Question 1

Yolu Doğumhaneden Geçecek Herkesin Bir Gün Sizinle Buluşması Dileğiyle

admin · Accepted Answer

Sevgili Engin Bey , önce Allah sonra sizin yardiminizda 10.10.2014 de kizim Eliz dünyaya geldi . Sayenizde çok güzel bir hamilelik dönemi geçirdim . Pozitif enerjiniz her daim sizinle olsun . Olsunki , en degerli varliklarimiz çocuklarimiz sizin gibi ellerden çikip , sizin gibi degerli insan olsunlar.
Tekrar hersey için çok tesekkür ederim .

Yolu doğumhaneden geçecek herkesin birgün sizinle buluşması dileğiyle ..

Question 2

Günümüzden Bir Kahraman

admin · Accepted Answer

Eşim Aslı telefon açtığı sırada biletleri hazırlamıştım. Hazır doğuma daha zaman varken iki günlüğüne bir arkadaşımın Marmara Adası'ndaki evine gidip biraz dinlenmek istiyorduk. Zor bir hamilelik dönemi geçiyordu, ikinci ayda konan papillar tiroid kanseri teşhisi (çok önem arz eden bir hastalık olmadığı halde kanser tanısı bizi üzmeye yetmişti), sonrasında bilekteki karpal tünel sendromu, daha sonrası şiddetli grip yüzünden iki kez hastanelere taşınmak, bir dolu ufak tefek aksilik, insanın hayatında çok zaman denk gelebileceği şeyler de olsa bu zor dönemde sıkıntı yaratmıştı. Şöyle gidip, deniz kenarında bir evde, hiç değilse iki güncük...

Sesi çok kötüydü, Engin Hocanın kontrolünden sonra evde buluşacaktık. Nişantaşı'nda bir yerde oturmuş, çay içiyormuş ama nasıl da kötü konuşuyor, ağladı ağlayacak... Biraz üsteleyince döküldü: Hoca çocuğu kaybetme ihtimali bile olabilir dedi, suratıma kapadı telefonu. Anladım ki ağlıyor, konuşamayacak; insanın sevdiklerinin ağlamasına dayanması nasıl da zordur. Bir iki dakika bekledim, şaşkınlığımı üzerimden atamıyordum. Arayamadım, her şey iyi gidiyordu üç beş haftadır, ne olmuştu ki şimdi birdenbire, öylece kalakalmıştım. Ofisten çıktım. Arka tarafta bir bahçemiz var, oraya indim. Hava güneşli, akşamüstü. Kızımın adını bile belirlemişiz, hayaller kurmuşuz. İnsan ne garip! Bizi bekleyen zor günlerin hiç farkında değildik... Kendimi toplayıp, sesimi düzelterek aradım Aslı'yı.

Küçüğümüzün anne karnında yaşadığı ortamda var olan su epeyce azalmış. Bazen, bazı kadınlarda, sebebi belirsiz, olurmuş böyle. Çocuğu kaybetme riski, erken doğum riski varmış. Kaybetmek... Kaybetmek diyordu telefonda ve inanamıyordum. Bekle dedim, oraya geliyorum. Bir semte hiç bu kadar telaşla, heyecanla geldiğimi anımsamıyorum. Metroda ne yapacağımı bilmemenin telaşı. Oturduk, çay içtik, sakinleştik biraz, Engin Hoca bir hafta sonraya tekrar kontrole bekliyordu...

Buradan uzun uzun anlatmaya gerek var mı? Kızım Nar'ın akciğerlerinin oluşmaya başladığı dönemdeydik. Başka bir doktor, belki de çocuğa bir şey olmasın diye kendini garantiye alabilmek için hemen ertesi gün ameliyat diyebilir, küçüğümüz belki de haftalarca yoğun bakımda kalabilirdi. Nelerden konuşabiliyor insan, yaşam ne garip...

