Q: Yıldız Bebekler

SEVGİLİ ENGİN HOCAM ; YILDIZ AİLESİ OLARAK, SİZLERLE BİRLİKTE 18 NİSAN 2011 TARİHİNDE BAŞLADIĞIMIZ BU ZOR, MEŞAKKATLİ AMA BİR OKADAR DA UMUT DOLU YOLCULUĞUMUZ 29 ARALIK 2011 TARİHİNDE BİR KIZIMIZ VE BİR OĞLUMUZ OLMAK ÜZERE (İKİZ ) YILDIZ BEBEKLERLE BİRLİKTE MUTLU SONLA NETİCELENMİŞ OLDU. DEĞERLİ HOCAM SİZLER GİBİ BU MESLEĞE KENDİNİ ADAMIŞ, BİLGİ VE DENEYİMİNİ ORTAYA KOYMUŞ, HER FIRSATTA İNSANLIK VE MESLEKİ BİRİKİMLERİNİZLE, MEMLEKETİMİZİN YETİŞTİRDİĞİ NADİR HEKİMLERDENSİNİZ. SİZLER BİRER CEVHERSİNİZ. ALÇAKGÖNÜLLÜ VE HOŞGÖRÜLÜ VE SEVGİ DOLU YAKLAŞIMLARINIZ OLMUŞ OLMASI, YANİ HOCAM GÖNÜL İNSANI OLMANIZ BİZLERİDE YAKINEN ETKİLEMİŞ OLDU. BİZLER YILDIZ AİLESİ OLARAK ÖNCE RABBİME DAHA SONRA SİZLERE İNANARAK 10 (ON) YILA AŞKIN ÇOÇUK ÖZLEMİMİZİ BAŞARIYLA TAMAMLAMIŞ OLDUK. BU SÜREÇ DAHA ÇOK BİZLER İÇİN IZDIRAP, SIKINTI, KEDER, ÜZÜNTÜ VE ÇÖZÜM ARAYIŞLARI İLE GEÇEN YILLAR OLDU. ŞİMDİ İSE SİZLERİN BÜYÜK GAYRET VE ÇABALARINDAN SONRA HAYATIMIZDA; YÜZÜMÜZÜN GÜLDÜĞÜ, MUTLULUKLARIN, SEVİNÇLERİN BAŞLADIĞI İKİNCİ BİR BAHAR BAŞLIYOR... BU DUYGULAR YILDIZ AİLESİNİN İÇİNDEN GELEN SAMİMİ DUYGULARIDIR. BİZLER BU DUYGULARIMIZI SİZLERLE PAYLAŞMAK İSTEDİK. BELKİ SİZLERDE YILLAR SONRA BİZLERİ HATIRLARSINIZ DEĞİL Mİ HOCAM ? BU SÜREÇTE SİZLERİN VE DEĞERLİ EKİBİNİZİN GÖSTERMİŞ OLDUĞU YAKIN İLGİ VE ALAKADAN DOLAYI SEVGİ,MİNNET VE ŞÜKRANLARIMIZI SUNUYORUZ. YILDIZ AİLESİ

Question 1

Gittiğim Tüm Doktorların Boşuna Bir Çaba Olduğunu Düşündürdünüz

admin · Accepted Answer

Sonuç her ne olursa olsun ben size ve ekibinize enerjinizden, pozitifliğinizden, profesyonelliğinizden dolayı çok teşekkür ederim. Gittiğim tüm doktorların boşuna bir çaba olduğunu düşündürdünüz bana. Gereksiz bilgilerle hastayı bunaltmayan yaklaşımınız içinse ayrıca teşekkürler.
Ve tabii ki o en güzel kelime "hayırlısı"...

Question 2

Okyanus’a Yolculuk

admin · Accepted Answer

Biz bu yazıyı Engin Hocam’ı ilk gördüğümüz ve tanıştığımız anda yazmaya karar verdik ve heyecanla bugünü bekledik. Yazmak istedik, çünkü hep daha zor süreçlerden geçen insanlar hikayelerini paylaşıyordu, bizim durumuzda olan insanları da teşvik etmek istedik.

