Question 1

Tarifsiz Bir Mutluluk

admin · Accepted Answer

Tarifsiz bir mutluluk.
Bir bebeğimi hamileliğimin 23.haftasında miyomum sebebiyle kaybetmiştim. Evliliğimizin 7.yılındaydı. Miyomun alınması, bekleme süresi derken zaman su gibi akıp gidiyor ancak devam eden bir gebeliği yakalayamıyorduk. Süt hormonu dediler, kutularla ilaç kullandım; aşılama dediler denedik ama sonuç hep aynıydı. Bu şekilde giden hayat çizgimize yön değiştirten Prof.Dr.Engin ORAL oldu. Yaşadığım gerçekliği olduğu netliği ile Engin Bey ile konuşmak açıkçası çok zor gelmişti ancak sonuçta atalarım yine haklı çıktı: Tedbirini al, bırak yine de yaz gelsin! Erken doğum tehdidi de olduğundan yaklaşık 6 ay evde yatarak geçirdiğim hamileliğimde hiçbir durum ve şartta bizi yalnız bırakmayıp yazı evimize, ailemize getiren sevgili doktorumuz Prof.Dr Engin ORAL'a ve sevgili ekibine müteşekkiriz.

Question 2

İşte Benim Öyküm

admin · Accepted Answer

Ben otuz beş yaşındayım ve on bir senelik evliyim. Zaman su gibi akıp gidiyor evliliğimizin ilk yılların da çocuk düşünmüyorduk henüz erken , önce kariyer yapalım borçlarımızı ödeyelim birkaç sene sonra nasıl olsa olur diye düşünüyorduk.evliliğimizin üstünden dört sene geçmişti ,artık çocuk istiyorduk her adet döneminden sonra üzülüyor bir sonraki ayı umutla bekliyordum.Bir gün arkadaşımın tavsiyesiyle bir doktora gittim muayene oldum birkaç tahlil yaptı bana süt hormonlarımın fazla olduğunu bundan dolayı hamile kalamadığımı söyledi ve ilaç yazdı.sonuçları incelediğimde maalesef doktor yanlış bakmış değerlerim normaldi,tekrar doktora gidip söylediğimde sen gene de üç ay iç olsun dedi .

Yeni bir doktor buldum ve ayni gün tekrar muayene oldum her şeyin yolunda olduğunu sadece adet düzenleyici ile adetimi düzenleyeceğini kendiliğinden hamile kalabileceğimi söylediğinde rahatlamıştım. Bir sene daha geçti ama sonuç maalesef olumsuzdu 1. aşılama deneyimim de negatifti, o an bütün dünyam yıkılmıştı sanki çünkü çok umutlanmıştım, bu sonuçtan sonra doktora uzun bir süre gitmedim ama artık bilinç altım bile benimle oynuyordu adetim her ay gecikiyor, idrar ve kan tahlilleri yaptırıyordum sonucu almadan adet oluyordum. kendimi tekrar toplayıp başka bir doktora gittim tekrar tahliller yapıldı bir sorun yok, psikolojik kafandan attığın an hamile kalacaksın dedi bu söz beni daha da yoruyordu çünkü sorun olsa ilaçla tedavi olur hamile kalırım diye düşünüyordum. 2.aşılama yapıldı uzun bekleyiş döneminden sonra sonuç negatifti. Tekrar hayal kırıklığı yaşamıştım artık doktora gitmeme kararı almıştım ümitlerim tükenmişti. Neredeyse hayata küsmüştüm kimseyle görüşmek istemiyor hafta sonları evden dışarı çıkmak istemiyordum tabii ki bu davranışlarım yaşam kalitemizi düşürmüştü.

