Question 1

Ege'nin Hikayesi: 3 Kahraman

admin · Accepted Answer

Canım oğlum,

Büyüdüğün zaman öğreneceksin; her hikayenin bir kahramanı vardır. Ama bizim hikayemizde tam üç kahraman var, tabi ki en büyük kahraman şu an ayağımda sallayarak uyutmaya çalıştığım bitanecik afacan oğlum Ege:)

Sana kavuşmak için baban ve ben 8 yıl mücadele verdik. Bu mücadelemiz iki aşamalıydı. İlk aşama bende olan ve sana geçmemesi gereken genetik bir hastalığa sebep olan genin bulunmasaydı. Baban en iyi genetik profesörlerinin dahi imkansız dediği birşey için senelerce çabaladı. Türkiye Avrupa Amerika tüm dünyada ulaşabildiği heryere herkesle iletişim kurdu. Zaman zaman hayal kırıklıklarımız oldu, dibe çöktük bazen ama pes etmedik, edemedik... Sonunda dünyada daha önce keşfedilmemiş yeni bir gen bulunmasına sebep oldu baban. Bu gerçekten paha biçilmez bir mutluluktu bizim için, imkansızı başarmaktı, başardı, çünkü seni o kadar istiyorduk. İşte hikayemizin ikinci kahramanı sevgili babacığındı.

Sonra ikinci aşamaya geçtik. Artık başka bir engeli asmamız gerekiyordu seni kucağımıza alabilmemiz için; tüplerim çocukken geçirdiğim apandisit ameliyatından sonra zarar görmüş ve tıkanmıştı, yaşımız 35´i geçmişti, normal yolla bebek sahibi olma şansımız yok denecek kadar azdı. Duyduğumuz bildiğimiz bütün iyi doktorlara gittik, tedaviler gördüm,ama sonuç alamadık..psikolojimiz bozuluyordu gitgide, tedaviler yıpratıyordu ve herşeyden önemlisi ümidimizi kaybetmeye başlamıştık ki çok yakın dostlarımızın tavsiyesi ile bir doktorla tanıştık, onlarda biricik kızlarına bu doktor sayesinde kavuşmuşlardı.

O hikayemizin son kahramanı Engin hocamdı. İlk karşılaşmamızda o kadar net ve açıktı ki zaten psikolojim bozuk olduğu için sözleri beni çok ürkütmüştü. Sonra bu yola çıkabileceğim, bilgisine insanlığına, dürüstlüğüne güvenebileceğim, aileden biri gibi, bir abi kadar yakın ve samimi, bir dost kadar açık ve içten, kelimelerle ifade edemeyeceğim kadar saygı duyduğum biricik hocamla başladık son aşmamıza. Ona o kadar güveniyordum ki artık yeniden ümitlerim canlandı. Ve ilk tüp bebek denememizde başarılı sonuç aldık. İnanılmaz bir hayalim gerçek olmuştu. Karnımda bir bebek taşıyordum, bu yıllardır istediğim ama kavuşamadığım bir duyguyu, annelik duygusunu tatmama sebep olan minik bebeğimi korumak için 7 hafta yattım ama olmadı, tutunmadı ve onu kaybettik. Çok zor günlerdi ama hocam böyle birşey olabileceğini zaten ilk günden beri söylüyordu. hiç vakit kaybetmeden hocama ilk sorum ´tekrar ne zaman deneyebiliriz?´ oldu. Hazır hissettiğinde dedi ve bir ay sonra tekrar zorlu mücadeleye başladık. Engin hocamın talimatlarını harfiyen uygulayarak bu mücadelenin de olumlu sonuçlanmasını başardık.

