Question 1

Hocam Merhabalar

admin · Accepted Answer

Hocam merhabalar,

Bebeklerimiz 37 hafta + 4 günlükken doğdular, hepimizin sağlık durumu çok iyi. (Duru; 2600 kg Guney; 2400 kg) 1 gün hastanede kalıp eve çıktık.
Hem tedavi, hem de hamilelik sürecinin bu kadar iyi geçmesi, herşey sizin sayenizde.
Size çok çok teşekkür etmek istiyorum, gördüğüm en ilgili, en iyi doktorsunuz.

Herşey için tekrar teşekkürler…

Question 2

İsmail ve Yusuf Kronolojisi

admin · Accepted Answer

YIL 2002- Evliliğimi gerçekleştiğim gün hep bir bebeğimin olacağını düşünmüştüm. 2003 yılında genel kontrol olarak gittiğim Avcılar Hospital’daki bayan jinekolog doktorunda hayalimin gerçekleşmemesi için bir sebep olmadığını hatta korunmasam da hemen hamile kalabileceğimi söylemişti. Buna istinaden tam 3 yıl doktora gitmedim. Zaten eşimin de önceki evliliğinden çocukları vardı. Yoğun iş temposu ile ikimizde koşuşturuyorduk ve hayatımızdan memnunduk. Ta ki işyerinde merdivenlerden düşene kadar…

Evet belimin üzerine çok kötü düşmüştüm. 6 ay boyunca doktorun verdiği ilaç ve kremi kullanmama rağmen belimin ağrısı dayanılmaz haldeydi. Tekrar muayene oldum ve benden emar çektirmem istendi. İşte hayatımın en zor, en karmaşık günlerinden biri idi. Emar’da belimde önemli bir problem olmadığını fakat yumurtalıklarımda kist olduğunu, bir jinekologa gitmem gerektiği söylendi. Hemen Avcılar Hospital’de jinekoloğa gittim. 2003 yılında ben de 2cm olan bir kist varmış. (ama benim haberim yok) sonra Ermeni Hastanesin de ameliyat oldum. O kadar yoğun bir çalışma hayatım vardı ki hastalığım internetten bile araştırmaya zamanım olmadı. Doktorlar da gerekli açıklamayı yapmadan beni 25 yaşımda açık ameliyatla hayli büyük olan kistimi aldılar. Doğum kontrol ilacıda kullanmama rağmen geçmedi. Tam 1 yıl boyunca aşağı yukarı her gün hastaneye gidiyor, ilaç tedavisi görüyordum. Yumurta oluştu mu? , Çatlama oldu mu… vs…

Artık sıkıntı basmıştı ailemin ve eşimin söylenmelerine dayanamayarak bayan jinekoloğa gittim. Bana en acı ve yıkıcı haberi vermişti. ENDOMETRİOZİS yani Çikolata Kisti hastalığımın olduğunu daha da acısı sağ yumurtalığımın da önceden geçirdiğim ameliyatla alındığını sol yumurtalığım ile de çok zor bebek sahibi olacağı mı söyledi. Muayeneden çıktım hem araba kullanıyor hem de ağlıyordum… eşime durumumu bildirdim oda ağladı ve çok büyük bir vicdan azabı çekmeye başladığını dile getirdi. Aynı gün içerisinde 3 jinekoloğa daha muayene oldum ve sonuç hep aynıydı..

