Question 1

Güven Bebekler

admin · Accepted Answer

İş yerinden bir arkadaşımın tavsiyesi üzerine 2013 Haziran ayında Engin Bey’e muayene için randevu aldım. 6 yıllık evliydim ve son 1,5 yıl çocuk sahibi olmak için uğraşıp netice alamamıştık. Tavsiyede bulunan arkadaşım Engin Bey’in hastasıydı ve o sırada hamileydi. Daha önce 5 ayrı doktora gidip sonuç alamamıştım. O gün büyük bir umutla muayeneye gittim ve içimden bir ses bu sefer doğru yerdesin diyordu.

Engin Hoca ilk görüşmede beni dinledi notlar aldı ve ilk olarak ilaçla yumurta takibi yapalım dedi. Bundan sonuç alamadık ve aşılama denemesi yapmaya karar verdik. Kız kardeşimin düğünü vs… nedeniyle 2013 Kasım ayında kendimi aşılama için hazır hissettim ve Aralık ayında aşılama denemsi yapıldı. İlk denemeydi ve kendimi her türlü duruma hazırlamıştım. Test yapacağım tarihe yakın lekelenme şeklinde kanamam oldu. Hocayı aradığımda hemen kandan gebelik testi yaptırmamı istedi veeee o güzel haberi aldım Hamileydim. Ancak kanamam olduğu için Hocam düşük olmasın diye iğne ve rapor verdi ve istirahat etmemi istedi. Tehlike geçti ve keseyi görmek için muayeneye gittiğimde asıl sürprizi öğrendim. İKİZ BEBEKLER geliyordu ailemize…

Hocam ikiz gebeliğin zor olduğunu ve çok dikkatli olmam gerektiğini söyledi. Engin Hocamın verdiği bilgiler ve tehlike gelmeden önlem alması sayesinde güzel bir hamilelik geçirdim. Erkek bebeklerimizi beklemeye başladık.

30. haftaya geldiğimde bebeklerimden biri diğerine göre daha zayıftı ve gelişmiyordu. Oysa o haftaya kadar her şey çok normaldi. Engin Hocam zayıf olan bebek açısından yaşama riski olabileceğini söyledi. Ve hamileliğimi sıkı takibe aldı. Detaylı ultrason için bir kez daha bakılmasını istedi ve sonuç hocamın söylediği gibiydi. Ve 34.haftaya sık sık NST çektirerek geldiğimde Engin Bey daha fazla risk almak istemediğini söyledi çünkü bebeğimin birinin anne karnında gelişimi geri kalmıştı. 34+4’ de doğum sezeryanla gerçekleşti.

Engin Hocam sayesinde iki bebeğimde sağlıkla dünyaya geldiler.

Özetle, Engin Bey’e güvenmekle en doğru şeyi yaptım. Önce Allah sonra hocam sayesinde şu an dünyalar tatlısı iki erkek annesiyim.

İyi ki varsınız hocam size minnettarız…

Question 2

Başarı Öyküsü

admin · Accepted Answer

Herkese merhaba,
2011 ‘in bahar aylarında şuan okuduğunuz bu yazının benzerlerine göz gezdirirken, şimdi sizin de aklınızdan geçtiği gibi kendi hikayemi yazacak mıyım sorusu vardı önce yüreğimde, sonra aklımda… Şimdi bu kelimeleri sizlerle paylaşmanın keyfini yaşıyorum…

Hislerim çok coşkun ama yine de olabildiği kadar özetle ;
Yaş 30. Sonunda beklenen doğru adam ve 2010’un güzel bir Mayıs gününde bana sorarsanız ömrümün en güzel “Evet”‘i ile başlayan yeni hayatım…

O zamana kadar bekarlığın ve en büyük etken olan düzenli adet döngüsü nedeni ile büyük bir yanlışlıkla henüz bir Kadın Hastalıkları ve Doğum Uzmanı hayatımda yoktu. Evlilik ile ve henüz anne- baba olma kararı yokken , ” e artık bir gidelim” düşüncesi ile İstanbul’un en iyi hastanelerinden birinde görev alan Op. Dr.’ a gittim. Durum bana sorarsanız gayet net : Adet düzenli, bu zamana kadar en ufak bir sorun yaşanmamış, ailedeki hanımlar bu anlamda sağlıklı ve doğurgan Nitekim ilk kontrol / tanışmada da bu netliğime uygun cümleler kuruldu ve rutin rahim ağzı kontrolü için Smear Testi yapıldı. Doktorumdan duyduğum “Önümüz bayram ama sonucun bayram arifesi çıkar” cümlesi ile hastaneden ayrıldım.