Engin Oral o gün karşımıza geçti, ben bir risk alacağım çocuklar, dedi. Bilim, sezgi, güç, rasyonel akıl, bir insanın işine bunca inanmış olması, bir insanın işinden başka yaşamı olmaması ve insanın işinin, bu dünyadaki en mucizevi olayın birebir takipçiliği olması... Aşağı yukarı on yedi gün bekledik, daha da fazla olabilir. Kızım Nar'ın akciğerleri, Engin Amcasının düzenli kontrolleri, risk alma bilgisi, işindeki uzmanlığı, gösterdiği bilim adamı titizliği sayesinde anne karnında, o suyu gittikçe azalmış ortamda, hareketlerinin kısıtlanması pahasına, doğanın hükmüne karşı koymadan, ölümle inatlaşa inatlaşa oluştu, gelişti.

Bir randevuya gidiyorduk, ardından üç gün daha duralım diyordu Engin Oral. Yine gidiyorduk, iki gün daha bekleyeceğiz çocuklar. Yeni bir buluşma: Arkadaşlar bir hafta daha! Nasıl karar verebiliyordu, nasıl bunca riski alabiliyordu, biliyorum geceleri çoktandır rahat uyuyamıyordur. İnsan bunca yükle çok zorlanır herhalde.

Nasıl günler geçirdiğimizi anlatmaya güç yeter mi? Nar'ın içerde oynayıp oynamadığını kontrol etmek, bir anne adayının saatler boyu içini dinleyerek geçirdiği anlar dile kolay... Anlatması kolay geliyor da nasıl yaşandı acaba? Biz miydik bunları yaşayan...

Sonra vakit geldi çattı. Tamam çocuklar, diyordu Engin Hoca, artık dört gün içinde bu işin bitmesi gerek, çocuğu kaybetme riskimiz artıyor. Eşimin heyecanını anımsıyorum, hemen atılıp dört gün sonra yapalım o zaman deyişini. Telaşımı anımsıyorum; bunca gün beklemişiz, ya bir şey olursa!

"Bize ne önerirsiniz hocam?" Sormak gerekiyordu artık, durum zaten çoktandır bizi aşmıştı, bizim hayat bilgimizi, deneyimimizi... Orada dediği şeyi hiç unutmuyorum, Aslı'ya bakarak her zamanki samimiyetiyle gülümsedi: "Kendi karım da olsa, kız kardeşim de olsa bu işi iki gün içinde bitirmek gerek derdim..." Ne diyorsa o olmalıydı! Hastanın doktoruna güvenmesi, doktorun hastasını yeri geldiğinde kendi ailesinden biri gibi görebilmesi, tıbbın sektöre dönüştüğü, insanların hastalığının çokluk kâr nesnesi olarak görüldüğü bunca hain bir dünyada nasıl da özel, önemliydi...

Evet, o günlerin üzerinden iki ay geçti, Nar bugün yarın üçüncü ayına basacak. Yoğun bakımda sadece bir buçuk gün kaldı, o da vücut ısısını ayarlayamadığı, doğum anında şoka girdiği için. Solunum cihazına hiç bağlanmadı. Hayatımızın en güzel armağanı... Sadece bir buçuk gün, bunun nasıl bir nimet olduğunu zamanla anladık.

Ameliyattan sonra bir gece on bir buçukta hastanedeki odamıza geldi Hoca. Yorgunluktan sızmış, uykulu bir halde dinledim onu, her zamanki gibi çabucak geldi, çabucak gitti, çok işi olan insanlardan, işiyle yaşayanlardan biri... Giderken ben böyle çocukları daha çok severim diyor, gülüyordu: Dirençli olur bunlar, savaşçı olur, inatçı olur, zorluklar içinde büyümüşlerdir çünkü.

O eski güzel roman kahramanlarının o güpgüzel atlara binip gittiği bir çağı yaşıyoruz biliyorsunuz, işte en azından ben, kendi adıma Engin Oral'ın o insanlardan, o şövalye duygulu, işinin âşığı insanlardan olduğunu düşünüyorum ve onun inatla burada kaldığını.

Nar da, Aslı da, ben de önce hayatın inanılmaz gücüne, sonra da Engin Oral'a hep şükran duyacağız…

Question 3

Talham Dünyam

admin · Accepted Answer

Merhaba!