Yine hamileydim.. İçimde hep bir korku vardı ama hiç ümitsizliğe kapılmadım. Son ana kadar çok dikkat ettim ve bulantılı kusmalı zor bir hamilelik geçirdim. Bu süreçte bir elimi sıkıca baban tutuyordu, diğer elimi de Engin hocam. Doktorumuz, psikoloğumuz, abimiz oldu yeri geldi kızdı yeri geldi sarıldı ama hep yanımızdaydı. Şimdi Ege 20 aylık, Engin hocama birlikte gidiyoruz, sarılın öpün diyorum hocama, O sizin eseriniz:) Hayatımın sonuna kadar benim için çok özel yeri olacak, hem doktorluğuna hem insanlığına her zaman sevgim ve saygım sonsuz olacak. Allah tüm anne olmak isteyenleri Engin hocam gibi gerçek KAHRAMANLARLA karşılaştırsın.

Question 2

İşte Benim Öyküm

admin · Accepted Answer

Ben otuz beş yaşındayım ve on bir senelik evliyim. Zaman su gibi akıp gidiyor evliliğimizin ilk yılların da çocuk düşünmüyorduk henüz erken , önce kariyer yapalım borçlarımızı ödeyelim birkaç sene sonra nasıl olsa olur diye düşünüyorduk.evliliğimizin üstünden dört sene geçmişti ,artık çocuk istiyorduk her adet döneminden sonra üzülüyor bir sonraki ayı umutla bekliyordum.Bir gün arkadaşımın tavsiyesiyle bir doktora gittim muayene oldum birkaç tahlil yaptı bana süt hormonlarımın fazla olduğunu bundan dolayı hamile kalamadığımı söyledi ve ilaç yazdı.sonuçları incelediğimde maalesef doktor yanlış bakmış değerlerim normaldi,tekrar doktora gidip söylediğimde sen gene de üç ay iç olsun dedi .

Yeni bir doktor buldum ve ayni gün tekrar muayene oldum her şeyin yolunda olduğunu sadece adet düzenleyici ile adetimi düzenleyeceğini kendiliğinden hamile kalabileceğimi söylediğinde rahatlamıştım. Bir sene daha geçti ama sonuç maalesef olumsuzdu 1. aşılama deneyimim de negatifti, o an bütün dünyam yıkılmıştı sanki çünkü çok umutlanmıştım, bu sonuçtan sonra doktora uzun bir süre gitmedim ama artık bilinç altım bile benimle oynuyordu adetim her ay gecikiyor, idrar ve kan tahlilleri yaptırıyordum sonucu almadan adet oluyordum. kendimi tekrar toplayıp başka bir doktora gittim tekrar tahliller yapıldı bir sorun yok, psikolojik kafandan attığın an hamile kalacaksın dedi bu söz beni daha da yoruyordu çünkü sorun olsa ilaçla tedavi olur hamile kalırım diye düşünüyordum. 2.aşılama yapıldı uzun bekleyiş döneminden sonra sonuç negatifti. Tekrar hayal kırıklığı yaşamıştım artık doktora gitmeme kararı almıştım ümitlerim tükenmişti. Neredeyse hayata küsmüştüm kimseyle görüşmek istemiyor hafta sonları evden dışarı çıkmak istemiyordum tabii ki bu davranışlarım yaşam kalitemizi düşürmüştü.