Böyle iki senemiz daha geçmişti kendimi toplayıp bir tüp bebek merkezine gittik.Her şeye yeniden başlamıştım iğneler ilaçlar olacak mı olmayacak mı , iş yerinden izin alma stresi derken yumurta toplama zamanı gelmişti. İçimde hem sevinç hem korku vardı , narkoz dendiğinde sanki hiç ayılamıcam gibi geliyordu ama denemeye değerdi transfer yapıldı ve o hiç bitmeyecek on iki gün sonunda kan tahlili yaptırdım sonuç gene negatifti hastanede ağlıyor nefes alamıyordum sanki o an dedim ki tamam artık belli oldu ben asla anne olamıyacaktım..Ben gene ağlıyordum eşim ise bana moral vermeye çalışıyor dimdik ayakta duruyordu onu öyle görünce daha çok içim acıyordu .Eşim için güçlü olmam gerekir diye düşündüm ve tekrar ikinci kez tüp bebek denemeye karar verdik aynı polikinlike tekrar gittik, Tabiî ki her gittiğimde ağlayarak çıkıyordum , kendimi tutamıyordum tedaviye başladık iğneler ilaçlar derken transfer yapıldı bekleme süreci başladı , kan tahlili pozitifti dünyalar bizim olmuştu birkaç gün sonra kontrole gittim de hamilesin dedi keşke ikiz olsaydı diye içimden geçirdim .Haftaya tekrar kontrole çağırmıştı gittiğimde doktorum muayeneden sonra sorun olduğunu söyledi, üç gün sonra tekrar çağırdı ,gittiğimde maalesef boş gebelik hemen kürtaj olman lazım dedi hayır olamaz dedim vermem size bir yanlışlık vardır biraz daha bekleyelim dedim yalvardım doktora olmaz seni zehirler dedi ertesi güne randevu verdi ve maalesef kürtaj oldum.o günü size anlatamam düşününce şu an bile içim acıyor ve gözyaşlarıma hakim olamıyorum.Tamam dedim artık bu sayfa benim için kapandı. Kendimi işime verecektim ve eşimle birlikte mutlu olacaktım ağzım bunları söylerken kalbimde fırtınalar kopuyordu. Bu halim eşimi ve ailemi çok üzülüyordu ,kardeşim bir doktor tanıdığını bir kez de ona gitmemi istiyordu ben her defasında kabul etmiyordum. Kardeşim benim adıma randevu almış Prof.Doktor Engin beyden gidiyoruz dedi ben söylene söylene gittim muayeneden sonra hocam bana yumurta rezervlerin azılmış dedi henüz üçüncü tüp bebek denemeye hazır değilim dedim, bir sene bilemedin iki sene vaktin var dedi beklemek gibi bir lüksün yok dedi.(Kimseye söylemesem de içimden geçen hoca bana diyecekti ki her şey yolunda senin çocuğun olur şu ilacı iç sorun yok diyecekti )çaresizlikten ağlayarak ayrıldık bir hafta boyunca ağladım.Eşimle bir karar verdik tekrar denemeye çünkü engin beyin gerçekleri söylemesi ilk başta canımızı yakmış olsada kendimizi güvende hissettik en önemlisi hocamın kendinin muayene etmesi,yumurta toplama ve transfere bizzat kendisinin girmesi bize daha çok güven vermişti.Kurban bayramının birinci günü sabah yumurta toplama işlemi için hastaneye gittiğimizde ağlamaktan gözlerim şişmişti o an için isyan ediyordum günahım ne herkes evinde bayramlaşırken biz hastanedeyiz diye neyse yumurta toplanmış artık telefon bekliyordum transfer için nihayet beklenen telefon geldi ve üç gün sonra transfer gerçekleşti. 0niki gün geçti ve kan tahlili yaptım sonuç pozitifti hatta değerler normalden yüksekti. mutluluktan uçuyorduk bir hafta sonra kontrole gittiğimde hocam ikiz dedi biraz üzgündü ama biz sevinç çığlıkları atıyorduk on seneden sonra hamileydim ve bir değil iki bebeğimiz olacaktı.

Aylık kontrollerim iyi gidiyordu ama ikiz olduğundan ikili ve üçlü testleri yapılamayacağını söyledi doktorum sorun olmadığını Allahtan gelen her şeye razıyız dedik eşimle beraber onlar bizim bebeklerimizdi. Birkaç ay sonra bebeklerin gelişimi geriden geliyordu ve az kilo alıyorlardı kontroller sıklaşmıştı hatta işimden çıkmıştım evde yatıyordum. hamileliğimde zor geçiyordu ama gene de mutluydum sonunda kavuşacağım o iki ufaklığı düşünüyordum .Kontrollere eşim annem kardeşim halam kalabalık gidiyorduk herkeste bir heyecan vardı .Altıncı ayımda yüksek tansiyon ,şeker çıkmıştı ve gebelik zehirlenmesi artık işler iyice zorlaşıyordu ama bu sefer hiç bir şey düşünmüyor engin beyin kontrolünde kendimi güvende hissediyordum.on gün hastanede kontrol altında kalmamın iyi olacağını söylediğinde biraz panik olmuştum. Pazartesi hastaneye yattım tahliller kontroller derken Salı sabahı sezaryenle doğum yapacağım söylendiğinde donup kalmıştım.Daha yedi aylık hamileydim ama yapacak bir şey yoktu vakit gelmişti.