Artık her şey anlamını yitirmişti. O kadar çaba, heves,dikkat, güven her şey suya düşmüştü. Eşime kızıyordum 5 yıl bebek işini ertelediği için kendime kızıyordum yoğun iş temposunda iken kendime vakit ayırmadığım için.. adet günlerim düzenli her şey yolundayken; hastalığım hiçbir belirti vermemiş sinsice ilerlemişti. Yine diplere vurduğum günlerin birinde iş için bankada ki Canan Ablamı aradım. Konuşurken sesimin iyi gelmediğini, hasta olup olmadığı sordu. Bende zaten sığınacak bir liman arıyordum ve başımdan geçenleri anlattım. Canan abla anlattıklarım şaşırdı ve ağladı.. beni sadece doktorluğuyla değil insanlığıyla da güven veren bir doktorla tanıştıracağını söyledi. Açıkçası gittiğimde umutlu değildim.Canan Ablam da 2 kez tüp bebek tedavisi geçirdikten sonra Engin hoca ile tanışmış. Ablam Engin Hoca ya tekrar tüp bebek tedavisini denemelimi yim diye sorduğunda Engin hoca denememesini gerektiğini söylediğinde hastalarına olan samimi duyguları beni çok etkiledi.içimde yıkılan harabeye dönen duvarlar yeniden inşa edilmeye başlandı. Sevgili Hocama muayene oldum ve beni direk Laporoskopi ile ameliyat olmamın doğru olacağını ve sağ yumurtalığımdan ümidi kesmem gerektiğini söyledi. Tatmin olmaya başladım. Profesör Doktor ünvanının olması bir yana çok iyi bir insan olduğu apaçık belli idi.Bana alternatifler sundu ve kararımı verdim. Tüp bebek tedavisine başladık. Yapılan tahlillerden sonra bu kararımın doğru olduğunu izah etti. Ben Hocamın yanında direk ağlama moduna geçiyordum. Bana ilk defa bir doktor “ kocacığınla aran iyi mi?” diye soru sordu. Tedavi sürecinin her aşamasını itinayla sürdürüyordu. Her açıdan..

Neyse tekrar tedavi günlerime dönüyüm.ilk tedavi İnternational da oldu ve çok umutluydum. Tedavime özen gösteriyor, verdikleri olanca iğneler için hastaneye gidiyordum. 16.02.2008 günü ablamla hastaneye gittik kan verdim ve sonucu beklemeye koyulduk. Sonucun pozitif çıkacağından çok emindim. Ve beklenen an Rina Hemşire biraz durakladıktan sonra üzülerek sonucumun negatif olduğunu söyledi. O anın tarifi acısı izah edilemez. Salak göz yaşım gene hücum için hazırlanırken kendimi sıktım ve ağlamadım . Bütün yaşlar boğazımda düğümlendi. Asansörü beklemeden merdivenlerden inerken göz yaşlarıma engel olamadım ve ablama sarılıp ağladım…durdurmam imkansız …

O arada Engin Hocam aradı teselli etmeye çalıştı ama ne çare. Umutla ümitsizlik arasında gidip gelirken gene diplerdeydim. Eve geldim kendimi akşama kadar odaya hapsettim. Çok tuhaf duygular içerisindeydim hiçbir teselli beni tatmin etmiyordu. Yeğenime sarılıp ağladım . Annemle ablam eminim ki bana görünmeden ağlıyorlardı. Eşim geldi ona sarılıp ağladım. Bu çöküntü baya sürdü içimde çevremi üzmek daha da ...

Kendimi beceriksiz olarak görüyordum. Hatta bazen kendimden nefret ediyordum sonra KADER dedim. İnsanlardan bile utanır haldeydim. Ve bu sıkıntılı günleri atlatarak 2008 ‘ in Kasım ayında tekrar tedavi görmeye karar verdim. Pozitif düşüncelerle yola devam etmeye karar verdim. Maddi imkanım ve güvenilir doktorumla tekrar denemeye değerdi. Rabbim şifasız hiçbir hastalık vermediğine göre tembelliğin alemi yoktu. Elimdeki bu kıymetlerin değerini bilip kendime gelmeliydim. Tedavi oldum sonucun olumsuz olduğunu biliyordum ama bu beni yıkıma uğratmayacaktı. Arkadaşımla aynı hastaneye gittim. Sonucu telefonla bildirmelerini istedim. Hastanenin orda , deniz kenarındaki bankta oturduk. Hiç belli etmemeye çalışsam da kalbimin sesi sahilde inliyordu. Ve derken o an geldi umutla ümitsizlik arasında telefonu açtım. Aynur hemşire … “ Sibelcim sonucun negatif” dedi . alışkın olduğum bir cevaptı. 5 dakika sonra Engin Hocam aradı. Oda üzgün ama beni teselli etmeye çalıştı. Tüm ilaçları bırakmamı ve adeti dönemin bitince görüşeceğimizi söyledi. Bu sefer suçlanacak, sığınacak bahane yoktu. Doktorum mükemmel, herkes ilgili , eşim ve ailem ellerinden geleni yapıyordu. Engin Hoca’ya direk bir sonra ki tedaviye ne zaman başlayacağımızı sordum. Kararım kesindi. Bekleyecek vaktim yoktu. 2009 mart ayında tekrar tedavi ve tekrar aynı sonuç heyecanı. Eşim ablam yegen im hastanedeyiz. Ben sonuç çıkmadan ağlamaya başladım. Sonucun negatif çıkacağından bir kez daha ( maalesef) emindim. Ki evet sonuç yine negatifti. Artık eşim ailem umudu kesti. Tedavi olmamamı istedi. İğnelerimi hep kendim yaptığım için onlara bu acı geliyordu. Benim tükenişime dayanamıyorlardı. Engin Hocam, o mükemmel insan bana doktorumu değiştirmemi istedi başka hekime giderek tedavimin yürütülmesini söyledi. Doktorumu değiştirmektensen tedaviden vazgeçeceğimi söyledim. Eşimde bu konuda hemfikirdi. Ya hocamızla olacak yada ben hayalimden vazgeçecektim.

