Sunumlar

Q: Asya'nın Annesi Meral

Engin Bey merhaba; Biz mutluluğu bulduk..adı:evdeki huzur...Küçük Asya'nın bu denli büyük etkileri olacağını hiç tahmin etmemiştim..Meğer ne güzel bi duyguymuş anne olmak...Ve herşeye değermiş...Taaaa en başından ve zaman zaman bizden çok başaracağımıza inandığınız için,desteğiniz,çabanız ve yakınlığınız için..Asya'm için...İyiki varsınız.. Kocaman sevgilerimizle... Asya'nın annesi Meral.

TJOD İstanbul – Üreme Endokrinolojisi 2019 Yeni Ne Var? başlıklı toplantı sunumu.

PPT indirmek için tıklayınız:

Polikistik over sendromunda yenilikler-2018

12. Türk Alman Jinekoloji Kongresi Nisan 2018 – Recurrent Pregnancy Loss başlıklı toplantı sunumu.

PPT indirmek için tıklayınız:

Recurrent Pregnancy Loss

Başarı Hikayeleriniz ve Yorumlarınız

Başarı Hikayeleriniz için tıklayınız.

Başarı Öyküsü

Herkese merhaba,
2011 ‘in bahar aylarında şuan okuduğunuz bu yazının benzerlerine göz gezdirirken, şimdi sizin de aklınızdan geçtiği gibi kendi hikayemi yazacak mıyım sorusu vardı önce yüreğimde, sonra aklımda… Şimdi bu kelimeleri sizlerle paylaşmanın keyfini yaşıyorum…

Hislerim çok coşkun ama yine de olabildiği kadar özetle ;
Yaş 30. Sonunda beklenen doğru adam ve 2010’un güzel bir Mayıs gününde bana sorarsanız ömrümün en güzel “Evet”‘i ile başlayan yeni hayatım…

O zamana kadar bekarlığın ve en büyük etken olan düzenli adet döngüsü nedeni ile büyük bir yanlışlıkla henüz bir Kadın Hastalıkları ve Doğum Uzmanı hayatımda yoktu. Evlilik ile ve henüz anne- baba olma kararı yokken , ” e artık bir gidelim” düşüncesi ile İstanbul’un en iyi hastanelerinden birinde görev alan Op. Dr.’ a gittim. Durum bana sorarsanız gayet net : Adet düzenli, bu zamana kadar en ufak bir sorun yaşanmamış, ailedeki hanımlar bu anlamda sağlıklı ve doğurgan Nitekim ilk kontrol / tanışmada da bu netliğime uygun cümleler kuruldu ve rutin rahim ağzı kontrolü için Smear Testi yapıldı. Doktorumdan duyduğum “Önümüz bayram ama sonucun bayram arifesi çıkar” cümlesi ile hastaneden ayrıldım.

Ve evet , günlerden arife. Güzel , mis gibi bir Akdeniz güneşindeyim ve çalan telefonum : ” Sonuçlar kötü” . İçimdeki Yeliz yanlış duydun diyor. Hani nerde o zamana kadar ki düzenli / sorunsuz adet döngüsü , bu detaylar için güvenip inandığın genetik , ailedeki hanımların sağlıklı oluşu ve doğurganlığı . Ama “Alo , Yeliz Hanım, orda mısınız ? ” dediğinde içimdeki ses susuyor. Yokum demek istiyorum ve konuşmanın hatırladığım kadarı ile devamı : Test sonucumda CIN1 çıkmış. Doktora bunun ne demek olduğunu sorduğumda lezyon olduğunu öğreniyorum. Yani diye devam eden soruma ise ” Biz bu Smear testini niye yapıyoruz? ” diye yanıt alıyorum. O zaman durum ve o an anladığım : Rahim Ağzı Kanseriyim. Bu algımdan sonrası bende yok. Sonrasını ve o gün yaşadıklarımı eşim anlatmalı aslında… Hayatımda ilk defa bayram gibi geçmeyen o bayram sonrası İstanbul’a döndüm ve aile dostu olarak görüştüğümüz , öncelikle hekimliğine ve kendisindeki hekim tanımına sonsuz güvendiğimiz Türkiye’de adı bilinen sayılı doktorlarımızdan , anlattığımız durum sonrası duyduğumuz cümle ile o çok ama çok sevdiğim , güzel anılar biriktirdiğim Florya ‘da ki muayenehaneninyolunu tuttuk.