Salı sabahı doğumhaneye girdim Saat 9,05 gece kızım 9,06 oğlum dünyaya gelmişti ,ben ayılmıştım ama tansiyonum ayarlanamıyordu yoğun bakıma her han alınabileceğim söylendi ,dört saat sonra düzene girdim ve odama getirildim ama maalesef bebeklerimi göremiyordum çünkü onlar 1.derece prematüre doğmuşlardı kızım 960gr, oğlum 950 gr ve kuvöz deydiler onlar bana gelemeyecekti benim ayaklanıp bir an evvel onları görmeye gitmeme lazımdı gece ayaklandım yürüdüm sabah erkenden bebeklerim yanına gittim ilk defa buluşacaktık heyecan ve korku vardı hasta bakıcıya rica ettim lütfen yanımdan ayrılma diye içeri girdiğimde bir köşede oğlum diğer köşede kızım yatıyordu çok küçüklerdi beş dakika onları gördüm ve çıktım. Ertesi gün hastaneden taburcu oldum ama inanın onları hastanede bırakıp eve gelmek çok acı bir şeymiş. Her gün hastaneye gidip bebeklerimi beş dakika görüyordum bu bile harikaydı, onaltıncı günü oğlum vefat etti .O gün anladım ki daha önce yaşadıklarımın hiç bir şey olduğunu en acı şeyin oğlumu kaybetmek olduğunu anlamıştım, ama kızım için güçlü olmam gerektiğini biliyordum ve her zamankinden daha güçlüydüm. Oğluma son görevimizi yerine getirdikten sonra göz yaşlarımızı silip kuvöze kızımın yanına gittik, öykümüzün bize ihtiyacı olduğunu biliyorduk.50 .gün kızım 1.630 gr olmuştu artık evimize gelmişti.şuan küçük prensesim Öyküm bir yaşında 6.750 gr oldu ve çok mutluyuzzzzzz.

Benim Keş kelerim önceden daha güçlü olsaydım da çabuk pes etmeyip mücadelemde ısrarcı olsaydım da kızımı seneler önce kucağıma alsaydım. Engin hocama çok teşekkür ederim iyi ki varsınız ve sizi tanımışım ..Dilerim benim gibi evlat hasreti çekenler benden daha güçlü ve ısrarcı olur , daha kolay yavrularını kucaklarına alırlar.

Question 3

ANASININ KUZUSU...

admin · Accepted Answer

Kısmet 39 yaşında evlenmekmiş... Geç evlenince çocuk da mecburen bu yaştan sonraya kalıyor.  Evlendikten sonra eşimle kısa bir süre bol bol gezdik ve keyfimize baktık, ardından her ikimizin de istediği bir şey vardı ki; sağlıklı bir kız çocuğuna sahip olmak.

 

Doktorum bana; “yumurtalıkların 39 yaşında gibi değil çok iyi, kaç tane istiyorsan doğur, 1-2-3-4-5” demişti, ben de gülmüştüm, bu yaştan sonra 5 tane çocuğu nasıl yapayım diye... Ardından bir nedenle doktorumu değiştirmek zorunda kaldım.

 

Eylül 2015’te eşimle kendi kendimize bebek denemeye başladık, bir yandan da diyetisyen kontrolünde kilolarımdan kurtulmaya çalışıyordum. Gittiğim profesör her seferinde “olacak, merak etme diyordu”, ancak 9 ay denememize rağmen sonuç alamamıştık. Ve ben 40.  Yaşımdaki Anneler gününü de anne olmadan geçirmiştim.

 

Doktorum son randevumuzda benden aslında ilk istemesi gereken testlerden birini istemediğini fark etti, ardından da  testin biraz pahalı olduğunu, aşılama veya tüp bebek yapacaksam konunun uzmanlık gerektirmesi nedeniyle beni başka doktora yönlendireceğini söyledi. Aynı gün o pahalı denen testi yaptırdım, sadece 160 TL idi. O gün oradan o kadar mutsuz ayrıldım ki, gözyaşlarıma engel olamadığım gibi her zaman düşük olan tansiyonum hayatımda ilk defa fırlamıştı.