Benim hikayem şöyle başladı: 12 06 2009 yılında eşimle evlendikten hemen iki ay sonra hamile kaldım. Ben aslında hazırlıksız yakalandığımı düşündüm, çok erken olduğunu sanıyordum öyle düşünüyordum… Ben hamile olduğumu eşime söylediğimde havalara uçtu, sevincini anlatmak tarifsizdi. Bende onun mutlu olmasıyla çok sevindim. Biz bebeğimizi heyecanla beklemeye başladık. Daha belli olmayan karnımı seviyordu eşim..


Ama bu mutluluk 15 gün sürdü. Bir sabah kalktığımda kanamam vardı. Ben çok korktum, hemen eşimi aradım. Eşim acilen geldi hemen doktoruma gittik. Doktor ameliyattaydı beni bir başka doktora yönlendirdi. O doktor, (aslında doktor bile demek istemiyorum) başka bir doktorun hastasıyım diye kapris yaptı ve beni muayeneye almadı. Neyse doktor geldi ve beni muayene etti. Bebek düşmüş, kese gelişmemiş, kürtaja almamız gerekiyor dedi. Eşim doktorun tavrını ve davranışlarını beğenmediği için beni bir akrabamızın başhekim olduğu hastaneye götürdü. Orda beni kürtaja aldılar biz eşimle çok büyük bir hayal kırıklığı yaşadık. Üzüntümüzü anlatmak tarifsizdi. Ben kendimi hazır hissetmediğim için Rabbi’min gücüne gittiğini düşündüm ve ondan düştü diyordum. En büyük destekçim eşim oldu, bana her zaman destek oldu ve moral verdi. Aradan sekiz ay geçti ben tekrar hamile kalmak istiyordum. Kendiliğimden hamile kalamayınca çatlatma tedavisi uygulandı ve hamile kaldım. Doktorum bana düşük engelleyici iğne ve hormon hapı verdi. Bebeğim tam bir aylıkken yine düştü. Ben yine çok üzüldüm ve eşimde yıkıldı. Ama yine ben kendimi bıraktım, o beni teselli ediyordu. Ben tekrar ara verdim. Kendimi toparlamak zor oldu. Her aklıma geldiğinde ağlamaya başlıyordum. Bir sene sonra tekrar hamile kaldım. Ben vajinal ultrasonla baktıkları için düşüyor diye gitmedim doktora ve çok doktor değiştirdim. Bebeğim bir aylık oldu yine düştü ve ben bu sefer daha kötü oldum. Galiba bizim bebeğimiz olmayacak diyordum.

Eşim benim bir tanem, onun ilk defa ağladığını gördüm ve ben daha kötü oldum. Bu sefer güçlü olmam gerektiğini anladım. Eşim için, kendim için ayakta durmam gerekiyordu. Ben bu sefer Cerrahpaşa hastanesine başvurdum. Orada tahliller, testler yapıldı ama ben tahlil-test artık kan vermekten bir tuhaf olmuştum. Korkuyordum artık hastaneye gitmekte. Birinin tavsiyesiyle bir doktora gittim. Gittiğim doktor bende kan pıhtılaşması olduğunu, iğne vurulmam gerektiğini söyledi. Tekrar çatlatma tedavisiyle tekrar hamile kaldım ve her gün göbeğimden bir kere iğne vuruldum. Bunları denediğimiz halde 4. düşüğümü de yaptım. Doktora gittiğimde, “senin vücudun bebeği yabancı madde olarak görüyor, o yüzden düşüyor” dedi. “Yani benim bebeğim olmaz mı?” dediğimde evet dedi. Ben orada kendimi tutamadım ve ağlamaya başladım. Eşim beni oradan çıkardı. “saçmalama bizim bebeğimiz olacak” dedi. “Ben inanıyorum Rabbim bize o duyguyu yaşatacak, sende Allah’tan ümidini kesme” dedi ve biz evimize geldik. Ama eşim ne derse desin ben hiçbir şey duymuyordum. Sabaha kadar ağladım. Aradan zaman geçtikçe kendimi toparlamaya başladım ve Cerrahpaşa hastanesinin profesör doktorlarını araştırmaya başladım. Artık bir doktora gideceğim, tam gideceğim, doktor değiştirmeyeceğim dedim ve Engin Beyin internette sayfasını gördüm. Tıpkı şimdi benim yazdığım hikayem gibi başarı hikayelerini okudum ve çok etkilendim hemen eşimi aradım anlattım. Randevu al gidelim dedi ve o gün geldi Engin Hocamla tanıştık bütün her şeyi en ince ayrıntısına kadar inceledi. Hocam sordu ben anlattım yaşadıklarımı. “Senden bir tek kromozom tahlili alacağız bir de şeker tahlili yapılmamış” dedi. O kadar basit bir şeker tahlilini bile istememişler. Gereksiz o kadar tahlil yaptılar bir onu yapmamışlar. Kromozom analizi için kan aldılar benden ve hatta üzerimizde nakit o kadar ücretimiz olmadığını söylediğimizde Engin hocam “hiç önemli değil siz yaptırın, keyfinize bakın” dedi. Bu tavrı bizim çok hoşumuza gitti. Biz orda anladık ki para için bu işi yapmıyordu.

