Güneş Batmak Üzereyken

Size annelik maceramı anlatırken duygularımdan fazla bahsetmeyeceğim, zira tüm anneler ve anne olmak isteyenlerin zaten bildikleri ve yaşadıkları şeyleri tekrarlamak istemedim.

17 yaşımda regl oldum, 45-50 günde bir oluyordum, ilk gittiğim kadım doktorum adet düzensizliğimden zor hamile kalabileceğimi ve çatımın dar oluşundan dolayı da zor tutunacağını söyledi. Sonra 8 yıl suren problemli bir beraberlik ve evlilik hayatımda, anne olmayı her şeyden çok istesem de, sadece anne ile sağlıklı bir çocuğun büyütülemeyeceğini biliyordum. Birbirini seven ve sayan bir çiftin birlikte, isteyerek, huzurlu ve sevgi dolu bir yuvada sağlıklı bir çocuk yetiştirilebileceğine inandığımdan maalesef 3 kürtaj yaptırmak zorunda kaldım, bu arada ilk yıllarda söylenen zor hamile kalırsın laflarının safsata olduğunu yaşayarak öğrendim.

Doğru olduğuna inandığım 2. Evliliğimi 37 yaşında yaptım. Ve 39 yaşımda çocuk yapmaya karar verdik. Ancak eşimin tüm kanalları geçirdiği bir rahatsızlık yüzünden tıkalı idi. Yaş faktörü, 3 kurtajın izleri yapışıklık vs. derken normal yoldan hamile kalamadım ve tüp bebek kararı aldık. Bir dostumuz bize Engin beyin adını verdi. Gittik, durumu anlattık benim sıkıntılarım, eşimin durumu, 54 yaşında olması, ihtimali zorlaştırsa da tedaviye başladık. ilk deneme yarım kaldı çünkü aldığım hormanlara vücüt aşırı tepki verdi ve yanlış hatırlamıyorsam her bir yumurtalığımda 30 cıvarı yumurta oluştu, iki ay bekledik, hormonları baskıladık ve daha düşük bir doz ile tekrar başladık, vücut yine çok iyi tepki verdi ve yumurtalar gelişti ve toplamda 29 adet yumurta alındı, eşimin yumurtalığından da spermler toplandı ve döllendi, 27 adet sağlıklı embriyomuz vardı.

Doktor bey 3 adet embriyoyu yerleştirdi. 10 gün kadar sonra gece müthiş sancılarla uyandım ve yatamaz, nefes alamaz oldum, iki büklüm hastaneye gittik ve doktoruma haber verdik, hormonlar yine fazla çalışmış!!! ve hamilelik gerçekleştiğinden vücut su tutmaya başlamış. Testi yaptılar ve sabah anne olacağımı öğrendim, sancı sanki o anda yok oldu, mutluluğun tarifi imkansız, ama sonra yine geldi ve ben 3 gün hastanede yattım. Yaklaşık 9 kilo kadar karın bölgemde su birikmişti, alalım-almayalım derken ilaçlar ve doktor beyin de telkinleri ile ?) hastaneden ayrıldık ama benim ilk haftalarımdan itibaren sanki 3 aylık hamile imiş gibi karnım olmuştu bile. Hamileliğin ilerleyen haftalarında 3 bebek de sağlıklı gelişiyordu, ancak doktor bey bunun riskli olacağını bir tanesini sonlandırmak gerektiğini söyledi, tabi bu sonlandırma da hepsini kaybetme riskimiz de vardı. Bebeklerimden bir tanesini sonlandırdık, kader; ben bu acıyı bir yerlerden hatırlıyorum….

Dualar ile bekledik, 1 hafta – 10 gün yattım diğerlerini de kaybetmeyelim diye, içimde bir ses bir şey olmayacağını, her türlü riske ve olumsuzluğa rağmen bebeklerimi kucağıma alacağımı söylüyordu ve çok şükür bir şey olmadı.

İlerleyen aylarda doktor bey her şeyin son derece normal ama kararın bize ait olacağını söylemesi üzere yine de amniyosentez yapma kararı aldık. Malum ikiz bebek iki kere daha düşük tehlikesi demek, ama içimde ki ses korkma diyordu. Çok şükür onu da atlattık. Hamileliğim son iki ayında hamilelik şekeri oluştu ve diyet ile geçmedi, Engin beyin tavsiyesi ile doktor kontrolunde sabah ,öğle, akşam açlık ve tokluk şekeri için insülin kullanmaya başladım bunu da atlattık ve 37 haftamın başında iki tane son derece sağlıklı ve nur topu gibi kızlarımı kucağıma aldım. Bana anne olma mucizesini yaşattığı için önce Allaha binlerce kez şükrediyorum. Sonra eşime ömrünün kalan yarısını gezerek tozarak, eğlenerek geçireceğine benimle birlikte çocuk sesleri içinde hayata ve yeni bir maceraya tekrar başladığı ve bana bu aşkları verdiği için, Ve sevgili doktorum Engin beye, babamın söylediği gibi “….güneş batmak üzere iken…” yaşadığımız tüm olumsuzluklara, risklere rağmen beni çok mutlu bir anne ve bizi kalabalık bir aile yaptığı için tüm kalbimle binlerce kez teşekkür ediyorum.

Ve kıssadan hisse diyorum; şayet gerçekten istiyorsanız ve inanıyorsanız bu mutluluk sizi de bekliyor yeter ki doğru insanlarla yolunuza devem edin, inanın ve vazgeçmeyin.

Instagram