 

Aslında Engin Beyle tanışmam 20 sene öncesine dayanır, ablalarımın doktoru olarak  yeğenlerimi dünyaya getirmiştir. Ailece her sağlık probleminde önce onun görüşü alınır ve yönlendirmesine göre hareket edilir. Ablam üzüntümü görünce, bir de Engin Bey ile konuş istersen, muayene olmak istemesen bile sana en azından yol gösterir demişti.  Akşam üstü hala gerginliğimi üzerimden atamamışken telefonda bana; senin için ne yapabilirim deyip sakince dinleyip muayenehanesinde olduğunu, istersem gelebileceğimi söyledi. Telefonda bile o kadar rahatlamıştım ki yarım saat içinde Nişantaşı’ndaydım. İçeri girdiğimde geleceğim biliniyordu ve kısa bir süre sonra Engin Bey ile  önce dertleştim ,ardından kendimi her söylediğini yapmak üzere  teslim olmuş buldum.

 

İlaçların ardından yumurtalar toplanmıştı, toplanan 7 tane yumurtanın 5 tanesi döllendi. Her gün embriyolarımın döllenme serüveni ve tahmini transfer günü için 09:00da aranıyordum. Bir gün embriyolog telefonda  “hepsi o kadar güzel gelişiyorlar ki valla hangisini seçeceğiz bilemiyorum” dedi, içim umutla dolmuştu. Engin Bey de arayıp her şeyin çok güzel geliştiğini söylediğinde içim umutla doluyordu.  İki embriyonun transferinden sonra ilk test için 12 gün beklemek iş yoğunluğunda çok da zor gelmemişti.  Ardından belirlenen gün laboratuvar personelinin mesai saatinden önce kapıya dikilip kan verdim. Saat 16:00da mail atacaklarını söylediler. Belki daha önce sonuç çıkmıştır diye saat 14:00ten itibaren tahminen 5er dakikalık aralıklarla  mailimi kontrol ettim ve ardından mail geldi. Daha önce 2 defa yanlış hamilelik teşhisi konulduğu için BetaHCG kaç olmalı bildiğimden hamile olduğumu anladım. 5 dakika sonra da Engin Bey aradı, bu ne güzel haber, hamilesin. 2 gün sonra testi tekrarla dedi. Ertesi gün lekelenmelerim olunca Engin Bey’i aradım. Bu pek iyi bir haber değil ama daha çok erken olduğu için bu aşamada müdahale edebileceğimiz bir şey yok bekleyeceğiz dedi. İkinci testi yaptırdığımda Beta HCG düşmüştü ve bebeğimi kaybettiğimi anladım. Engin Bey de beni arayıp ardından bebeğimi kaybettiğimi  üzülerek belirtti. Kontrol edemediğim bir ağlama ile eşimi aradım, hemen yanıma geldi. 3 gün aralıksız ağladım sanırım, aklımda tek şey vardı: Ben hiç anne olamayacağım. En son yanımda destek vermek için çırpınan eşimin de gözyaşlarını ve ne kadar üzgün olduğunu farkedince ona haksızlık yaptığımı düşünüp kendimi toplamaya karar verdim.

 

Ertesi hafta Engin Bey’e gittik. “Öncelikle şu yas halinden kurtulun dedi. Gidip ikinci bir görüş alabilirsiniz ama 41 yaşındayım 7 tane yumurtam alındı, 5i döllendi ve 5i de 5. Günü buldu derseniz  kaygılanmanıza gerek olmayacağını söyleyecektir deyip defalarca denemeye rağmen bir yumurta bile toplayamadığı hastalarından bahsetti. Ben kendimi hazır hissettiğimde donmuş embriyolarla yeniden denemeye karar vererek yanından ayrıldık.

 

1 ay sonra Engin Beyi aradım ve hazır olduğumu söyledim. Kullanmam gereken ilaçları bildireceğini söyledi. İlaçlardan sonra kontrole gidiyordum ve yeni transfer için gün belirlendi. Bu kez  hiç umudum yoktu, sanki öteki embriyolar tutmayınca bu embriyolar da tutmayacakmış gibi hissediyordum, üstelik Engin Beyin defalarca aksini söylemesine rağmen.  Ancak her şey çok güzel ilerledi ve şimdi 21 aylık bir kızım var. Güle oynaya, ağrısız sızısız bir doğum yaptım. Engin Bey doğumda bir yandan benimle ilgileniyor, bir yandan da kızımın sağlığı ile ilgili bilgi veriyordu. Mucize gibi bir deneyimdi.