Eşimle 2008 yılında evlendik birkaç yıl evliliğin tadını çıkarmak istedik ve çocuk düşünmedik. Gezdik, eğlendik 2009 yılının eylül –ekim ayı gibi özel bir hastanenin kadın doğum uzmanına gidip 6 ay sonra çocuk düşüneceğimizi ve tavsiyesi olup olmadığını sorduk, aynı zamanda başhekim ve hastanenin ortağı olan doktorumuz ‘sizin gibilerde var mı?’ diyerek tebessüm etti. ‘Hamilelikten 6 ay önce folik asite başlamam gerektiğini, çocuk düşündükten sonra hamile kalınca yada 1 yıl çocuğumuz olmazsa tekrar görüşeceğimizi’ dile getirdi. Ultrason muayenesinden sonra vedalaştık. Ancak çıktığımızda kulaklarımda o cümle yankılanıyordu ‘1 yıl çocuğunuz olmazsa gelin’ nasıl yani? Böyle bir şey olabilir mi? Benim başıma gelir mi? Ve 1 yıl sonra çocuğumuz olmadı. 2010 yılının sonunda doktorumuzun kapısını çaldık.

Bana kan testleri yapıldı her şey normaldi, eşimden alınan sperm sonucu sayı düşük çıktı ve Ürolog doktoruna yönlendirildik öncesinde 3 kere klomen hapı kullandım. 3 aylık ilaç tedavisi sonrası sonuç değişmemişti, eşimin doktoru da benim doktorumda 7 milyonun altında sperm olması sebebiyle aşılama olmadan direk tüp bebek yapılması gerektiğini söylediler. Ve biz çocuk sayfasını kapattık.

Tüp bebek tedavisi beni çevremden duyduklarım sebebiyle çok korkutuyordu. Öncelikle yumurta toplama işleminin bayıltmadan yapıldığını ve dayanılmaz bir acısı olduğunu sanıyordum. Kuzenim üçüz bebeklerini taşırken çok kanamalı ve uzun süre hastanede yatarak geçirmişti ve kaybetmişti. Bu beni çok korkuttu ama inat edip bir daha tüp bebek yaptı ve bebeğine kavuştu.

Bir süre sonra yakınlarımın aklıma girmesiyle düşünmeye başladım, eşim; ‘ bu ağır yükün altına girmeni istemeye hakkım yok her şeyi sen çekeceksin’ diyerek beni baskı yapmadan rahatlatıyordu.

İş hayatımdan 2 kişi 1 yıl öncesinde bana Prof. Dr. Engin Oral’ın web linkini attılar tavsiyede bulundular ben ‘sık kullanılanlar’ linkine bir daha bakmayacağımı düşünerek kaydettim. Ve bir gün Engin Hocam’ı aradım, bana dönüş yaptı, durumumu izah ettim, beni görüşmeye çağırdı. Eşimle bir cesaret gittik, bu arada başarı öykülerini okumak beni çok duygulandırmıştı. Engin Hocamızla tanışma anımızda sperm testini yineleyerek 2011’in eylül ayında görüştük. Bize sonuçlara göre tek seçeneğin tüp bebek olduğunu ve doğru yerde olduğumuzu söyledi. Ben korkarak dinliyordum. Canım hocam öyle bir anlattı ki bir hasta bu kadar rahatlatılabilirdi. Adetinin ilk günü geliyorsun tedaviye başlıyoruz, 15 gün sonra seni bayıltıyoruz, yumurta topluyoruz, sperm alıyoruz, embriyoları birkaç gün sonra sana enjekte ediyoruz ve bekliyoruz, 12 gün sonra sonucu alıyoruz 1 ayda hamile kalıyorsun. Şeklinde anlattı. Nasıl yani bu kadar basit mi? Evet tabi ki bu kadar basit, ya tutmazsa? tutmazsa dondurulmuşlarla 3 ay sonra tekrar yapılıyor ancak bunu Engin Hoca’dan duymak çok zor çünkü hocam anı yaşamamızı ve ona odaklanmamızı istiyor.

İşimi bırakacaktım, bırakma çalış dedi, kafan meşgul olsun dedi. Ben gene de işimi bıraktım stresli bir işim vardı çünkü. Eşim çıktığımızda havalara uçuyordu o kadar heveslendi ki hadi hemen kasımda yapalım dedi meğer ne kadarda istekliymiş. Engin Hocam’ı aradım şubatta işi bırakacağım ve geleceğim dedim, tamamdır dedi.