Ve evet , günlerden arife. Güzel , mis gibi bir Akdeniz güneşindeyim ve çalan telefonum : ” Sonuçlar kötü” . İçimdeki Yeliz yanlış duydun diyor. Hani nerde o zamana kadar ki düzenli / sorunsuz adet döngüsü , bu detaylar için güvenip inandığın genetik , ailedeki hanımların sağlıklı oluşu ve doğurganlığı . Ama “Alo , Yeliz Hanım, orda mısınız ? ” dediğinde içimdeki ses susuyor. Yokum demek istiyorum ve konuşmanın hatırladığım kadarı ile devamı : Test sonucumda CIN1 çıkmış. Doktora bunun ne demek olduğunu sorduğumda lezyon olduğunu öğreniyorum. Yani diye devam eden soruma ise ” Biz bu Smear testini niye yapıyoruz? ” diye yanıt alıyorum. O zaman durum ve o an anladığım : Rahim Ağzı Kanseriyim. Bu algımdan sonrası bende yok. Sonrasını ve o gün yaşadıklarımı eşim anlatmalı aslında… Hayatımda ilk defa bayram gibi geçmeyen o bayram sonrası İstanbul’a döndüm ve aile dostu olarak görüştüğümüz , öncelikle hekimliğine ve kendisindeki hekim tanımına sonsuz güvendiğimiz Türkiye’de adı bilinen sayılı doktorlarımızdan , anlattığımız durum sonrası duyduğumuz cümle ile o çok ama çok sevdiğim , güzel anılar biriktirdiğim Florya ‘da ki muayenehaneninyolunu tuttuk.

Cümle : ” Bu konularda Türkiye’de tek adam var : Prof. Dr. Engin Oral “ Yaşadığımız korku ile ma aile gittiğimiz ilk randevu ile tanıştım Kıymetli Hocam ile. Tüm detayları anlattım, mevcut testlerimi , test altına imza atan kişilere kadar tüm titizlik ve dikkatle inceledi. Sonrası ilk muayene ile birlikte yolculuğumuz başlamış oldu. Testi tekrarlayacağını ancak belirtildiği gibi CIN1 olması durumunda bunun kanser olmadığını ,sadece kanser öncüsü bir lezyon olduğunu , tedavisinin ve ” küçücük” bir operasyon ile temizlenebileceğini söyledi. Sonraki devam eden yol arkadaşlığımızda da hep dediği gibi ” Şimdi rahat ol, keyfine bak Yeliz , ben seni arayacağım.” Ve 2 gün sonra aradı hocam . “Test doğru , hatta CIN2 ,yani lezyon yüzeyi biraz daha kaplamış, neredesin, hadi çık gel konuşalım” dedi. “Neredesin, hadi çık gel konuşalım” , tavır ve üslubu …Boşuna yol arkadaşım demiyorum. Florya’dayız. Test sonucu durumumun kötüleştiğini gösteriyordu. Sevgili hocam durumun ciddiyetini tüm yalınlığı ile anlattı ve hızlıca birlikte doğru karar aldık : Ameliyat . Bu karar öncesi hocama Esansiyel Trombositemi hastası olduğumu söyledim.( Kandaki torombosit sayım olması gereken aralığın çok çok üstünde. Bu bir ameliyat durumunda kanımın çok fazla pıhtılaşması gibi bir olasılık taşıdığımı gösteriyor) Bu durum nedeni hocam ameliyat öncesi olası tüm tedbirler için kan doktorum ile görüştü. Olacak operasyonda yaşanabilecek tüm olasılıkları ileterek kendisi ile tüm detayları paylaştı. Emin ellerdeyim, net ! İlk kez ameliyat olacağım , üstelik hiçbir belirti yokken bir anda girdi hayatıma .Yine de hocamın verdiği güven ve o her an hissettiğiniz engin bilgi ve tecrübesi ile hep dediği gibi ” keyifle “ çıktım muayenehaneden. Ve ameliyat günü, ameliyathanedeyim. Kapıda tüm ailem. Yaşadığım korku , endişe. Narkoz öncesi , ameliyathanede kocaman açtığım gözlerle etrafı incelerken hocamın sesi ve ” Merak etme, az sonra her şey geçecek Yeliz , her şey temizlenecek . ” cümlesi ile gülümsedim , son hatırladığım bu ve uyandığımda hocam haklıydı. 2 hafta sonraki kontrolümde de netleştiği gibi tüm lezyon temizlenmişti. Ve sonrası yol arkadaşı , kıymetli hocamdan dökülen ve henüz aklımızda yokken duyduğumuz tavsiye: “Çok güzel atlattığımız operasyon ile rahim ağzın temizlendi ancak olası tekrarlama durumu mevcut. Eeee yaş da 31 , bebek sahibi olma fikriniz varsa ben derim ki ertelemeyin ancak kan ile ilgili durumundan dolayı gebelik senin için ölüm riski taşıyor olacak. Kararın anne olmak ise bu süreçte ben tüm hekimliğimle yanındayım.” Bu olsa olsa bu derece yalın ve samimiyetle yakın bir dosttan duyulabilirdi.