Engin bey için ikinci plandaydı. Biz tedaviye başladık kromozom sonuçları temiz çıktı. Şeker için verdiğim tahlilde hemoglobin yüksek çıktı. Diyet yaparak düşürdüm ve gebelik için tedaviye başladık. Çatlatma tedavisi uygulandı ama ilk deneme başarısız oldu ama ben hiç üzülmedim çünkü muayenehaneye her gittiğimde o panodaki bebek resimleri beni her seferinde umutlandırıyordu. muayenehane sanki bir ev ortamı gibiydi. Engin bey ve ekip arkadaşları çok samimi ve içten davranıyorlardı. Bu bizi daha da mutlu ediyordu. Ben iğneden sonraki ay kendiliğimden hamile kaldım ve hemen hocamı aradım sonuçları faksla dediğinde aldığımız telefonda tebrikler kızım hamilesin dediğinde eşimle benim mutluluğumu anlatmak tarifsizdi. Engin hocama gittiğimizde bebeğimin kalp atışlarını dinleyecektik. Ben tekrar göbeğimden iğne vuruldum. Engin hocam “aynı zamanda şeker hapı ve kan sulandırıcı iğne kullanacaksın” dedi. Ben “iğneyi zaten kullandığım halde düştü” dediğimde “ama hapları içmemişin bunları deneyeceğiz” dedi ve dediği gibi bebeğimin ilk defa kalp atışlarını duyduk. Ben bu arada bir çiçek ektim ve niyet aldım. Eğer benim bebeğim dünyaya gelirse bu çiçek büyüsün ve yetişsin dedim. Eğer büyürse bebeğimi kucağıma aldığımda bu çiçeği Engin hocama hediye edeceğim dedim ve karnım büyümeye başladı. Artık biz eşimle beraber heyecanla beklemeye başladık. Gebelikte gestasyonel diyabet çıktı.

Bir de o iğneler eklendi. Günde beş defa iğne vuruluyordum kendime. Engin hocam “sabret inşallah, dikkat edersen bebeğini kucağına alırsın” dedi. Ve o gün geldi tarih 01.07.2014 saat 8.30 bebeğim, meleğimiz, oğlumuz dünyaya geldi. Önce Allah’ın izniyle Engin hocam ve ekip arkadaşlarının sayesinde bizim dünyamız değişti. Gözlerimi açtığımda oğlumu, Talha Abdullah’ımı kucağıma aldığımda bütün duygularım karma karışık oldu. Hiçbir şey hissedemiyordum, sadece bakıyordum bebeğime.

Allah Engin hocamdan ve ekip arkadaşlarından razı olsun. İyi ki karşılaşmışız ve iyi ki tanımışım kendilerini. Hocama sonsuz teşekkürler...

Question 4

Tekrarlayan gebelik kayıpları yaşayanlara umut

admin · Accepted Answer

Tekrarlayan gebelik kayıpları yaşayanlara umut olması ve Engin Hoca’yla karşılaşmaları dileğiyle,

Tam 3 kez gebelik kaybı yaşadıktan sonra Engin Hoca ile tanıştım. Tüm gebeliklerim de doğal yolla ve kolay hamile kalabiliyordum fakat ya kalp atışı yoktu ya da kalp atışı duruyordu.