Cümle : ” Bu konularda Türkiye’de tek adam var : Prof. Dr. Engin Oral “ Yaşadığımız korku ile ma aile gittiğimiz ilk randevu ile tanıştım Kıymetli Hocam ile. Tüm detayları anlattım, mevcut testlerimi , test altına imza atan kişilere kadar tüm titizlik ve dikkatle inceledi. Sonrası ilk muayene ile birlikte yolculuğumuz başlamış oldu. Testi tekrarlayacağını ancak belirtildiği gibi CIN1 olması durumunda bunun kanser olmadığını ,sadece kanser öncüsü bir lezyon olduğunu , tedavisinin ve ” küçücük” bir operasyon ile temizlenebileceğini söyledi. Sonraki devam eden yol arkadaşlığımızda da hep dediği gibi ” Şimdi rahat ol, keyfine bak Yeliz , ben seni arayacağım.” Ve 2 gün sonra aradı hocam . “Test doğru , hatta CIN2 ,yani lezyon yüzeyi biraz daha kaplamış, neredesin, hadi çık gel konuşalım” dedi. “Neredesin, hadi çık gel konuşalım” , tavır ve üslubu …Boşuna yol arkadaşım demiyorum. Florya’dayız. Test sonucu durumumun kötüleştiğini gösteriyordu. Sevgili hocam durumun ciddiyetini tüm yalınlığı ile anlattı ve hızlıca birlikte doğru karar aldık : Ameliyat . Bu karar öncesi hocama Esansiyel Trombositemi hastası olduğumu söyledim.( Kandaki torombosit sayım olması gereken aralığın çok çok üstünde. Bu bir ameliyat durumunda kanımın çok fazla pıhtılaşması gibi bir olasılık taşıdığımı gösteriyor) Bu durum nedeni hocam ameliyat öncesi olası tüm tedbirler için kan doktorum ile görüştü. Olacak operasyonda yaşanabilecek tüm olasılıkları ileterek kendisi ile tüm detayları paylaştı. Emin ellerdeyim, net ! İlk kez ameliyat olacağım , üstelik hiçbir belirti yokken bir anda girdi hayatıma .Yine de hocamın verdiği güven ve o her an hissettiğiniz engin bilgi ve tecrübesi ile hep dediği gibi ” keyifle “ çıktım muayenehaneden. Ve ameliyat günü, ameliyathanedeyim. Kapıda tüm ailem. Yaşadığım korku , endişe. Narkoz öncesi , ameliyathanede kocaman açtığım gözlerle etrafı incelerken hocamın sesi ve ” Merak etme, az sonra her şey geçecek Yeliz , her şey temizlenecek . ” cümlesi ile gülümsedim , son hatırladığım bu ve uyandığımda hocam haklıydı. 2 hafta sonraki kontrolümde de netleştiği gibi tüm lezyon temizlenmişti. Ve sonrası yol arkadaşı , kıymetli hocamdan dökülen ve henüz aklımızda yokken duyduğumuz tavsiye: “Çok güzel atlattığımız operasyon ile rahim ağzın temizlendi ancak olası tekrarlama durumu mevcut. Eeee yaş da 31 , bebek sahibi olma fikriniz varsa ben derim ki ertelemeyin ancak kan ile ilgili durumundan dolayı gebelik senin için ölüm riski taşıyor olacak. Kararın anne olmak ise bu süreçte ben tüm hekimliğimle yanındayım.” Bu olsa olsa bu derece yalın ve samimiyetle yakın bir dosttan duyulabilirdi.