Haklıydı… ve çok şükür ki kısa sürede hamile kaldım.
Ve bu güzel ve isteyen herkese kısmet olmasını dilediğim haberle hocam ile yeni sürecim başladı.
Her kontrolde altını çizdiği kan ile ilgili sıkıntım nedeni ile yüksek risk taşıdığım cümlesi tüm gebeliğimde kulağımdaydı. Her şey tüm riske rağmen hocamın bilgisi , tüm yoğunluğuna rağmen her defasında kan doktorum ile detaylı görüşmesi ile yolunda ve keyifle gitti. Süreçte bebeğimizin ense ölçümün biraz yüksek çıkması , kalbinde delik şüphesi, kilosunun fazla oluşu… Tüm bunları hocamın önce bilge hekimliği , tecrübesi ve dost , o insana çok iyi gelen tavrı ile kolayca atlattık. Bebeğimin cinsiyetini hocamın bir bakışı ile güler yüzlü hemşiremizin elime gizlice verdiği pembe çorap ile öğrendiğim anın tadı ve keyfini ömrümde bir defa daha yaşar mıyım, emin değilim.
Ve işte sonunda Kasım’a inat güneşli bir günün sabahı…
Yakın arkadaşımın hastaneye gönderdiği hediyeye eklediği not :
“Yeni bir hayat var Yeliz’im ellerinde”
Evet, yeni , yepyeni , tertemiz bir hayat var ellerimde… Güzel Kızım DERİN .
Hocam sayenizde….
Sizlerin de ellerinizde yepyeni hayatlar olacak, önce inanın, çünkü doğru yerdesiniz.

Question 3

İsmail ve Yusuf Kronolojisi

admin · Accepted Answer

YIL 2002- Evliliğimi gerçekleştiğim gün hep bir bebeğimin olacağını düşünmüştüm. 2003 yılında genel kontrol olarak gittiğim Avcılar Hospital’daki bayan jinekolog doktorunda hayalimin gerçekleşmemesi için bir sebep olmadığını hatta korunmasam da hemen hamile kalabileceğimi söylemişti. Buna istinaden tam 3 yıl doktora gitmedim. Zaten eşimin de önceki evliliğinden çocukları vardı. Yoğun iş temposu ile ikimizde koşuşturuyorduk ve hayatımızdan memnunduk. Ta ki işyerinde merdivenlerden düşene kadar…

Evet belimin üzerine çok kötü düşmüştüm. 6 ay boyunca doktorun verdiği ilaç ve kremi kullanmama rağmen belimin ağrısı dayanılmaz haldeydi. Tekrar muayene oldum ve benden emar çektirmem istendi. İşte hayatımın en zor, en karmaşık günlerinden biri idi. Emar’da belimde önemli bir problem olmadığını fakat yumurtalıklarımda kist olduğunu, bir jinekologa gitmem gerektiği söylendi. Hemen Avcılar Hospital’de jinekoloğa gittim. 2003 yılında ben de 2cm olan bir kist varmış. (ama benim haberim yok) sonra Ermeni Hastanesin de ameliyat oldum. O kadar yoğun bir çalışma hayatım vardı ki hastalığım internetten bile araştırmaya zamanım olmadı. Doktorlar da gerekli açıklamayı yapmadan beni 25 yaşımda açık ameliyatla hayli büyük olan kistimi aldılar. Doğum kontrol ilacıda kullanmama rağmen geçmedi. Tam 1 yıl boyunca aşağı yukarı her gün hastaneye gidiyor, ilaç tedavisi görüyordum. Yumurta oluştu mu? , Çatlama oldu mu… vs…