 

Kızım doğduktan sonra Engin Bey bana, “senin durumunda bir tüp bebek bir normal bebek getirebilir, başka çocuk istemiyorsan önlem alman gerekir demişti. Ve ben gerçekten kendiliğinden hamile kaldım ve bir aydan kısa bir süre sonra kuzularımı ikiliyorum inşallah.

 

İyi ki kendimi size teslim etmişim, iyi ki ne derseniz dinlemişim. Gece- gündüz ne zaman arasam veya mesaj atsam bana dönüş yaptınız ve beni her zaman rahatlattınız. İyi ki varsınız ve hep olun lütfen.

 

Sevgiler, Esin SEVER

Question 4

Tekrarlayan gebelik kayıpları yaşayanlara umut

admin · Accepted Answer

Tekrarlayan gebelik kayıpları yaşayanlara umut olması ve Engin Hoca’yla karşılaşmaları dileğiyle,

Tam 3 kez gebelik kaybı yaşadıktan sonra Engin Hoca ile tanıştım. Tüm gebeliklerim de doğal yolla ve kolay hamile kalabiliyordum fakat ya kalp atışı yoktu ya da kalp atışı duruyordu.

Bu süreçte tüm testlerim yapılmış ve hatta son gebeliğimde genetik testler dahi yapılmıştı ve görünen hiçbir sorun olmadığı söyleniyordu.

Kendisine fikir almak için gittiğimizde 3. Gebeliğim sonlandırılmış ve kürtaj sonrası adet görememiştim. Engin Hoca rahimde yapışıklık olabileceğinden şüphelendi ve bir süre ilaç kullanmamı istedi. İlaçları kullanmama rağmen adet olamadım. Sonrasında rahim filminde Hocanın tahmin ettiği durum yani yapışıklık görüldü ve histeoroskopi olmam gerekiyordu. Zaten kayıplar yaşadığım için yeterince umutsuz hissederken, bir de kürtaj sebebiyle oluşan rahimde yapışıklık gibi bir durumla karşılaşmıştım.

Engin Hoca da gerçekçi tavrıyla yapışıklığın en istenmeyen, en zor ve tekrarlayabilen bir durum olduğunu söylediğinde üzüntüm katlanmıştı. Ama bu işlemdeki tecrübenin önemini anlattığında, boşa umut vermeyen, açıklayıcı ve garantici tavrı ile O’na güveniyordum.

Operasyonum oldukça başarılı geçti. Ameliyat sonrası bile tekrar yapışabilir diyerek hep temkinliydi. Fakat çok şükür ki tekrar yapışıklık olmadı. Sonrasında çektirdiğim rahim filminde de ameliyatın ne kadar başarılı olduğu görülüyordu.

Engin Hoca bize 2 yol sundu. Doğal ya da PGT ile tüp bebek, fakat yine çok ümit vermedi, tüp bebek ile de kayıplar yaşanabilirdi. Yine garanti değildi. Psikolojimiz karmaşıktı ve fakat biz bu sefer genetik faktörü ekarte etmek için tüp bebek ile ilerlemek istedik. Tüm süreci detayları ile anlattı ve ne zaman arasam çok yoğun olsa bile sabırla her sorumu cevapladı.

Yumurta toplama, PGT süreci ve birkaç ay sonrasında transfer, gönderilen 5 embriyodan 3 tanesi sağlıklı geldi. Hem Hocama güverenek hem de hep dualar edip pozitif düşünerek umudumu hiç kaybetmedim.

Çok şükür ki ilk denemede pozitif sonuç aldık. 2 gün sonra testi tekrarladığımızda değer çok yüksekti ve ikiz gebelik olması muhtemeldi. 10 gün sonra kanamam oldu, hemen telefonla ulaştım ve o kadar korkuyordum ki yine bir sorun çıkmasından, o telefon görüşmesi bana güç verdi, kanamanın normal olduğunu, her hamilelikte kanama olabileceğini, geçmişi unutmamı söyledi ve hemen kontrole gelmemi istedi. Bu sebeple ilk muayeneye olması gerekenden 5 gün önce gittik. O gün hocayı oturarak bekleyemedim. Heyecan, korku ve kaygı hepsi biraradaydı. İyi ki de erken gitmişiz, stresle birkaç gün daha beklemek yerine kanama sebebiyle o iki keseyi ve kalp atışını çok daha erken gördük.