Bu süreçte tüm testlerim yapılmış ve hatta son gebeliğimde genetik testler dahi yapılmıştı ve görünen hiçbir sorun olmadığı söyleniyordu.

Kendisine fikir almak için gittiğimizde 3. Gebeliğim sonlandırılmış ve kürtaj sonrası adet görememiştim. Engin Hoca rahimde yapışıklık olabileceğinden şüphelendi ve bir süre ilaç kullanmamı istedi. İlaçları kullanmama rağmen adet olamadım. Sonrasında rahim filminde Hocanın tahmin ettiği durum yani yapışıklık görüldü ve histeoroskopi olmam gerekiyordu. Zaten kayıplar yaşadığım için yeterince umutsuz hissederken, bir de kürtaj sebebiyle oluşan rahimde yapışıklık gibi bir durumla karşılaşmıştım.

Engin Hoca da gerçekçi tavrıyla yapışıklığın en istenmeyen, en zor ve tekrarlayabilen bir durum olduğunu söylediğinde üzüntüm katlanmıştı. Ama bu işlemdeki tecrübenin önemini anlattığında, boşa umut vermeyen, açıklayıcı ve garantici tavrı ile O’na güveniyordum.

Operasyonum oldukça başarılı geçti. Ameliyat sonrası bile tekrar yapışabilir diyerek hep temkinliydi. Fakat çok şükür ki tekrar yapışıklık olmadı. Sonrasında çektirdiğim rahim filminde de ameliyatın ne kadar başarılı olduğu görülüyordu.

Engin Hoca bize 2 yol sundu. Doğal ya da PGT ile tüp bebek, fakat yine çok ümit vermedi, tüp bebek ile de kayıplar yaşanabilirdi. Yine garanti değildi. Psikolojimiz karmaşıktı ve fakat biz bu sefer genetik faktörü ekarte etmek için tüp bebek ile ilerlemek istedik. Tüm süreci detayları ile anlattı ve ne zaman arasam çok yoğun olsa bile sabırla her sorumu cevapladı.

Yumurta toplama, PGT süreci ve birkaç ay sonrasında transfer, gönderilen 5 embriyodan 3 tanesi sağlıklı geldi. Hem Hocama güverenek hem de hep dualar edip pozitif düşünerek umudumu hiç kaybetmedim.

Çok şükür ki ilk denemede pozitif sonuç aldık. 2 gün sonra testi tekrarladığımızda değer çok yüksekti ve ikiz gebelik olması muhtemeldi. 10 gün sonra kanamam oldu, hemen telefonla ulaştım ve o kadar korkuyordum ki yine bir sorun çıkmasından, o telefon görüşmesi bana güç verdi, kanamanın normal olduğunu, her hamilelikte kanama olabileceğini, geçmişi unutmamı söyledi ve hemen kontrole gelmemi istedi. Bu sebeple ilk muayeneye olması gerekenden 5 gün önce gittik. O gün hocayı oturarak bekleyemedim. Heyecan, korku ve kaygı hepsi biraradaydı. İyi ki de erken gitmişiz, stresle birkaç gün daha beklemek yerine kanama sebebiyle o iki keseyi ve kalp atışını çok daha erken gördük.

Hamileliğim sürecince de titizlikle kontrollerime devam ettik. 13. Haftada rahatlayacağımı düşünmüştüm fakat “ikiz gebelik, dikkatli olacaksın hanım hanımcık otur” diyerek 28. haftanın kritik olduğunu , 28. Haftada ise “34. Hafta’yı hedefliyoruz” diyerek temkinli tavrı hep devam etti.

Başka bir şehirde yaşıyordum fakat ayda 1 kontrollere Engin Hoca’ya gelmeye devam ettim. Doğumumu belki yaşadığım şehirde yaparım, acil bir durumda gitmek çok zor olabilir diye düşünüyordum fakat kimseye güvenemeyeceğimi hissettim ve yine Engin Hocamla devam ettim.