Artık sıkıntı basmıştı ailemin ve eşimin söylenmelerine dayanamayarak bayan jinekoloğa gittim. Bana en acı ve yıkıcı haberi vermişti. ENDOMETRİOZİS yani Çikolata Kisti hastalığımın olduğunu daha da acısı sağ yumurtalığımın da önceden geçirdiğim ameliyatla alındığını sol yumurtalığım ile de çok zor bebek sahibi olacağı mı söyledi. Muayeneden çıktım hem araba kullanıyor hem de ağlıyordum… eşime durumumu bildirdim oda ağladı ve çok büyük bir vicdan azabı çekmeye başladığını dile getirdi. Aynı gün içerisinde 3 jinekoloğa daha muayene oldum ve sonuç hep aynıydı..

Artık her şey anlamını yitirmişti. O kadar çaba, heves,dikkat, güven her şey suya düşmüştü. Eşime kızıyordum 5 yıl bebek işini ertelediği için kendime kızıyordum yoğun iş temposunda iken kendime vakit ayırmadığım için.. adet günlerim düzenli her şey yolundayken; hastalığım hiçbir belirti vermemiş sinsice ilerlemişti. Yine diplere vurduğum günlerin birinde iş için bankada ki Canan Ablamı aradım. Konuşurken sesimin iyi gelmediğini, hasta olup olmadığı sordu. Bende zaten sığınacak bir liman arıyordum ve başımdan geçenleri anlattım. Canan abla anlattıklarım şaşırdı ve ağladı.. beni sadece doktorluğuyla değil insanlığıyla da güven veren bir doktorla tanıştıracağını söyledi. Açıkçası gittiğimde umutlu değildim.Canan Ablam da 2 kez tüp bebek tedavisi geçirdikten sonra Engin hoca ile tanışmış. Ablam Engin Hoca ya tekrar tüp bebek tedavisini denemelimi yim diye sorduğunda Engin hoca denememesini gerektiğini söylediğinde hastalarına olan samimi duyguları beni çok etkiledi.içimde yıkılan harabeye dönen duvarlar yeniden inşa edilmeye başlandı. Sevgili Hocama muayene oldum ve beni direk Laporoskopi ile ameliyat olmamın doğru olacağını ve sağ yumurtalığımdan ümidi kesmem gerektiğini söyledi. Tatmin olmaya başladım. Profesör Doktor ünvanının olması bir yana çok iyi bir insan olduğu apaçık belli idi.Bana alternatifler sundu ve kararımı verdim. Tüp bebek tedavisine başladık. Yapılan tahlillerden sonra bu kararımın doğru olduğunu izah etti. Ben Hocamın yanında direk ağlama moduna geçiyordum. Bana ilk defa bir doktor “ kocacığınla aran iyi mi?” diye soru sordu. Tedavi sürecinin her aşamasını itinayla sürdürüyordu. Her açıdan..

Neyse tekrar tedavi günlerime dönüyüm.ilk tedavi İnternational da oldu ve çok umutluydum. Tedavime özen gösteriyor, verdikleri olanca iğneler için hastaneye gidiyordum. 16.02.2008 günü ablamla hastaneye gittik kan verdim ve sonucu beklemeye koyulduk. Sonucun pozitif çıkacağından çok emindim. Ve beklenen an Rina Hemşire biraz durakladıktan sonra üzülerek sonucumun negatif olduğunu söyledi. O anın tarifi acısı izah edilemez. Salak göz yaşım gene hücum için hazırlanırken kendimi sıktım ve ağlamadım . Bütün yaşlar boğazımda düğümlendi. Asansörü beklemeden merdivenlerden inerken göz yaşlarıma engel olamadım ve ablama sarılıp ağladım…durdurmam imkansız …

O arada Engin Hocam aradı teselli etmeye çalıştı ama ne çare. Umutla ümitsizlik arasında gidip gelirken gene diplerdeydim. Eve geldim kendimi akşama kadar odaya hapsettim. Çok tuhaf duygular içerisindeydim hiçbir teselli beni tatmin etmiyordu. Yeğenime sarılıp ağladım . Annemle ablam eminim ki bana görünmeden ağlıyorlardı. Eşim geldi ona sarılıp ağladım. Bu çöküntü baya sürdü içimde çevremi üzmek daha da ...