Muayenelere devam ettiğimiz süre zarfında sinirlerim hayli gergindi. Bekleme salonundaki hiçbir hastayla konuşmuyordum. Bebeği olan hastaları gördükçe kendim başarısız işe yaramaz olarak görüyordum. Hiç unutmam Engin Hocam sırf bana moral olsun diye endometriozis hastası bir anneyle tanıştırdı. 4 yıl sonra anne olmuş bir bayandı. 2 kız bebekleriyle hayli mutlu görünüyorlardı. Bu mutluluğu bende yaşamalıyım ve geçmişe dönüp keşkeleri bırakmalıyım dedim kendime.

Engin Hocamın o dosthane yaklaşımı, hastalarına olan ilgi ve alakasını anlatmaya kelimeler yetmez. Böyle bir doktorla ve ekibiyle yola çıkmak insana güven veriyordu. Artık umutsuzluk yoktu. Her şeyi bir kenara bırakmalıydım. İlk olarak yoğun iş hayatıma ara verdim. Bol bol dua ve ibadet ettim, düzenli olarak yürüyüş yaptım. Stresi zorda olsa hayatıma sokmamaya çalıştım. Ve 2009 ‘un eylül ayında bu sefer Memorial’ da hocamla beraber tekrar tedaviye başladık. Tüp bebekten biraz farklı bir yöntemdi bu tedavi. Co-Culture ‘u denemek için kolları sıvadık. 16 Ekim 2009 kanımı verdim. Sonucu 16:30 ‘da telefonla bildireceklerdi. Ve saat 16:00 ‘da Nişantaşı’ndaki muayenehaneden arandım sekreter hanım Engin Bey sizinle görüşmek istiyor deyip beklemeye aldığında dakikalar yıl gibi geldi. İşte yine yeniden o an… Engin Hocam hayırlı olsun Sibelcim dediğinde bir şey diyemiyordum resmen dilim tutulmuştu.Şükürler olsun dedim içimden o an ki heyecanla hocam sizi öpmek istiyorum dediğimi hatırlıyorum.Her zaman nazik.kibar anlayışlı olan Engin hocam yine aynı nezaketle telefonu kapat ,nefes al beni ara dedi.O ana kadar ailem bana hiç bulaşmadı herkes sonucu negatif düşünüyordu.Telefonu kapattıktan sonra ağlıyor olmam kimseyi şaşırtmadı yeğenim başımda beni sarsıyor ve ne dediler? Pozitif mi ? diye soruyordu ve nihayet evet diyebildim Rabbim tüm bekleyenlere o anı yaşatsın inşallah evdeki herkesle sarılıp ağladık ama bu sefer negatif sonuç için değil pozitif sonuç için gözyaşları sel oluyordu.Kendime geldikten sonra hocamı aradım bana çoğul gebelik olabileceğini ve bu sefer her zaman bırak dediği iğne ve ilaçlara devam etmem gerekenleri söyledi.