Haklıydı… ve çok şükür ki kısa sürede hamile kaldım.
Ve bu güzel ve isteyen herkese kısmet olmasını dilediğim haberle hocam ile yeni sürecim başladı.
Her kontrolde altını çizdiği kan ile ilgili sıkıntım nedeni ile yüksek risk taşıdığım cümlesi tüm gebeliğimde kulağımdaydı. Her şey tüm riske rağmen hocamın bilgisi , tüm yoğunluğuna rağmen her defasında kan doktorum ile detaylı görüşmesi ile yolunda ve keyifle gitti. Süreçte bebeğimizin ense ölçümün biraz yüksek çıkması , kalbinde delik şüphesi, kilosunun fazla oluşu… Tüm bunları hocamın önce bilge hekimliği , tecrübesi ve dost , o insana çok iyi gelen tavrı ile kolayca atlattık. Bebeğimin cinsiyetini hocamın bir bakışı ile güler yüzlü hemşiremizin elime gizlice verdiği pembe çorap ile öğrendiğim anın tadı ve keyfini ömrümde bir defa daha yaşar mıyım, emin değilim.
Ve işte sonunda Kasım’a inat güneşli bir günün sabahı…
Yakın arkadaşımın hastaneye gönderdiği hediyeye eklediği not :
“Yeni bir hayat var Yeliz’im ellerinde”
Evet, yeni , yepyeni , tertemiz bir hayat var ellerimde… Güzel Kızım DERİN .
Hocam sayenizde….
Sizlerin de ellerinizde yepyeni hayatlar olacak, önce inanın, çünkü doğru yerdesiniz.

Güven – Cesaret ve Başarı Öykümüz

“Bir kez daha denemelisin Zeynep, yoksa ileride çok pişman olabilirsin” dedi Engin Hoca. Bu cümle Engin Hoca ile tanıştığım ilk gün (Mart 2012) aklıma kazınan tek şeydi. Çünkü, artık pişman olmak istemiyordum…

Bizim hikayemiz 2009 yılında başladı aslında.2006 yılından beri evliydik eşimle, 2009 yılında bebek sahibi olmaya karar verdik. İstanbul Anadolu yakasında özel bir hastanede bir kadın doğum uzmanına giderek standart kontrolleri yaptırdım herhangi bir sorun görünmüyordu. Kısa bir süre sonra da hamile kaldım. Hamileliğimin 22. Haftasına kadar her şey çok güzeldi. (Tabi biz öyle sanıyorduk) 22. Haftada yapılan detay ultrasonda bebeğin gelişiminde ciddi bir gerilik olduğu saptandı. Bu durumun birkaç sebebi olabileceği söylendi. Bebekte kalıtsal bir hastalık ya da annede bazı rahatsızlıklar olabileceği bunların en başında da annenin tansiyonun yükselmesi olabilir dendi. Ancak benim o güne kadar hiç tansiyonuma bakmayan doktorum, benim tansiyonumun olup olmadığını tabi ki bilmiyordu.. O muayenede yapılan tansiyon kontrolünde tansiyonumun çok yüksek olduğu saptandı ama her şey için o kadar geçti ki….(Bu arada Amniosentez de yapıldı, ancak bebeğimde genetik bir hastalık yoktu). O gün itibari ile preeklemsi teşhisi konuldu ve hafta da iki kez doktora gidiyordum, idrar ve kan tahlilleri yapılarak benim ve bebeğimin durumu kontrol ediliyordu. Ancak dediğim gibi her şey için çok geç kalınmıştı. Bu şekilde yaklaşık 5 hafta daha gebeliğim devam etti ve 27. Hafta da artık bebeğin durumunun kötüleştiğini sezeryan ile alınması gerektiğini ya da karnımda öleceğini söylediler… Ancak bebeğim çok küçüktü haftası çok erkendi küvezde de yaşama sansı çok düşüktü ama onu karnımda ölüme terk edemezdim. Bir ihtimal küvezde yaşar ümidi ile sezeryanı kabul ettim. Ve doğum gerçekleşti bebeğim 390 gr. Ağırlığında dünyaya geldi. Çok küçüktü, küvezde 4 gün yaşabildi ve sonra melek oldu yavrum… Bu satırları yazmak beni o günlere geri götürdü… çok trajik bir süreçti, tarifsiz, bunu ancak yaşayan anlar çok zor bir dönem geçirdim.. Ayrıca benim sağlığımda bozulmuştu. Sezeryan çok zor geçmişti ameliyat sırasında tansiyona bağlı bazı sıkıntılar gelişmişti. Gebeliği takip eden doktorun ihmali bize çok büyük bedeller ödetti.