Böyle iki senemiz daha geçmişti kendimi toplayıp bir tüp bebek merkezine gittik.Her şeye yeniden başlamıştım iğneler ilaçlar olacak mı olmayacak mı , iş yerinden izin alma stresi derken yumurta toplama zamanı gelmişti. İçimde hem sevinç hem korku vardı , narkoz dendiğinde sanki hiç ayılamıcam gibi geliyordu ama denemeye değerdi transfer yapıldı ve o hiç bitmeyecek on iki gün sonunda kan tahlili yaptırdım sonuç gene negatifti hastanede ağlıyor nefes alamıyordum sanki o an dedim ki tamam artık belli oldu ben asla anne olamıyacaktım..Ben gene ağlıyordum eşim ise bana moral vermeye çalışıyor dimdik ayakta duruyordu onu öyle görünce daha çok içim acıyordu .Eşim için güçlü olmam gerekir diye düşündüm ve tekrar ikinci kez tüp bebek denemeye karar verdik aynı polikinlike tekrar gittik, Tabiî ki her gittiğimde ağlayarak çıkıyordum , kendimi tutamıyordum tedaviye başladık iğneler ilaçlar derken transfer yapıldı bekleme süreci başladı , kan tahlili pozitifti dünyalar bizim olmuştu birkaç gün sonra kontrole gittim de hamilesin dedi keşke ikiz olsaydı diye içimden geçirdim .Haftaya tekrar kontrole çağırmıştı gittiğimde doktorum muayeneden sonra sorun olduğunu söyledi, üç gün sonra tekrar çağırdı ,gittiğimde maalesef boş gebelik hemen kürtaj olman lazım dedi hayır olamaz dedim vermem size bir yanlışlık vardır biraz daha bekleyelim dedim yalvardım doktora olmaz seni zehirler dedi ertesi güne randevu verdi ve maalesef kürtaj oldum.o günü size anlatamam düşününce şu an bile içim acıyor ve gözyaşlarıma hakim olamıyorum.Tamam dedim artık bu sayfa benim için kapandı. Kendimi işime verecektim ve eşimle birlikte mutlu olacaktım ağzım bunları söylerken kalbimde fırtınalar kopuyordu. Bu halim eşimi ve ailemi çok üzülüyordu ,kardeşim bir doktor tanıdığını bir kez de ona gitmemi istiyordu ben her defasında kabul etmiyordum. Kardeşim benim adıma randevu almış Prof.Doktor Engin beyden gidiyoruz dedi ben söylene söylene gittim muayeneden sonra hocam bana yumurta rezervlerin azılmış dedi henüz üçüncü tüp bebek denemeye hazır değilim dedim, bir sene bilemedin iki sene vaktin var dedi beklemek gibi bir lüksün yok dedi.(Kimseye söylemesem de içimden geçen hoca bana diyecekti ki her şey yolunda senin çocuğun olur şu ilacı iç sorun yok diyecekti )çaresizlikten ağlayarak ayrıldık bir hafta boyunca ağladım.Eşimle bir karar verdik tekrar denemeye çünkü engin beyin gerçekleri söylemesi ilk başta canımızı yakmış olsada kendimizi güvende hissettik en önemlisi hocamın kendinin muayene etmesi,yumurta toplama ve transfere bizzat kendisinin girmesi bize daha çok güven vermişti.Kurban bayramının birinci günü sabah yumurta toplama işlemi için hastaneye gittiğimizde ağlamaktan gözlerim şişmişti o an için isyan ediyordum günahım ne herkes evinde bayramlaşırken biz hastanedeyiz diye neyse yumurta toplanmış artık telefon bekliyordum transfer için nihayet beklenen telefon geldi ve üç gün sonra transfer gerçekleşti. 0niki gün geçti ve kan tahlili yaptım sonuç pozitifti hatta değerler normalden yüksekti. mutluluktan uçuyorduk bir hafta sonra kontrole gittiğimde hocam ikiz dedi biraz üzgündü ama biz sevinç çığlıkları atıyorduk on seneden sonra hamileydim ve bir değil iki bebeğimiz olacaktı.

Aylık kontrollerim iyi gidiyordu ama ikiz olduğundan ikili ve üçlü testleri yapılamayacağını söyledi doktorum sorun olmadığını Allahtan gelen her şeye razıyız dedik eşimle beraber onlar bizim bebeklerimizdi. Birkaç ay sonra bebeklerin gelişimi geriden geliyordu ve az kilo alıyorlardı kontroller sıklaşmıştı hatta işimden çıkmıştım evde yatıyordum. hamileliğimde zor geçiyordu ama gene de mutluydum sonunda kavuşacağım o iki ufaklığı düşünüyordum .Kontrollere eşim annem kardeşim halam kalabalık gidiyorduk herkeste bir heyecan vardı .Altıncı ayımda yüksek tansiyon ,şeker çıkmıştı ve gebelik zehirlenmesi artık işler iyice zorlaşıyordu ama bu sefer hiç bir şey düşünmüyor engin beyin kontrolünde kendimi güvende hissediyordum.on gün hastanede kontrol altında kalmamın iyi olacağını söylediğinde biraz panik olmuştum. Pazartesi hastaneye yattım tahliller kontroller derken Salı sabahı sezaryenle doğum yapacağım söylendiğinde donup kalmıştım.Daha yedi aylık hamileydim ama yapacak bir şey yoktu vakit gelmişti.