Yine zor bir kararın beni beklediğinden habersiz ultrasona girdim 3 minik kalp atıyordu fakat kalplerin birinden vazgeçecek olmam gerektiğini Engin hocamla konuştuk her zamanki gibi seçenekler sunuldu karar bize bırakıldı.Allah’ım ne zor bir andı.Çok düşündüm her açıdan hatta Diyanet İşlerine danıştım.Öğrendim ki yüzdelik kısım hangisinde ise yani bir kalbi öldürmek iki kalbi yaşatacaksa günah olmadığını öğrendim o açıdan rahatladım.Hamileliğim boyunca doğru düzgün evden dışarı çıkmadım pimpirik olmadım ama tedbirli yaşamaya çalıştım 16. haftada iki mavi çorapla cinsiyetlerinin erkek olduğunu öğrendik Sonsuz şükürler olsun ki sıkıntılarımın mükafatını almaya başlamıştım çünkü ultrasona girmeden önce herkese iki erkek bebek istediğimi haddim olmayarak da olsa söylemiştim. Hayırlısı ile muradıma erdim.

Gün 31 Nisan gecesi ishal oldum ve hocamı aramak için sabah olmasını bekledim ve sabah 07:30 da kendisini aradım Floryada ki muayenehanesine yönlendirdi.Hemen nts ye bağladılar ve doğum sancısı göründüğünü söylediler o arada Engin hocam gelmişti zaten direk hastaneye yönlendirdi risk almayalım diye günlerden Cuma idi.yeğenim hemen beni hastaneye bırakıp ablamı almaya gitti.Hiç beklemiyorduk daha gebeliğimin 33 haftasındaydım ve tabii ki içimde tedirginlikler vardı.acaba her şey normal bir şekilde gerçekleşebilecekmiydi derken 1Mayıs gecesi sabaha kadar uyumadan beni arayan hocam saat sabah 8 de bebekleri alacağını söyledi şaka gibiydi her şey beklediğimden çabuk gelişiyordu ben saat sekizi beklerken hocam ani bir kararla 05:00 da bebekleri alacağını söyledi ablam ve yeğenim şaşkın ben şaşkın sabah 8 de doğumun olacağını bilen herkes habersiz ameliyathaneye girdim.

07.00 da odamdaydım ilk sorum bebeklerin durumu oldu.2 bebeğimin de sağlıklı olduğunu öğrendim.Onları ilk yoğun bakımda gördüm ve tarifi mümkün olmayan duygulara kapıldım.Anlatılmaz yaşanır derler ya aynen öyle işte.5 gün sonra bebeklerimle beraber hastaneden ayrıldık şimdi 61 günlükler ve hızla büyüyorlar .Rabbime sonsuz şükür ediyor bu duyguları yaşamama vesile olan ENGİN hocam ve ekibine de sonsuz şükranlarımı sunuyorum.Rabbimden başarılarının devamını diliyorum.

Question 3

Ege'nin Hikayesi: 3 Kahraman

admin · Accepted Answer

Canım oğlum,

Büyüdüğün zaman öğreneceksin; her hikayenin bir kahramanı vardır. Ama bizim hikayemizde tam üç kahraman var, tabi ki en büyük kahraman şu an ayağımda sallayarak uyutmaya çalıştığım bitanecik afacan oğlum Ege:)

Sana kavuşmak için baban ve ben 8 yıl mücadele verdik. Bu mücadelemiz iki aşamalıydı. İlk aşama bende olan ve sana geçmemesi gereken genetik bir hastalığa sebep olan genin bulunmasaydı. Baban en iyi genetik profesörlerinin dahi imkansız dediği birşey için senelerce çabaladı. Türkiye Avrupa Amerika tüm dünyada ulaşabildiği heryere herkesle iletişim kurdu. Zaman zaman hayal kırıklıklarımız oldu, dibe çöktük bazen ama pes etmedik, edemedik... Sonunda dünyada daha önce keşfedilmemiş yeni bir gen bulunmasına sebep oldu baban. Bu gerçekten paha biçilmez bir mutluluktu bizim için, imkansızı başarmaktı, başardı, çünkü seni o kadar istiyorduk. İşte hikayemizin ikinci kahramanı sevgili babacığındı.

Sonra ikinci aşamaya geçtik. Artık başka bir engeli asmamız gerekiyordu seni kucağımıza alabilmemiz için; tüplerim çocukken geçirdiğim apandisit ameliyatından sonra zarar görmüş ve tıkanmıştı, yaşımız 35´i geçmişti, normal yolla bebek sahibi olma şansımız yok denecek kadar azdı. Duyduğumuz bildiğimiz bütün iyi doktorlara gittik, tedaviler gördüm,ama sonuç alamadık..psikolojimiz bozuluyordu gitgide, tedaviler yıpratıyordu ve herşeyden önemlisi ümidimizi kaybetmeye başlamıştık ki çok yakın dostlarımızın tavsiyesi ile bir doktorla tanıştık, onlarda biricik kızlarına bu doktor sayesinde kavuşmuşlardı.