Kendimi beceriksiz olarak görüyordum. Hatta bazen kendimden nefret ediyordum sonra KADER dedim. İnsanlardan bile utanır haldeydim. Ve bu sıkıntılı günleri atlatarak 2008 ‘ in Kasım ayında tekrar tedavi görmeye karar verdim. Pozitif düşüncelerle yola devam etmeye karar verdim. Maddi imkanım ve güvenilir doktorumla tekrar denemeye değerdi. Rabbim şifasız hiçbir hastalık vermediğine göre tembelliğin alemi yoktu. Elimdeki bu kıymetlerin değerini bilip kendime gelmeliydim. Tedavi oldum sonucun olumsuz olduğunu biliyordum ama bu beni yıkıma uğratmayacaktı. Arkadaşımla aynı hastaneye gittim. Sonucu telefonla bildirmelerini istedim. Hastanenin orda , deniz kenarındaki bankta oturduk. Hiç belli etmemeye çalışsam da kalbimin sesi sahilde inliyordu. Ve derken o an geldi umutla ümitsizlik arasında telefonu açtım. Aynur hemşire … “ Sibelcim sonucun negatif” dedi . alışkın olduğum bir cevaptı. 5 dakika sonra Engin Hocam aradı. Oda üzgün ama beni teselli etmeye çalıştı. Tüm ilaçları bırakmamı ve adeti dönemin bitince görüşeceğimizi söyledi. Bu sefer suçlanacak, sığınacak bahane yoktu. Doktorum mükemmel, herkes ilgili , eşim ve ailem ellerinden geleni yapıyordu. Engin Hoca’ya direk bir sonra ki tedaviye ne zaman başlayacağımızı sordum. Kararım kesindi. Bekleyecek vaktim yoktu. 2009 mart ayında tekrar tedavi ve tekrar aynı sonuç heyecanı. Eşim ablam yegen im hastanedeyiz. Ben sonuç çıkmadan ağlamaya başladım. Sonucun negatif çıkacağından bir kez daha ( maalesef) emindim. Ki evet sonuç yine negatifti. Artık eşim ailem umudu kesti. Tedavi olmamamı istedi. İğnelerimi hep kendim yaptığım için onlara bu acı geliyordu. Benim tükenişime dayanamıyorlardı. Engin Hocam, o mükemmel insan bana doktorumu değiştirmemi istedi başka hekime giderek tedavimin yürütülmesini söyledi. Doktorumu değiştirmektensen tedaviden vazgeçeceğimi söyledim. Eşimde bu konuda hemfikirdi. Ya hocamızla olacak yada ben hayalimden vazgeçecektim.

Muayenelere devam ettiğimiz süre zarfında sinirlerim hayli gergindi. Bekleme salonundaki hiçbir hastayla konuşmuyordum. Bebeği olan hastaları gördükçe kendim başarısız işe yaramaz olarak görüyordum. Hiç unutmam Engin Hocam sırf bana moral olsun diye endometriozis hastası bir anneyle tanıştırdı. 4 yıl sonra anne olmuş bir bayandı. 2 kız bebekleriyle hayli mutlu görünüyorlardı. Bu mutluluğu bende yaşamalıyım ve geçmişe dönüp keşkeleri bırakmalıyım dedim kendime.

Engin Hocamın o dosthane yaklaşımı, hastalarına olan ilgi ve alakasını anlatmaya kelimeler yetmez. Böyle bir doktorla ve ekibiyle yola çıkmak insana güven veriyordu. Artık umutsuzluk yoktu. Her şeyi bir kenara bırakmalıydım. İlk olarak yoğun iş hayatıma ara verdim. Bol bol dua ve ibadet ettim, düzenli olarak yürüyüş yaptım. Stresi zorda olsa hayatıma sokmamaya çalıştım. Ve 2009 ‘un eylül ayında bu sefer Memorial’ da hocamla beraber tekrar tedaviye başladık. Tüp bebekten biraz farklı bir yöntemdi bu tedavi. Co-Culture ‘u denemek için kolları sıvadık. 16 Ekim 2009 kanımı verdim. Sonucu 16:30 ‘da telefonla bildireceklerdi. Ve saat 16:00 ‘da Nişantaşı’ndaki muayenehaneden arandım sekreter hanım Engin Bey sizinle görüşmek istiyor deyip beklemeye aldığında dakikalar yıl gibi geldi. İşte yine yeniden o an… Engin Hocam hayırlı olsun Sibelcim dediğinde bir şey diyemiyordum resmen dilim tutulmuştu.Şükürler olsun dedim içimden o an ki heyecanla hocam sizi öpmek istiyorum dediğimi hatırlıyorum.Her zaman nazik.kibar anlayışlı olan Engin hocam yine aynı nezaketle telefonu kapat ,nefes al beni ara dedi.O ana kadar ailem bana hiç bulaşmadı herkes sonucu negatif düşünüyordu.Telefonu kapattıktan sonra ağlıyor olmam kimseyi şaşırtmadı yeğenim başımda beni sarsıyor ve ne dediler? Pozitif mi ? diye soruyordu ve nihayet evet diyebildim Rabbim tüm bekleyenlere o anı yaşatsın inşallah evdeki herkesle sarılıp ağladık ama bu sefer negatif sonuç için değil pozitif sonuç için gözyaşları sel oluyordu.Kendime geldikten sonra hocamı aradım bana çoğul gebelik olabileceğini ve bu sefer her zaman bırak dediği iğne ve ilaçlara devam etmem gerekenleri söyledi.