Salı sabahı doğumhaneye girdim Saat 9,05 gece kızım 9,06 oğlum dünyaya gelmişti ,ben ayılmıştım ama tansiyonum ayarlanamıyordu yoğun bakıma her han alınabileceğim söylendi ,dört saat sonra düzene girdim ve odama getirildim ama maalesef bebeklerimi göremiyordum çünkü onlar 1.derece prematüre doğmuşlardı kızım 960gr, oğlum 950 gr ve kuvöz deydiler onlar bana gelemeyecekti benim ayaklanıp bir an evvel onları görmeye gitmeme lazımdı gece ayaklandım yürüdüm sabah erkenden bebeklerim yanına gittim ilk defa buluşacaktık heyecan ve korku vardı hasta bakıcıya rica ettim lütfen yanımdan ayrılma diye içeri girdiğimde bir köşede oğlum diğer köşede kızım yatıyordu çok küçüklerdi beş dakika onları gördüm ve çıktım. Ertesi gün hastaneden taburcu oldum ama inanın onları hastanede bırakıp eve gelmek çok acı bir şeymiş. Her gün hastaneye gidip bebeklerimi beş dakika görüyordum bu bile harikaydı, onaltıncı günü oğlum vefat etti .O gün anladım ki daha önce yaşadıklarımın hiç bir şey olduğunu en acı şeyin oğlumu kaybetmek olduğunu anlamıştım, ama kızım için güçlü olmam gerektiğini biliyordum ve her zamankinden daha güçlüydüm. Oğluma son görevimizi yerine getirdikten sonra göz yaşlarımızı silip kuvöze kızımın yanına gittik, öykümüzün bize ihtiyacı olduğunu biliyorduk.50 .gün kızım 1.630 gr olmuştu artık evimize gelmişti.şuan küçük prensesim Öyküm bir yaşında 6.750 gr oldu ve çok mutluyuzzzzzz.

Benim Keş kelerim önceden daha güçlü olsaydım da çabuk pes etmeyip mücadelemde ısrarcı olsaydım da kızımı seneler önce kucağıma alsaydım. Engin hocama çok teşekkür ederim iyi ki varsınız ve sizi tanımışım ..Dilerim benim gibi evlat hasreti çekenler benden daha güçlü ve ısrarcı olur , daha kolay yavrularını kucaklarına alırlar.

Question 3

Hocama ve Beyaz Meleklerine Sevgilerle

admin · Accepted Answer

Merhabalar ,

2010 yılında evlendiğimde ben 33 eşim 29 yasındaydı . 2-3 yıl çocuk pek düşünmedik ve istediğimiz zamanda uzunca bir süre olumlu bir gelişme olmayınca ablamında sayesinde ki bu bizim en büyük şansımız ilk olarak başka bir doktordan önce Engin Bey le görüşmeye gittik, eşime yapılan birkaç testden sonra hiç unutmuyorum doktor bey beni aramıştı , bir cumartesi günüydü , ortada gayet olumsuz bir tablo vardı , eşimin yumurta sayısının çok az olduğu neredeyse menapoz seviyesinde ve çocuk olma şansı 0 a yakın olduğunu söylüyordu . İlk anda çok kötü hissettim bunu eşime nasıl söylerim ve onun ruh hali , umutsuz bir tabloda çizemezdim ve sadece ondan sebep değil bendede sorun olduğunu söyleyerek tedaviya başladık .