Hamileliğim sürecince de titizlikle kontrollerime devam ettik. 13. Haftada rahatlayacağımı düşünmüştüm fakat “ikiz gebelik, dikkatli olacaksın hanım hanımcık otur” diyerek 28. haftanın kritik olduğunu , 28. Haftada ise “34. Hafta’yı hedefliyoruz” diyerek temkinli tavrı hep devam etti.

Başka bir şehirde yaşıyordum fakat ayda 1 kontrollere Engin Hoca’ya gelmeye devam ettim. Doğumumu belki yaşadığım şehirde yaparım, acil bir durumda gitmek çok zor olabilir diye düşünüyordum fakat kimseye güvenemeyeceğimi hissettim ve yine Engin Hocamla devam ettim.

Haftada gebelik şekeri olduğu teşhis edildi ve tüm hamileliğim diyetle devam etti. Fakat çok şükür ki 36+6 ‘da 1 kız, 1 erkek bebeklerimle kavuştuk.

Son haftalara kadar sabırla yol gösterdiği ve mucizelerimize kavuşmamıza vesile olduğu için çok ama çok teşekkür ederiz, Hakkını ödeyemeyiz.

Kötü tecrübeler, hatıralar tüm bu mutlu anlarla unutuluyor, hepsinin geçeceğini düşünerek , bu hikayenin okuyanlara umut olmasını dilerim, umarım her isteyene Allah bu duyguyu nasip etsin,

Haftada gebelik şekeri olduğu teşhis edildi ve tüm hamileliğim diyetle devam etti. Fakat çok şükür ki 36+6 ‘da 1 kız, 1 erkek bebeklerimle kavuştuk.

Son haftalara kadar sabırla yol gösterdiği ve mucizelerimize kavuşmamıza vesile olduğu için çok ama çok teşekkür ederiz, Hakkını ödeyemeyiz. Kötü tecrübeler, hatıralar tüm bu mutlu anlarla unutuluyor, hepsinin geçeceğini düşünerek , bu hikayenin okuyanlara umut olmasını dilerim, umarım her isteyene Allah bu duyguyu nasip etsin,

Question 5

Aile Olma Hikayemiz

admin · Accepted Answer

Bir aile olduktan sonra en büyük hayalimiz bir bebeğimizin olmasıydı. Evet, yaşım çok geç değildi ama ne de olsa 30’u da geçmiştim. Uzun araştırmaların ardından, benim gibi doktorlara mesafeli birinin güvenini bile ilk anda kazanarak bu yolculuğa Engin Oral ile birlikte çıktık.

İlk önce rahmimin ortasında yer alan bir polipin alınması gerekiyordu, ne de olsa bebek denemelerimizde şansı en üste çekmeliydik. Ardından yaşınız genç diyerek bizleri birkaç ay daha denemeye yönlendirdi ama eşimdeki sperm sayısının azlığı nedeniyle önerisi tüp bebekti. Biz aşılama diye inat ettik, bir kez denedik ancak olmadı. Engin Hoca’ya olumsuz haberi verirken en az bizim kadar üzüldüğünü görmek mümkündü.

Sonra bana istersen biraz bekleyelim ya da tüp bebek tedavisine başlayalım, karar senin dedi. Siz ne dersiniz diye sordum. Elbet bu bebek için denemeyecek miyiz, bence beklemeyelim diye söyledi. Gerçekten de o gün tüp bebek tedavisine başladık. Derken yumurtaların alınması, embriyoların oluşması derken ilk güzel haberi verdi. 17 tane yumurtamız alınmış ve bunlardan 6 tanesi sağlıklı bir şekilde döllenerek beşinci güne kadar gelmişti. İçlerinden en inatçı ve hızlısı olan 4AB Blast ile yolculuğumuza başladık.

Embriyo transferinden sonra dinlenerek normal hayatıma dikkat ettim. Çünkü hoca da en önemli şeyin sağlıklı yaşamak ama normal rutine devam etmek olduğunu söylemişti ve ben doktoruma çok güveniyordum. Derken mucize gerçekleşti. Hamileydim. Hem de ilk seferde! O haberi aldığım an dünyalar benim oldu. Ama Engin Hoca her zaman ki kontrolcülüğe ile, beni de sürekli dikkatli olmaya yönlendirerek üçüncü ayın sonuna kadar yüzde 50 hamilesin dedi. O an anlamamıştım, ama stresten uzak kalmak her olasılığa kendini hazırlamak bence bebeğin tutunma ihtimalini arttırıyor. Şimdi düşününce ne de iyi etmiş diye düşünüyorum.