Haftada gebelik şekeri olduğu teşhis edildi ve tüm hamileliğim diyetle devam etti. Fakat çok şükür ki 36+6 ‘da 1 kız, 1 erkek bebeklerimle kavuştuk.

Son haftalara kadar sabırla yol gösterdiği ve mucizelerimize kavuşmamıza vesile olduğu için çok ama çok teşekkür ederiz, Hakkını ödeyemeyiz.

Kötü tecrübeler, hatıralar tüm bu mutlu anlarla unutuluyor, hepsinin geçeceğini düşünerek , bu hikayenin okuyanlara umut olmasını dilerim, umarım her isteyene Allah bu duyguyu nasip etsin,

Haftada gebelik şekeri olduğu teşhis edildi ve tüm hamileliğim diyetle devam etti. Fakat çok şükür ki 36+6 ‘da 1 kız, 1 erkek bebeklerimle kavuştuk.

Son haftalara kadar sabırla yol gösterdiği ve mucizelerimize kavuşmamıza vesile olduğu için çok ama çok teşekkür ederiz, Hakkını ödeyemeyiz. Kötü tecrübeler, hatıralar tüm bu mutlu anlarla unutuluyor, hepsinin geçeceğini düşünerek , bu hikayenin okuyanlara umut olmasını dilerim, umarım her isteyene Allah bu duyguyu nasip etsin,

Question 5

Bize verdiğiniz emekler için çok teşekkürler.

admin · Accepted Answer

Merhabalar hocam Nurbanu kaya ben biz oğlumuzu sağlıkla kucağımıza aldık bize verdiğiniz emekler için çok teşekkür etmek istiyoruz rabbim ilminizi arttırsın daha çok kişinin hayatına dokunun inşallah tedavi sürecindeki desteğiniz ilginiz ve alakanız için çok teşekkür ederiz iyilki varsınız iyiki tanımışız sizi herşey için çok teşekkürler en kısa sürede ziyaretinizde bulunacağız inşallah.

Nurbanu Kaya

Question 6

Sayenizde bu muhteşem duyguyu yaşıyoruz.

admin · Accepted Answer

Engin hocam merhaba nasılsınız? Nilüfer ben. Sizi hala Eskişehir’e bekliyoruz😊  İstanbul'a gelip gidiyorum ama genelde kısa süreli uğruyorum. Yeni yılda ilk seyahatimde sizi görmeye ve muayene olmaya geleceğim.  Size şu resimde ki dünya tatlıları için ne kadar ama ne kadar teşekkür etsem az...iyi ki yollarımız kesişmiş ve iyi ki siz ışığımız olmuşsunuz. Sayenizde bu muhteşem duyguyu yaşıyor ve yoğurulmamış hamura şekil verir gibi bu güzellikleri yoğuruyorum 😍

Question 7

Tarifsiz Bir Mutluluk

admin · Accepted Answer

Tarifsiz bir mutluluk.
Bir bebeğimi hamileliğimin 23.haftasında miyomum sebebiyle kaybetmiştim. Evliliğimizin 7.yılındaydı. Miyomun alınması, bekleme süresi derken zaman su gibi akıp gidiyor ancak devam eden bir gebeliği yakalayamıyorduk. Süt hormonu dediler, kutularla ilaç kullandım; aşılama dediler denedik ama sonuç hep aynıydı. Bu şekilde giden hayat çizgimize yön değiştirten Prof.Dr.Engin ORAL oldu. Yaşadığım gerçekliği olduğu netliği ile Engin Bey ile konuşmak açıkçası çok zor gelmişti ancak sonuçta atalarım yine haklı çıktı: Tedbirini al, bırak yine de yaz gelsin! Erken doğum tehdidi de olduğundan yaklaşık 6 ay evde yatarak geçirdiğim hamileliğimde hiçbir durum ve şartta bizi yalnız bırakmayıp yazı evimize, ailemize getiren sevgili doktorumuz Prof.Dr Engin ORAL'a ve sevgili ekibine müteşekkiriz.