O hikayemizin son kahramanı Engin hocamdı. İlk karşılaşmamızda o kadar net ve açıktı ki zaten psikolojim bozuk olduğu için sözleri beni çok ürkütmüştü. Sonra bu yola çıkabileceğim, bilgisine insanlığına, dürüstlüğüne güvenebileceğim, aileden biri gibi, bir abi kadar yakın ve samimi, bir dost kadar açık ve içten, kelimelerle ifade edemeyeceğim kadar saygı duyduğum biricik hocamla başladık son aşmamıza. Ona o kadar güveniyordum ki artık yeniden ümitlerim canlandı. Ve ilk tüp bebek denememizde başarılı sonuç aldık. İnanılmaz bir hayalim gerçek olmuştu. Karnımda bir bebek taşıyordum, bu yıllardır istediğim ama kavuşamadığım bir duyguyu, annelik duygusunu tatmama sebep olan minik bebeğimi korumak için 7 hafta yattım ama olmadı, tutunmadı ve onu kaybettik. Çok zor günlerdi ama hocam böyle birşey olabileceğini zaten ilk günden beri söylüyordu. hiç vakit kaybetmeden hocama ilk sorum ´tekrar ne zaman deneyebiliriz?´ oldu. Hazır hissettiğinde dedi ve bir ay sonra tekrar zorlu mücadeleye başladık. Engin hocamın talimatlarını harfiyen uygulayarak bu mücadelenin de olumlu sonuçlanmasını başardık.

Yine hamileydim.. İçimde hep bir korku vardı ama hiç ümitsizliğe kapılmadım. Son ana kadar çok dikkat ettim ve bulantılı kusmalı zor bir hamilelik geçirdim. Bu süreçte bir elimi sıkıca baban tutuyordu, diğer elimi de Engin hocam. Doktorumuz, psikoloğumuz, abimiz oldu yeri geldi kızdı yeri geldi sarıldı ama hep yanımızdaydı. Şimdi Ege 20 aylık, Engin hocama birlikte gidiyoruz, sarılın öpün diyorum hocama, O sizin eseriniz:) Hayatımın sonuna kadar benim için çok özel yeri olacak, hem doktorluğuna hem insanlığına her zaman sevgim ve saygım sonsuz olacak. Allah tüm anne olmak isteyenleri Engin hocam gibi gerçek KAHRAMANLARLA karşılaştırsın.

Question 4

Başarı Öyküsü

admin · Accepted Answer

Bu yazıya nasıl başlayacağımı günlerce hatta haftalarca düşündüm. Bir insana, sana hayatının en güzel hediyesini veren insana, nasıl teşekkür edilir ki! Ömer’i doğumhanede koynuma koyduklarında hissettiklerim nasıl anlatılır ki! Hangi kelimeler ne düzende seçilir de bu duygular anlatılır! Bilmiyorum!

Ben size kısaca hocayla nasıl tanıştığımı ve geçen süreci anlatacağım. Dediğim gibi hissettiklerimi anlatmak için ben kelimeler bulamadım, cümleler kuramadım.

Hamile kalmaya karar verdiğimde bunun çok çabuk ve kolay olacağını sanmıştım. 37 yaşındaydım ve sağlıklıydım. Bir sürü kadın değil 37, 45 yaşında bile doğurabiliyordu. Üstelik ben hayatında bir sürü şeyi tamamlamış görüyordum kendimi. Çocukluğumu da, gençliğimi de son derece güzel bir şekilde geçirmiştim. Aklımda ne varsa yapmış, harika bir adamla evlenmiş ve şahane bir hayat sürmekteydim. Ama olmadı işte! Biz kadınlar hayatımızın bir döneminde hamile kalmamaya bir döneminde de hamile kalmaya uğraşıyormuşuz meğer! Doktorların fiziksel bir sıkıntı olmadığını söylemesine rağmen hamile kalamadım.