Derken haftalar, aylar geçti. Her zaman önümüze yeni hedefler koyarak adım adım ilerledik, bu süreçte seyahat de ettim hatta doğum yaptığım günden bir iki hafta öncesine kadar sakin bir tempo ile çalıştım da. Önce 27 ardından 32inci hafta hedeflerimizi heyecanla tamamladık. Yani tüp bebek yaparsanız hep yatmak zorundasınız, her şey çok zor geçecek gibi sözlerin birer mitten ibaret olduğunu gördüm. Tabi bunlar benim hikâyem, başka öykülerde illa ki çok dinlenmek gerekecektir ama karar verirken süreçten çok da korkmamak gerektiğini düşünüyorum. Derken biraz oynak bir tansiyonum olduğu ortaya çıktı.

Ben normal zamanında doğum yaparım diyordum ancak hoca bunu da değerlerime bakarak bilmiş ve yurtdışında doğum yapmama izin vermemişti. Gerçekten de 37 hafta 5 günlükken bir anda inip çıkan tansiyon ile birlikte hastanenin yolunu tuttuk. Derken bir baktık ki suyum azalmış, bebeğin de biraz nabzı artmış. Bebeğin kilosunun da iyi olması ile öğleden sonra ikide geldiğim hastanede, akşam altı da doğuma girdim. Epidural sezaryenle olan doğumun ardından kızımı ilk gördüğüm o anın herhalde hayatımın en mutlu anı olduğunu söylememe gerek yok!

Bu arada Engin Hoca’ya bir teşekkürü de gerçekten hem polip hem de sezaryen ameliyatlarımda ki başarısından dolayı etmek isterim. Benim başka bir korkum da ameliyat ağrılarının çok olmasıydı. Halbuki sezaryenin ardından sabaha karşı yani daha on iki saat geçmemişken yürüyebiliyordum, bebeğin doktor randevusunda da gayet kucağımda ben taşıyordum.

Yani özetle demem o ki, hekiminize ve kendinize güvenin, hayal edin. Sonrası elbet biraz kader kısmet ama bu işin büyük kısmı çabanız ve gerçekten güvendiğiniz yetkin bir hekim. Bizim de karşımıza Engin Oral çıktı, ne de iyi oldu… Neredeyse her gün şükranla onu çekirdek ailemiz ve küçük mucizemiz ile birlikte anıyoruz.

Az kalsın unutuyordum. Tüm bu süreçte güler yüzlerini ve ilgilerini eksik etmeyen, her sorumuza anında dönen, her muayenede beni rahatlatan sevgili hemşirelere de ayrıca bir teşekkürü borç biliriz.

Question 6

Bize verdiğiniz emekler için çok teşekkürler.

admin · Accepted Answer

Merhabalar hocam Nurbanu kaya ben biz oğlumuzu sağlıkla kucağımıza aldık bize verdiğiniz emekler için çok teşekkür etmek istiyoruz rabbim ilminizi arttırsın daha çok kişinin hayatına dokunun inşallah tedavi sürecindeki desteğiniz ilginiz ve alakanız için çok teşekkür ederiz iyilki varsınız iyiki tanımışız sizi herşey için çok teşekkürler en kısa sürede ziyaretinizde bulunacağız inşallah.

Nurbanu Kaya

Question 7

Çok teşekkür ederiz

admin · Accepted Answer

Merhaba hocam, Berk ve sizin fotoğrafınızı gönderiyorum. Değerli ilginiz, alakanız ve yönlendirmelerinize çok çok teşekkür ederiz. Görüşmek üzere. Sevgiler ve saygılar. Aysel&Bahadır Yüce

Tarifsiz Bir Mutluluk

Tarifsiz Bir Mutluluk

İşte Benim Öyküm

ANASININ KUZUSU…

Tekrarlayan gebelik kayıpları yaşayanlara umut

Aile Olma Hikayemiz

Bize verdiğiniz emekler için çok teşekkürler.

Çok teşekkür ederiz

Instagram