Bu yazıyı okuyanlara söylemek istediğim aslında en önemli şey; Doktor seçimlerinizi lütfen çok iyi yapın. Ben bir kez yanlış bir seçim yaptım ve çok büyük bedeller ödedim. Bunu başka insanlar yapmasın ve bu hataya düşmesin. Doğum sonrası bir dahiliye uzmanına yaklaşık 1,5 yıl kadar tedavi oldum. Ve doktorum tansiyon vs. ile ilgili sıkıntıların çözümlendiğini gebe kalabileceğimi söyledi.

Ancak bunu hem istiyor hem de o kadar çok korkuyordum ki. Ayrıca hangi doktora, nasıl güveneceğimi de bilemiyordum… Engin Hocam’la tanışmamız benim bu korkuları en yoğun yaşadığım dönemde bir arkadaşımın vasıtası ile oldu.( Sevgili Aylin Polat sana çoook teşekkür ederim, beni bu kadar harika bir insanla tanıştırdığın için) Engin Hoca’ya bütün hikayeyi, korkularımı, endişelerimi anlattım. O da benim dosyamı detaylı olarak inceledi ve bana ilk başta yazdığım şeyleri söyledi “bir kez daha denemelisin”. Evet deneyecektim, bunu Engin Hocayı tanıyana kadar net söyleyemiyordum. Ama onu tanıdıktan sonra her şey değişti. Çünkü işini, hastasını o kadar sahiplenen bir hali vardı ki, benim ihtiyacım olan, her şeyden çok, güvenebileceğim bir doktordu, beni benden daha çok düşünen bir doktor. İşte bu özellikleri fazlası ile taşıyordu sevgili Hocam ona o kadar inandım ve güvendim ki…

Engin Hoca gerekli olan tüm detaylı tahlilleri gebelik öncesinde yaptırdı. Ve kısa bir süre sonra tekrar hamileydim. İşte minik kızıma kavuşma maratonumuz başlamıştı. Muayenelerimiz 3 bazen 2 haftada bir olmak üzere sıklıkla devam etti, Hocamın uyguladığı tedavi ve ilaçlar ile 35. Haftaya kadar sorunsuz olarak geldik. Tabi bu süreç benim açımdan hiç kolay değildi. Her muayenede Engin Hoca bir jinekolog olmanın yanında sanki bir psikiyatr gibi beni telkin de ediyordu. Bu dönemde psikolojik destek almayı başlarda çok düşünmüştüm. Ama Engin Hocanın yaklaşımı bunu gereksiz kıldı. Yani benim hem psikiyatristim hem de jinekoloğumdu 35. Haftada bebeğin durumu ve benim tansiyonumdaki yükselmelere bağlı olarak doğuma karar verildi. (Ocak 2013)

Ve dünya tatlısı minik kızım önce Allah´ımın sonra Engin Hocanın sayesinde kollarımdaydı…

Sevgili Engin Hocam, gebelik süresince ve hatta sonrasında gösterdiğiniz ilgiye, alakaya, anlayışa her şeye sonsuz teşekkürler. Allah size uzun uzun ömürler versin İnşallah. Yaşadığım sürece sizin için dua ediyor olacağım…

Sevgi ve Saygılarımla

Günümüzden Bir Kahraman

Eşim Aslı telefon açtığı sırada biletleri hazırlamıştım. Hazır doğuma daha zaman varken iki günlüğüne bir arkadaşımın Marmara Adası’ndaki evine gidip biraz dinlenmek istiyorduk. Zor bir hamilelik dönemi geçiyordu, ikinci ayda konan papillar tiroid kanseri teşhisi (çok önem arz eden bir hastalık olmadığı halde kanser tanısı bizi üzmeye yetmişti), sonrasında bilekteki karpal tünel sendromu, daha sonrası şiddetli grip yüzünden iki kez hastanelere taşınmak, bir dolu ufak tefek aksilik, insanın hayatında çok zaman denk gelebileceği şeyler de olsa bu zor dönemde sıkıntı yaratmıştı. Şöyle gidip, deniz kenarında bir evde, hiç değilse iki güncük…