Kısa bir süre içinde özel bir hastanede çalışan, ünlü olduğu söylenen bir doktordan randevu aldım. Ancak ilk randevuda beklentimi karşılayamayacağımı, benimle benim istediğim kadar ilgilenemeyeceğini, beni "müşteri" olarak gördüğünü hissettim. Üstelik hastanenin, her ne kadar sevimlileştirilmeye çalışılmış olsa da, doğum kliniğinden nefret ettim. Doktorun samimiyetsizliği hastane duvarlarına vurmuştu sanki. Birkaç gün sonra kendisini aradığımda yaptığımız telefon görüşmesi sonrası da bu işin yürüyemeyeceğine inandım ve kendisiyle ilişkiyi kestim.

Engin Hoca´nın adını çok güvendiğim birinden tavsiye olarak aldım. Hemen internet sitesine girdim, her şeyi okudum. Google’da ismini arattım ve hocaya kısa bir mail attım durumu anlatan. 1-2 gün içinde döner derken yaklaşık 30 dakika sonra cep telefonum çaldı, arayan sekreter ya da hemşire değil Dr.Engin Oral’dı ve mailden 45 dakika kadar sonra benim bir randevu günüm ve saatim vardı. Muayenehaneye ilk girdiğimde yola hocayla devam etmem gerektiğini anladım. Pırıl pırıl bir yerdi. Çalışanlar son derece güleryüzlüydü ve ilerleyen günlerde daha da iyi anlayacağım gibi işlerini çok düzgün yapıyorlardı. Bu ülkede bu çok zor bulunur! Onlara kocaman bir teşekkür borçluyum. En çok da samimiyetleri, güleryüzleri ve sabırları için...

Hoca bana ilk randevuda süreci anlattı tüm detaylarıyla. Sözünü dinlememi ve söylediklerini harfiyen yapmamı istiyordu. Zor bir sürece girdiğimi ama dediklerini yaparsam başaracağımı söyledi. Ve öyle oldu. 1 ay içinde hamile kaldım. Bebeğim 3 hafta erken doğdu, demek ki ben kendisine 9-10 ay kadar gittim. Bu zaman içinde her randevuma keyifle gittim ve güvenle çıktım. O muayenehaneyi bir kez bile pis ya da dağınık görmedim. Hoca acil durumlar dışında hiçbir randevuya geç kalmadı ve hamileliğin sonlarına doğru ağrım olduğunda sabah 3’te telefonla ulaşabildim kendisine. Amerika’ya konferansa gittiğinde bile buldum onu ve o bana her seferinde tek tek ve sabırla cevaplar verdi, beni rahatlattı.

Hamileliğin bitimi yani doğum yapacağım gün son derece keyifli bir şekilde Amerikan Hastanesi’ne gittim. Beni aşağıya aldıklarında hocayı gördüm ve kendimi daha rahat ve huzurlu hissettim. Hiçbir sıkıntı olmayacağını, çok güvende olduğumu biliyordum. Kısa bir süre sonra bebeğimin sesini ilk kez duydum ve onu getirip üzerime koydular. Tarifsiz bir mutluluk, acayip bir huzur!

Engin Hoca’ya gideceklere verilecek tavsiyelere gelince;
Hoca’nın ciddi kilo takıntısı var. Ya zayıflayıp gidin ya da benim gibi 9 ay boyunca kilolu olduğunuzu duymaya hazır olun. Ayrıca hamileyken çok yerim zannediyorsanız fena halde yanılıyorsunuz. Olması gerekenden fazla kilo alırsanız vay halinize,Ciddi fırça atar! Bir diğer takıntısı da yaş! 9 ay boyunca bu size hatırlatılacak! Biz de biliyoruz ama okuldu, kariyerdi derken ancak oluyor işte! Hem sanki etraf evlenilecek adam doluydu da biz yapmadık :)
Şaka bir yana Hoca çok açık sözlü ve net. Onu çok iyi dinlemeniz ve dediklerini yapmanız gerekiyor. İşin kötü tarafı bu kadar iyi ve titiz bir doktorla tanıştıktan sonra her doktordan aynı şeyleri bekliyor olmak. Ve ne yazık ki onlardan pek yok! Şu anda bebek doktorlarıyla uğraşıyorum zira Engin Hoca’dan ne gördüysem onlar da aynısını arıyorum.