Yine zor bir kararın beni beklediğinden habersiz ultrasona girdim 3 minik kalp atıyordu fakat kalplerin birinden vazgeçecek olmam gerektiğini Engin hocamla konuştuk her zamanki gibi seçenekler sunuldu karar bize bırakıldı.Allah’ım ne zor bir andı.Çok düşündüm her açıdan hatta Diyanet İşlerine danıştım.Öğrendim ki yüzdelik kısım hangisinde ise yani bir kalbi öldürmek iki kalbi yaşatacaksa günah olmadığını öğrendim o açıdan rahatladım.Hamileliğim boyunca doğru düzgün evden dışarı çıkmadım pimpirik olmadım ama tedbirli yaşamaya çalıştım 16. haftada iki mavi çorapla cinsiyetlerinin erkek olduğunu öğrendik Sonsuz şükürler olsun ki sıkıntılarımın mükafatını almaya başlamıştım çünkü ultrasona girmeden önce herkese iki erkek bebek istediğimi haddim olmayarak da olsa söylemiştim. Hayırlısı ile muradıma erdim.

Gün 31 Nisan gecesi ishal oldum ve hocamı aramak için sabah olmasını bekledim ve sabah 07:30 da kendisini aradım Floryada ki muayenehanesine yönlendirdi.Hemen nts ye bağladılar ve doğum sancısı göründüğünü söylediler o arada Engin hocam gelmişti zaten direk hastaneye yönlendirdi risk almayalım diye günlerden Cuma idi.yeğenim hemen beni hastaneye bırakıp ablamı almaya gitti.Hiç beklemiyorduk daha gebeliğimin 33 haftasındaydım ve tabii ki içimde tedirginlikler vardı.acaba her şey normal bir şekilde gerçekleşebilecekmiydi derken 1Mayıs gecesi sabaha kadar uyumadan beni arayan hocam saat sabah 8 de bebekleri alacağını söyledi şaka gibiydi her şey beklediğimden çabuk gelişiyordu ben saat sekizi beklerken hocam ani bir kararla 05:00 da bebekleri alacağını söyledi ablam ve yeğenim şaşkın ben şaşkın sabah 8 de doğumun olacağını bilen herkes habersiz ameliyathaneye girdim.

07.00 da odamdaydım ilk sorum bebeklerin durumu oldu.2 bebeğimin de sağlıklı olduğunu öğrendim.Onları ilk yoğun bakımda gördüm ve tarifi mümkün olmayan duygulara kapıldım.Anlatılmaz yaşanır derler ya aynen öyle işte.5 gün sonra bebeklerimle beraber hastaneden ayrıldık şimdi 61 günlükler ve hızla büyüyorlar .Rabbime sonsuz şükür ediyor bu duyguları yaşamama vesile olan ENGİN hocam ve ekibine de sonsuz şükranlarımı sunuyorum.Rabbimden başarılarının devamını diliyorum.

Question 4

Tekrarlayan gebelik kayıpları yaşayanlara umut

admin · Accepted Answer

Tekrarlayan gebelik kayıpları yaşayanlara umut olması ve Engin Hoca’yla karşılaşmaları dileğiyle,

Tam 3 kez gebelik kaybı yaşadıktan sonra Engin Hoca ile tanıştım. Tüm gebeliklerim de doğal yolla ve kolay hamile kalabiliyordum fakat ya kalp atışı yoktu ya da kalp atışı duruyordu.

Bu süreçte tüm testlerim yapılmış ve hatta son gebeliğimde genetik testler dahi yapılmıştı ve görünen hiçbir sorun olmadığı söyleniyordu.