Sesi çok kötüydü, Engin Hocanın kontrolünden sonra evde buluşacaktık. Nişantaşı’nda bir yerde oturmuş, çay içiyormuş ama nasıl da kötü konuşuyor, ağladı ağlayacak… Biraz üsteleyince döküldü: Hoca çocuğu kaybetme ihtimali bile olabilir dedi, suratıma kapadı telefonu. Anladım ki ağlıyor, konuşamayacak; insanın sevdiklerinin ağlamasına dayanması nasıl da zordur. Bir iki dakika bekledim, şaşkınlığımı üzerimden atamıyordum. Arayamadım, her şey iyi gidiyordu üç beş haftadır, ne olmuştu ki şimdi birdenbire, öylece kalakalmıştım. Ofisten çıktım. Arka tarafta bir bahçemiz var, oraya indim. Hava güneşli, akşamüstü. Kızımın adını bile belirlemişiz, hayaller kurmuşuz. İnsan ne garip! Bizi bekleyen zor günlerin hiç farkında değildik… Kendimi toplayıp, sesimi düzelterek aradım Aslı’yı.

Küçüğümüzün anne karnında yaşadığı ortamda var olan su epeyce azalmış. Bazen, bazı kadınlarda, sebebi belirsiz, olurmuş böyle. Çocuğu kaybetme riski, erken doğum riski varmış. Kaybetmek… Kaybetmek diyordu telefonda ve inanamıyordum. Bekle dedim, oraya geliyorum. Bir semte hiç bu kadar telaşla, heyecanla geldiğimi anımsamıyorum. Metroda ne yapacağımı bilmemenin telaşı. Oturduk, çay içtik, sakinleştik biraz, Engin Hoca bir hafta sonraya tekrar kontrole bekliyordu…

Buradan uzun uzun anlatmaya gerek var mı? Kızım Nar’ın akciğerlerinin oluşmaya başladığı dönemdeydik. Başka bir doktor, belki de çocuğa bir şey olmasın diye kendini garantiye alabilmek için hemen ertesi gün ameliyat diyebilir, küçüğümüz belki de haftalarca yoğun bakımda kalabilirdi. Nelerden konuşabiliyor insan, yaşam ne garip…

Engin Oral o gün karşımıza geçti, ben bir risk alacağım çocuklar, dedi. Bilim, sezgi, güç, rasyonel akıl, bir insanın işine bunca inanmış olması, bir insanın işinden başka yaşamı olmaması ve insanın işinin, bu dünyadaki en mucizevi olayın birebir takipçiliği olması… Aşağı yukarı on yedi gün bekledik, daha da fazla olabilir. Kızım Nar’ın akciğerleri, Engin Amcasının düzenli kontrolleri, risk alma bilgisi, işindeki uzmanlığı, gösterdiği bilim adamı titizliği sayesinde anne karnında, o suyu gittikçe azalmış ortamda, hareketlerinin kısıtlanması pahasına, doğanın hükmüne karşı koymadan, ölümle inatlaşa inatlaşa oluştu, gelişti.

Bir randevuya gidiyorduk, ardından üç gün daha duralım diyordu Engin Oral. Yine gidiyorduk, iki gün daha bekleyeceğiz çocuklar. Yeni bir buluşma: Arkadaşlar bir hafta daha! Nasıl karar verebiliyordu, nasıl bunca riski alabiliyordu, biliyorum geceleri çoktandır rahat uyuyamıyordur. İnsan bunca yükle çok zorlanır herhalde.

Nasıl günler geçirdiğimizi anlatmaya güç yeter mi? Nar’ın içerde oynayıp oynamadığını kontrol etmek, bir anne adayının saatler boyu içini dinleyerek geçirdiği anlar dile kolay… Anlatması kolay geliyor da nasıl yaşandı acaba? Biz miydik bunları yaşayan…

Sonra vakit geldi çattı. Tamam çocuklar, diyordu Engin Hoca, artık dört gün içinde bu işin bitmesi gerek, çocuğu kaybetme riskimiz artıyor. Eşimin heyecanını anımsıyorum, hemen atılıp dört gün sonra yapalım o zaman deyişini. Telaşımı anımsıyorum; bunca gün beklemişiz, ya bir şey olursa!

