa kapıldım, gün oldu tükendiğimi hissettim ancak asla pes etmedim, zor günler geçecek ve mutlu haberi alacaktım, biliyordum ..

2012 şubatında laboratuvardan mail kutuma gelen sonuç hayatımdaki o büyük değişimin ilk işareti oldu...Artık ben de anne adayıydım...6.hafta bir sürpriz daha; ikiz annesi adayıydım...

22.hafta işte bir diğer sürpriz; biri kız diğeri erkek iki çocuk annesi olacaktım... Günler ayları kovaladı ve 2012 yılının Ekim ayında ikizlerimiz hayata gözlerini açtı

2011 yılında 2 kişilik olan ailemiz artık 4 kişilik, evimizde tatlı bir bahar esintisi ve 2 sevimli afacanın sesleri yankılanıyor artık, hayatta imkansız diye bir şey yokmuş meğer..

Saygıdeğer hocamız Prof.Dr.Engin Oral'a bize bu eşsiz mutluluğu yaşattığı için sonsuz teşekkürler...

Question 6

Canım Hocamın Bize Yaklaşımı

admin · Accepted Answer

Engin Hocam ile 2006 yılında çok değer verdiğim bir yakınım dolayısıyla tanıştım. Nişantaşı'ndaki muayenehanesine annem ve babamla gittim. İçeri girdiğimde kendimi bir doktorun muayanehanesinde gibi hissetmedim. Çünkü ortam, dekorasyon, yanında çalışanların samimiyetleri ve güleryüzleri sizi öylesine sıcak sarıp sarmalıyor ki kendinizi evinizde gibi hissediyorsunuz. Hastanın, kendisini hasta gibi hissetmemesi için ellerinden geleni yapıyorlar. Sıram gelip de Engin Hocamla karşılaştığımda hiç yabancılık çekmedim. Daha önceden tanışyormuşuz hissine kapıldım. Ailem de ben de, problemimin çok büyük olduğunu düşündüğümüzden dünyanın sonu gelmiş gibi düşünüyordum. Ama Canım Hocam'ın bize yaklaşımı, halk diliyle bize problemi anlatışı, samimiyeti, aileden biriymiş gibi davranışı sayesinde öyle rahatlamıştık ki, en kısa zamanda gerekli operasyon için planımızı yaptık. Kendisi ve ekibi başarılı bir operasyon ile bütün soru işaretlerimizi aklımızdan sildi, attı. 4 senedir hem benim hem annemin biricik dostumuz o bizim. Doktorum gibi değil de arkadaşım gibi sanki. Her türlü sorumuza canla başla cevap veriyor. Artık Nişantaşı'na değil de bana daha yakın olduğu için Florya'daki lokasyonunu ziyaret ediyorum. Her iki lokasyon da birbirinden güzel ve rahat. Ve birbirinden değerli çalışanlarıyla daha uzun yıllar birlikte olmayı düşünüyorum. Kendisini ÇOK SEVİYORUM. Herkese de şiddetle tavsiye ediyorum :))
G.S.

FAQ Category: Başarı Hikayeleriniz

Benim Hikayem

Benim Hikayem

İşte Benim Öyküm

Yiğen Bebekler

Benim Hikayem

Minik Bir Kız Çocuğu Hikayesi

Hikayem

Bebeğimiz Oldu

Yıldız Bebekler

Düşlerin Gerçekle Buluşması

İşte Benim Öyküm

Başarı Hikayesinin Kahramanlarına Sevgiler, Selamlar

Melis’in Masalı

Merhaba Engin Bey

Bazı İnsanlar Vardır

Canım Hocamın Bize Yaklaşımı

Instagram