Kendisine fikir almak için gittiğimizde 3. Gebeliğim sonlandırılmış ve kürtaj sonrası adet görememiştim. Engin Hoca rahimde yapışıklık olabileceğinden şüphelendi ve bir süre ilaç kullanmamı istedi. İlaçları kullanmama rağmen adet olamadım. Sonrasında rahim filminde Hocanın tahmin ettiği durum yani yapışıklık görüldü ve histeoroskopi olmam gerekiyordu. Zaten kayıplar yaşadığım için yeterince umutsuz hissederken, bir de kürtaj sebebiyle oluşan rahimde yapışıklık gibi bir durumla karşılaşmıştım.

Engin Hoca da gerçekçi tavrıyla yapışıklığın en istenmeyen, en zor ve tekrarlayabilen bir durum olduğunu söylediğinde üzüntüm katlanmıştı. Ama bu işlemdeki tecrübenin önemini anlattığında, boşa umut vermeyen, açıklayıcı ve garantici tavrı ile O’na güveniyordum.

Operasyonum oldukça başarılı geçti. Ameliyat sonrası bile tekrar yapışabilir diyerek hep temkinliydi. Fakat çok şükür ki tekrar yapışıklık olmadı. Sonrasında çektirdiğim rahim filminde de ameliyatın ne kadar başarılı olduğu görülüyordu.

Engin Hoca bize 2 yol sundu. Doğal ya da PGT ile tüp bebek, fakat yine çok ümit vermedi, tüp bebek ile de kayıplar yaşanabilirdi. Yine garanti değildi. Psikolojimiz karmaşıktı ve fakat biz bu sefer genetik faktörü ekarte etmek için tüp bebek ile ilerlemek istedik. Tüm süreci detayları ile anlattı ve ne zaman arasam çok yoğun olsa bile sabırla her sorumu cevapladı.

Yumurta toplama, PGT süreci ve birkaç ay sonrasında transfer, gönderilen 5 embriyodan 3 tanesi sağlıklı geldi. Hem Hocama güverenek hem de hep dualar edip pozitif düşünerek umudumu hiç kaybetmedim.

Çok şükür ki ilk denemede pozitif sonuç aldık. 2 gün sonra testi tekrarladığımızda değer çok yüksekti ve ikiz gebelik olması muhtemeldi. 10 gün sonra kanamam oldu, hemen telefonla ulaştım ve o kadar korkuyordum ki yine bir sorun çıkmasından, o telefon görüşmesi bana güç verdi, kanamanın normal olduğunu, her hamilelikte kanama olabileceğini, geçmişi unutmamı söyledi ve hemen kontrole gelmemi istedi. Bu sebeple ilk muayeneye olması gerekenden 5 gün önce gittik. O gün hocayı oturarak bekleyemedim. Heyecan, korku ve kaygı hepsi biraradaydı. İyi ki de erken gitmişiz, stresle birkaç gün daha beklemek yerine kanama sebebiyle o iki keseyi ve kalp atışını çok daha erken gördük.

Hamileliğim sürecince de titizlikle kontrollerime devam ettik. 13. Haftada rahatlayacağımı düşünmüştüm fakat “ikiz gebelik, dikkatli olacaksın hanım hanımcık otur” diyerek 28. haftanın kritik olduğunu , 28. Haftada ise “34. Hafta’yı hedefliyoruz” diyerek temkinli tavrı hep devam etti.

Başka bir şehirde yaşıyordum fakat ayda 1 kontrollere Engin Hoca’ya gelmeye devam ettim. Doğumumu belki yaşadığım şehirde yaparım, acil bir durumda gitmek çok zor olabilir diye düşünüyordum fakat kimseye güvenemeyeceğimi hissettim ve yine Engin Hocamla devam ettim.

Haftada gebelik şekeri olduğu teşhis edildi ve tüm hamileliğim diyetle devam etti. Fakat çok şükür ki 36+6 ‘da 1 kız, 1 erkek bebeklerimle kavuştuk.

Son haftalara kadar sabırla yol gösterdiği ve mucizelerimize kavuşmamıza vesile olduğu için çok ama çok teşekkür ederiz, Hakkını ödeyemeyiz.

Kötü tecrübeler, hatıralar tüm bu mutlu anlarla unutuluyor, hepsinin geçeceğini düşünerek , bu hikayenin okuyanlara umut olmasını dilerim, umarım her isteyene Allah bu duyguyu nasip etsin,

Haftada gebelik şekeri olduğu teşhis edildi ve tüm hamileliğim diyetle devam etti. Fakat çok şükür ki 36+6 ‘da 1 kız, 1 erkek bebeklerimle kavuştuk.