“Bize ne önerirsiniz hocam?” Sormak gerekiyordu artık, durum zaten çoktandır bizi aşmıştı, bizim hayat bilgimizi, deneyimimizi… Orada dediği şeyi hiç unutmuyorum, Aslı’ya bakarak her zamanki samimiyetiyle gülümsedi: “Kendi karım da olsa, kız kardeşim de olsa bu işi iki gün içinde bitirmek gerek derdim…” Ne diyorsa o olmalıydı! Hastanın doktoruna güvenmesi, doktorun hastasını yeri geldiğinde kendi ailesinden biri gibi görebilmesi, tıbbın sektöre dönüştüğü, insanların hastalığının çokluk kâr nesnesi olarak görüldüğü bunca hain bir dünyada nasıl da özel, önemliydi…

Evet, o günlerin üzerinden iki ay geçti, Nar bugün yarın üçüncü ayına basacak. Yoğun bakımda sadece bir buçuk gün kaldı, o da vücut ısısını ayarlayamadığı, doğum anında şoka girdiği için. Solunum cihazına hiç bağlanmadı. Hayatımızın en güzel armağanı… Sadece bir buçuk gün, bunun nasıl bir nimet olduğunu zamanla anladık.

Ameliyattan sonra bir gece on bir buçukta hastanedeki odamıza geldi Hoca. Yorgunluktan sızmış, uykulu bir halde dinledim onu, her zamanki gibi çabucak geldi, çabucak gitti, çok işi olan insanlardan, işiyle yaşayanlardan biri… Giderken ben böyle çocukları daha çok severim diyor, gülüyordu: Dirençli olur bunlar, savaşçı olur, inatçı olur, zorluklar içinde büyümüşlerdir çünkü.

O eski güzel roman kahramanlarının o güpgüzel atlara binip gittiği bir çağı yaşıyoruz biliyorsunuz, işte en azından ben, kendi adıma Engin Oral’ın o insanlardan, o şövalye duygulu, işinin âşığı insanlardan olduğunu düşünüyorum ve onun inatla burada kaldığını.

Nar da, Aslı da, ben de önce hayatın inanılmaz gücüne, sonra da Engin Oral’a hep şükran duyacağız…

Yorumlarınız için tıklayınız.

Doktor Olmasının Yanı Sıra Çok Candandır

Merhaba, Engin hocayla 2 yıl önce bir arkadaşım aracılığıyla tanıştım. Uzun süren tedaviler sonucu hamile kaldım ve bebeğimi kucağıma aldım. Kendisi çok ilgili ve bilgili bir doktor olmasının yanısıra çok candandır. Yanında kendinizi cok güvende hissedeceğiniz güvenilir bir hekim arıyorsanız kesinlikle ilk başvurmanız gereken adrestir. Ayrıca yanında çalışanlar (özellikle Nevin hemşire) da çok ilgililer. Kendisine burda tekrar tekrar çok teşekkür ediyorum. İmkansızı başardığı ve minik mucizemi kızımı Allahımın izniyle kucağıma almama vesile olduğu için.

Asya’nın Annesi Meral

Engin Bey merhaba;
Biz mutluluğu bulduk..adı:evdeki huzur…Küçük Asya’nın bu denli büyük etkileri olacağını hiç tahmin etmemiştim..Meğer ne güzel bi duyguymuş anne olmak…Ve herşeye değermiş…Taaaa en başından ve zaman zaman bizden çok başaracağımıza inandığınız için,desteğiniz,çabanız ve yakınlığınız için..Asya’m için…İyiki varsınız.. Kocaman sevgilerimizle…

Asya’nın annesi Meral.

İki tane pırlanta gibi evlada sahip olduk

Engin hocam hep aklımdasınız, ancak ikizlerden bir türlü fırsat bulup gelemiyorum. Sizin elinizi sıkıp, yüz yüze çok teşekkür etmek istiyorum. Allah’a şükürler olsun ki sayenizde iki tane pırlanta gibi evlada sahip olduk 🙏🙏🙏 2 oğlan ile baş etmek çok zor ama onların gülüşü,bakışı herşeye değer. Elinize, emeğinize sağlık. Sonsuz teşekkür ediyoruz, en yakın zamanda ziyaretinize geleceğiz. Herşey gönlünüzce olsun Melike Ozbek

Instagram

Bu bölümde sadece sağlık çalışanlarını ilgilendirecek bilgiler bulunmaktadır.

Sağlık Çalışanıyım Sağlık Çalışanı Değilim