Elimizdekiyle ne varsa tedavisine başlayacağız dendi ve yola koyulduk , eşim ilaçlara başladı , yumurta çatlatma iğneleri yapıdı ve çok şükür ilk yüklemede eşim tedaviye olumlu yanıt verdi . Tüm bu süreçte Engin Beyin inanılmaz yakın ilgisi , sıcakkanlı ve olumlu yaklaşımını atlayamam. Emin ellerde olduğunuzu hissediyorsunuz . Kendisi en başından durumun ne olduğu , nasıl bir seyir izleyebileceği hakkında bize hep bilgilendirdi . Yaklasık 1 yıllık bir tedavi sureci sonunda kızlarımız gelmişti, şu an çok sağlıklılar . 3. Aya girmek üzereyiz, Engin Hocama ve beyaz meleklerine sevgilerle.

Size minnettarız hocam, iyiki varsınız ,

Question 4

İnternetten Tesadüfen Bulduğum

admin · Accepted Answer

Merhaba, 2011 yılının Şubat ayında bebeğimiz olmayacağı söylendiğinde, internetten tesadüfen bulduğum Florya’daki muayenehanenize eşimle gittiğimizde tereddütlüydük,Umuda umut eklemek istiyorduk.Sıcacık bir aile ortamıyla karşılaştık.İlk tüp bebek denememiz başarısız oldu,ancak,size güveniyorduk,ikinci denemede ikiz bebeklerimizin olacağını söylediniz.Tüp bebek uygulaması bir kadın için oldukça yorucu bir süreç.Bu süreçte eşlerin birbirine desteği çok önemli.

İlk beş ay her şey yolundayken,altıncı ayda erken doğum riski nedeniyle işten ayrılmamı tavsiye ettiniz ve telefonla sizi her aradığımda yada mesaj çektiğimde mutlaka bana döndünüz ve sorularımı yanıtlayıp yardımda bulundunuz.Yüksek CRP nedeniyle erken doğum yaptım, 3 Ocak 2012 de doğan bebeklerimiz 40 gün Cerrahpaşa’da küvezde kaldılar,sizinle ilgisi olmamasına rağmen ikizlerimizin durumlarını doktorlarından öğrenip bize aktardınız.

Şu an Yağmur ve Yıldız’ın annesiyim,bana bu duyguyu yaşatan Prof.Dr. Engin ORAL ve ekibine ilgilerinden dolayı teşekkürlerimi sunuyorum. Anne-baba olmak isteyen ancak çesitli nedenlerle olamayan hanımlara ve beylere mutlaka Engin Bey’le görüşmelerini tavsiye ederim.

Adapazarı’ndan sevgiler.

Question 5

Bize verdiğiniz emekler için çok teşekkürler.

admin · Accepted Answer

Merhabalar hocam Nurbanu kaya ben biz oğlumuzu sağlıkla kucağımıza aldık bize verdiğiniz emekler için çok teşekkür etmek istiyoruz rabbim ilminizi arttırsın daha çok kişinin hayatına dokunun inşallah tedavi sürecindeki desteğiniz ilginiz ve alakanız için çok teşekkür ederiz iyilki varsınız iyiki tanımışız sizi herşey için çok teşekkürler en kısa sürede ziyaretinizde bulunacağız inşallah.

Nurbanu Kaya

Question 6

Gittiğim Tüm Doktorların Boşuna Bir Çaba Olduğunu Düşündürdünüz

admin · Accepted Answer

Sonuç her ne olursa olsun ben size ve ekibinize enerjinizden, pozitifliğinizden, profesyonelliğinizden dolayı çok teşekkür ederim. Gittiğim tüm doktorların boşuna bir çaba olduğunu düşündürdünüz bana. Gereksiz bilgilerle hastayı bunaltmayan yaklaşımınız içinse ayrıca teşekkürler.
Ve tabii ki o en güzel kelime "hayırlısı"...

FAQ Category: Başarı Hikayeleriniz

Size ne Kadar Teşekkür Etsek Azdır

Aceleci Nil Bebek

Bizim Hayat Hikayemiz

Başarı Hikayesinin Kahramanlarına Sevgiler, Selamlar

Mucizelerimiz

Aşılama

Bizim Hikayemiz

Herkese Merhaba

Anne Oldum!

Ege’nin Hikayesi: 3 Kahraman