Son haftalara kadar sabırla yol gösterdiği ve mucizelerimize kavuşmamıza vesile olduğu için çok ama çok teşekkür ederiz, Hakkını ödeyemeyiz. Kötü tecrübeler, hatıralar tüm bu mutlu anlarla unutuluyor, hepsinin geçeceğini düşünerek , bu hikayenin okuyanlara umut olmasını dilerim, umarım her isteyene Allah bu duyguyu nasip etsin,

Question 5

Evlat sahibi olmamıza vesile oldunuz, saygı ve sevgilerimizi sunarız.

admin · Accepted Answer

Sayın Engin Hocam;

Tüp bebek tedaviniz ile 02/10/2018 tarihinde sağlıklı bir bebeğe sahip olduk. Tedavi sürecinde, takibiniz ile bizleri kendinize hayran bıraktınız. Büyük bir saygıyı hak ediyorsunuz. Ne mutlu ki tıp dünyası sizin gibi bir hocaya sahip.

Evlat sahibi olmamıza vesile oldunuz, saygı ve sevgilerimizi sunarız.

Merve & Yusuf & Uluç Ali AKTAŞ

Question 6

Bizim Hikayemiz 2003 Yılında Dış Gebelikle Başladı

admin · Accepted Answer

merhaba hocam
bizim hikayemiz 2003 yılında dış gebelikle başladı dış gebelik olduğunu anlamadıkları için kanalımın birinden oldum ve sonrası peşi sıra düşükler oldu 2008 yılında 5 aylık erken doğumun arkasından 2009 da tekrardan bi dış gebelik daha yaşadım ve diğer kanalımda alındı bebek yapmak sadece tüp bebeğe kalmışdı tüp bebeğide 2 kez denedim olumsuz oldu ta ki engin hocayı tanıyana kadar artık inancım kalmamışdı ama engin hoca beni öyle motive edip moral verdiki daha önce yasadığım tüm olumsuzlukları unuttum ve sadece engin hocaya motive olup dediği herşeyi yaptım ve şimdi ikiz kizlarım var hocam çok ama çok teşekkür ederiz.(sizi seviyoruz)
saygılar

Question 7

Hepinize Güzel ve Sağlıklı Bebişler Diliyorum

admin · Accepted Answer

2010 yılının Nisan sonunda hamile kaldığımı öğrenmiştim. O dönemde disiplinli spor yapıyordum. Dansa gidiyor, saunaya giriyordum. Hamile olduğumu öğrendiğimde bir özel hastanede herhangi bir doktara gittim. Bu durumun özel bir durum olduğunun çok farkında değildim açıkcası. İlk görüştüğüm doktorum bana hayatımda herhangi bir değişiklik yapmama gerek olmadığını söyledi. Hamileliğimin 6 haftasında kanamam oldu. Bebeğimin kalp atışlarını aynı stresli gün de duydum. Doktorumu değistirmeye karar verdim. Benim güvenebileceğim birine ihtiyacım vardi. Engin Bey’i buldum. Önce güven veren sözleri ve açıklayıcı net tavrıyla beni rahatlattı. Riskli bir dönem geçirdiğimi söyledi. Gebeliğim ilerledikçe ara ara kanamalarım devam etti. Bir ara besin zehirlenmesi bile yaşadım. Engin Bey’e sözlerine hep güvendim. Bebeğimi sağlıklı biçimde kucağıma alacağıma dair inancım çok yüksekti. Gebeliğimin 6. ayında erken doğum riskinden iş hayatıma ara verip yatmak durumunda kaldım. Belki kimileri için değil ama benim için uzun bir dönemdi. Bu dönemi kaygıdan, stresten uzak geçirmem gerektiğini söylemişti doktorum. Harfi harfine uydum. Bebeğimi kucağıma alacağıma dair inancım kaygılarımın önüne geçti. Engin Beyin sayesinde kendimi dizginlemeyi öğrendim. Ona çok güvendim. Hayatımda bu kadar çok güvendiğim çok az insan oldu. Sayesinde Derinim oğlum dünyaya geldi. Yaşam çok güzel. Tüm sorunlu hamilelik geçiren annelere tavsiyem Engin Bey’in söylediklerini harfi harfine uymanız, kaygı ve stres konusunda kendinizi kontrol etmeyi başarmanız.
Hepinize güzel ve saglikli bebisler diliyorum.

derin sevgiler