Engin Hoca’ya ve ekibine çok teşekkür ediyorum. İnanılmaz bir tecrübeydi. Bu yazıyı okuyanlara hem iyi şanslar diliyorum, hem de rahat olmalarını ve Hoca’ya güvenmelerini öneriyorum.

Question 5

Ben Almanya'da Yaşayan Hastalarınızdan Biriyim

admin · Accepted Answer

merhabalar engin bey
Size sonsuz teşekkür ederek başlamak istiyorum.ben almanyada yaşayan hastalarınızdan biriyim, 8 yıl süresince çeşitli tedaviler gördüm ve 2 kez tüp bebek denedik ama başarısızlıkla sonuçlandı ve bu bizi olumsuz yönde etkilemişti.bir daha asla denemeyi düşünmezken,çevremizdekilerin ısrarı üzerine türkiyede son defa denemeye karar verdik.internetten birkaç isim bulduk ama emin olamadık,silivrideki yakınımız aracılığıyla dr.ahmet giray varol beye danıştık , sizi onerdi ve şimdi anlıyorum ki çok doğru bir karar vermiş.sizin gibi mesleğini iyi yapan biriyle karşılaşmamız yurtdışında yaşayan biri için çok büyük bi şans.benim polikistik over rahatsızlığım var tüp bebek tedavisi benim için çok zordu ama siz bunu kolay bi hale getirdiniz tedavi süresince herzaman size ulaşabilmek rahatlatıcıydı sizden güç aldık kimi gün bayram sabahı muayeneye geldiniz, kimi gün pazar günü aradık bazende gece yarısı sizi rahatsız ettik özür dilerim.. ama siz bizlere karşı daima çok kibar ve anlayışlıydınız almanyada bu ilgi ve alaka asla yok.sayenizde şimdilerde 18 aylık olan oğlum yunus emre var.çok yerinde bir karar vererek 12 embriyomuzu dondurdunuz ve yakında gelip allah kısmet ederse yunus emreye bir kardeş denicez.size minnettarız aaa unutmadan ata'mız ne demiş beni türk doktorlarına emanet edin çok ama çook doğru söylemiş.

Question 6

Sayenizde bu muhteşem duyguyu yaşıyoruz.

admin · Accepted Answer

Engin hocam merhaba nasılsınız? Nilüfer ben. Sizi hala Eskişehir’e bekliyoruz😊  İstanbul'a gelip gidiyorum ama genelde kısa süreli uğruyorum. Yeni yılda ilk seyahatimde sizi görmeye ve muayene olmaya geleceğim.  Size şu resimde ki dünya tatlıları için ne kadar ama ne kadar teşekkür etsem az...iyi ki yollarımız kesişmiş ve iyi ki siz ışığımız olmuşsunuz. Sayenizde bu muhteşem duyguyu yaşıyor ve yoğurulmamış hamura şekil verir gibi bu güzellikleri yoğuruyorum 😍

Question 7

Bir Yaşam Hikayesi

admin · Accepted Answer

Bir yaşam hikayesi

Merhabalar Engin Bey şu anda bebeklerimizi severken sizin bize ne kadar mutluluk yasattığınız aklımıza geldi çok sıkıntılı zor bir süreci birlikte aştık 42 yaşında sizin sayenizde anne oldum ve sizden önce başka bir prof.dr.gittim bana olacak diye garanti verdiği halde boş kese oluştu sonradan sizin tedavi şeklinizle o doktorun tedavi şeklini karşolaştırınca arada dünyalar kadar fark vardı önce Allahın sonra sizin sayenizde ikiz bebeklerim dünyaya geldi kontrollere her gelirken doktorumun yanına değilde bir abimin yaynına gelir gibiydim siz bize bir abi bir dostsunuz Allah yolunuzu açık etsin hep güzel anlara imzanızı atmanızı dilerim sizi seviyoruz Dr.Engin Oral şiddetle tavsiye ediyoruz muhakkak bebeği olmayanların gitmesi gereken bir doktor allah herkesin gönlüne göre versin.
Saygılarımla

Hocam Merhabalar

Hocam Merhabalar

İsmail ve Yusuf Kronolojisi

Ege’nin Hikayesi: 3 Kahraman

Başarı Öyküsü

Ben Almanya’da Yaşayan Hastalarınızdan Biriyim

Sayenizde bu muhteşem duyguyu yaşıyoruz.

Bir Yaşam Hikayesi

Instagram