Merhaba;
Evliliğimizin birinci yılında bilinçli bir kadın olarak genel bir muayene olmak için kadın doğum uzmanına göründüm. Tesadüfen öğrendiğim smear testini de yaptırmak istedim. Testin sonucu ise hiç beklemediğim bir şeydi.Rahim ağzında düzensiz hücreler gördüğünü söyledi doktor. Önemsiz olduğunu kadınların ilk yıllarda bunla karşılaştıklarını sadece takip etmemiz gerektiğini söyledi ve 6 ay sonrası için tekrar randevu aldım. Smear testim yinelendi ama sonuç doktorun söylediği gibi olmadı. Rahim ağzındaki tanımlanamayan bu hücreler daha da yayılmış ve teşhis CIN2 oldu. Yani rahim ağzı kanseri yapan HPV virüsünü taşıyordum ve 2.dereceye ilerlemişti. Doktorum bu sonuca bağlı olarak biyopsi istedi onu da yaptırdım ve sonuç aynıydı rahim ağzında kirli dokular vardı. Tedavi için operasyon geçirmemi söyledi ama yaşım 27 olduğu için önce çocuk sahibi olmamı tavsiye etti. Tabi yıkılmıştık. Eşimle ben hiç beklemediğimiz bir hastalıkla karşılaşmıştık. Eşimin içi rahat etmeyince birkaç doktora daha görünmek istedik. Başka bir doktor bulduk ,sonuçları gösterdik.Bu doktor da diğerinin tam aksine hemen ameliyat olmamı söyledi.rahim ağzındaki o dokunun alınması gerekiyordu. İyice kafamız karışmıştı. Son olarak bir yakınımızdan sevgili hocamızın ismini duyduk ve en son ona gittik.Engin hocamla tanışmamız böyle oldu.Kendisi bizi o kadar güzel aydınlattı ki hemen güvenimizi kazandı ve artık Engin hocam ne diyorsa oydu.
Evet ameliyat dedi o da. Peki bu ameliyatın ilerde bana ne zararı olur diye sordum.O da sadece hamileyken düşük riskimin diğer kadınlara göre fazla olacağını söyledi.Başka çare yoktu hamile kalmadan o hücrelerin yok olması gerekiyordu ve 17 ağustos 2015’te Engin hocam ile ameliyathaneye girdik.Ameliyat başarılı geçmişti ama artık bu virüsün hep benle kalacağını söyledi doku temizlenmişti ama virüs temizlenemiyordu.Virüsün çeşidi için de test yapıldı ve bende hpv 18 virüsü olduğunu söyledi bu hpv 16 ve 18 rahim ağzı kanserine dönüştüren en tehlikeli virüslerden bir tanesiydi. Zor bir süreçti.İnsan kendine böyle bir hastalığı nasıl yakıştırabilir ki.Peki tekrar ederse virüs ne olacak dedim bir kez daha ameliyat olabilirsin sonrasında rahim alınır dedi.Daha hocamın karşısında ağlamaya başladım , hayatımın en zor en kötü cümlesini duydum.Ama ben kanser olmaktan değil anne olamamaktan daha çok korkmuştum.Bir kadına daha kötü ne söylenebilirdi ki . Engin hocam hastalık tekrar etmeden bize çocuk yapmamız gerektiğini söyledi ve eşimle bana 4 ay süre verdi.
Gelelim çocuk sürecine. Daha bu hastalığın stresini atamamışken çocuk yapma stresine girdim. Oldu olmadı derken çok şükür üçüncü ayımda hamile kaldım. Düşük riskim olduğunu önceden bildiğim için çok dikkat ediyordum hemen işten ayrıldım. İlk üç ayı sorunsuz atlatmıştık. Dördüncü ayımda bebeğimizin cinsiyetini öğrenmeye gittik ve hocam bana ultrason esnasında mavi çorabı uzattı. Oğlumuz olacaktı. Çok mutluyduk kız olsa da yine çok mutlu olacaktık tabii. Herşey yolunda giderken 22.haftamda detaylı ultrason için randevu almıştım sevgili Doç.Dr. Ahmet Gül den. Eşimle beraber gittik. Ahmet hocaya daha önce LEEP olduğumu söylediğim için rahme de bakmak istedi ve rahim ağzında bir kısalma olduğunu söyledi 5.ayda 3 3,5 cm olması gereken rahim ağzı bende1,5 cm olmuştu.Ne olacak dedik dikiş atılabilir dedi.Engin hoca da ilk hamile kaldığımda bana dikiş gerekebilir ileride demişti ama ben büyük bir şey olarak düşünmemiştim.Apar topar raporların çıkmasını beklemeden bizi Engin hoca ya gönderdi aratmadı bile hemen gidin ben arıyorum dedi ve çıktık. Engin hoca muayene etti ve hemen dikiş atıyoruz dedi .Hastaneyi aradı hemşireleri ayarladı ne olduğunu anlayamadık beni wc ye bile göndermediğini hatırlıyorum.Peki bu operasyonun sonucu ne olacaktı.Hocam bize bebeği kaybetme olasılığımız var deyince perişan olduk.Artık onu hissediyordum ismi bile hazırdı.Olasılık yüzde kaç dediğimde yüzde elli elli dedi.
Çok zor bir gündü ağlamaktan helak olmuştum tabii eşim de benle beraber perişan.Hemen aynı günün akşamına 28 nisan 2016 saat 19:30 da beni ameliyata aldılar.Ona bir şey olacak korkusuyla karnım burnumda ameliyata girmek hayatımdaki en zor şeydi.Uyandım ve önce bebeğime bir şey oldu mu dedim şükür olmamıştı.Eşim olmadı diyordu ama inanamıyordum.Biraz daha kendime gelince onu da hissedince şükrettim.Engin hocama ne kadar teşekkür etsem az.Beni aradı ve az daha bebeği kaybedecekmişiz çok zor dikiş attık dedi bir hafta zor dururdu dedi.Benim hikayemde şanssızlıklar için de şanş işte.Tesadüfen hastalığmı öğrendim ameliyat oldum ve yine şansıma o hafta detaylı ultrason için gün almamış olsaydık belki bebeğimizi kaybedecektik.Ameliyat sonrası beni yine zor bir süreç bekliyordu.Hocam sürekli yatmam gerektiğini söyledi.Sadece tuvalete gitmeme izin verdi.2 ay hiç kıpırdamadan bu şekilde yattım.Rahim ağzını kuvvetlendirecek iğne oluyordum her hafta.28.haftaya gelelim rahatlayacağız diyordu.İlk hedefimize ulaştık.Artık erken doğsa da sıkıntı yoktu.Tabii yine küvezde kalacaktı ama işimiz daha kolaydı.32.haftayı da gördük ve muayene de artık arabayla seyahat edebileceğimi,dışarıda yürüyebileceğimiz söyledi.Biz de yavaş yavaş hazırlıklara başladık.Çok şükür ikinci hedef 34.haftayı da gördük.Hocam bana artık ne zaman istersen doğurabilirsin dedi. Sonunda doğumu konuşmaya başladık.Ben HPV virüsü taşıdığım için normal doğum yapamayacağımı söyledi bu hastalık hep kendini hatırlatıyordu.Bebeğe geçme ihtimali yüzde seksenmiş.Tabii ki umursamadım o iyi olsun sağlıklı olsun da sezeryan olayım sorun yok.Bebeğimiz sabırlı çıktı.Bana sımsıkı tutunmuştu sanki. 38.haftanın 1.gününe doğumu kararlaştırdık.Epidural sezeryan olacaktım. 23 ağustos 2016 da sabah 08:09 da Engin hoca bana onu gösterdi.İlk gördüğüm anı o ilk sesi tarifsiz bambaşka bir duygu. Eşim de ameliyathanede beni yalnız bırakmadı.Oğlumuzu sağ salim kucağımıza almıştık.6 hafta sonra kontrole gittiğimizde hocam ona mucize bebek diyordu.
Sevgili hocam size hayatımızı,canımızın içini borçluyuz.Ne desek ne kadar teşekkür etsek az. Bu sadece benim değil hepimizin başarı öyküsü. İyi ki hayat bizi karşılaştırmış siz olmasanız başaramazdık. İyi ki varsınız.