77 kiloydum nisan ayında Engin Hocama gittim adet düzensizliğim sebebiyle hap verdi hastalanmam için ve lütfen kilo ver diye çok rica etti. Ben hocama söz verip, 1 ay içinde spora yazılıp her gün söylediği gibi yürüyüş yapıp 5 kilo vermeyi başardım . Hem de o hormon iğnelerini yiyerek, her şey elinizde siz dikkat ederseniz kilo almak yerine verebiliyorsunuzda. İlk göbek iğnelerine başladık hiç korkmayın sinek ısırığı gibi acımıyor uçları incecik kendin bile yapabiliyorsun. Engin Hocam üç günde bir yumurta takibi yapıp iğne yazıyordu. 5-6 gün sonra yumurtaların büyümediğini tedaviyi kesip sonra tekrar başlama ihtimali olduğunu söyledi ve biz yıkıldık tabi. 3 gün sonra kontrole gittiğimde (bu arada biz tatil planları falan yapıyoruz her şeyden vazgeçmişiz) ne oldu dedi, moralim bozuk büyümüyor ki dedim 8 mm olan yumurtalar, birden 14 mm’ye ulaşmıştı ‘aa bak ne güzelde büyümüş dedi’ inanamadım ancak ben adet düzensizliğime bağladım geç büyümesini. Sonrası yumurta toplama işlemi için Bahçeci Tıp Merkezi’nde buluştuk 19 yumurta toplandı çok yumurta verdiğim için olsa gerek 1 saat sancı çektim sonra geçti, 2 si elendi 7 si döllendi hocam daha çok döllenmesini beklerdim dedi bende kalitesiz mi? dedim, bakacağız ama kaliteli dedi. Hocam çok garantici olduğu için seni çok heveslendirmiyor, her şeyi görmüş geçirmiş adı gibi Engin bilgi ve tecrübe hazinesine sahip bu insana rastladığımız için çok mutluyduk.

En önemlisi her şey ile kendi ilgileniyor ve size sadece kendinize dikkat etmek kalıyor, kendini hastalarına adamış bu insandan Allah razı olsun.

5 gün sonra transferimiz gerçekleşti, transfer olayı 5 dakika muayene gibi geçiyor. 12 gün sonra test yaptır görüşelim dedi. 10. Gün dayanamadım idrarda silik 2. çizgiyi gördüm ağladım duygulandım eşime söyledim hocamın ağzından duymadan inanmayan eşim ısrarla 12. Gün kan testini bekledi sonucu hastaneden alıp hocama faksladım beni sevinç kahkahalarıyla arayıp canımmm süper sonuç dedi ve ben ağlayarak teşekkür ettim, geleyim mi dedim dur! 7 hafta sonra, arıycaz seni dedi. 1,5 ay boyunca kalçadan yapılan iğneler süreci sonrası jele geçtik ve ben rahatladım.

7. hafta kesemizi gördük, kalp atışlarını dinledik ve hocamızın kontrolünde 4. aya kadar 72 kilo ile gelmeyi başardım. Oğluşumun cinsiyetini ebemizin salladığı mavi patiklerle aldık hocam tatile gitmemize izin verdi. Denize gittim bebeğimle yüzdüm. Son aylarda çıkan şekerimin dışında çok şükür sıkıntı yaşamadım. Şekerimin yükseldiğini söylemediğim için müthiş bir fırça yedim acil diabet doktoruna yönlendirildim, bebek diet sonucu 1 hafta kilo olarak geride kaldı, hocam diabet doktorumla kendisi telefonla görüştü, proteinimi arttırarak yavrumun kilosunu tamamladık. 37. haftaya kadar araba kullandım, ütü ve yemeğimi yaptım.

Hocam bebeği belki birkaç gün kuvöze koyarız dedi düşünmek bile istemiyordum. 38. Haftada şekerin bebeğe zarar verme ihtimalini düşünerek daha fazla beklemek istemeden doğuma aldı ve oğluşumuzu 3.240 gram olarak kucağımıza verdi ve kuvöze gerek kalmadı. Sonuç olarak bu özel insan ile bir kere denedik ve başardık, hamileliğimi gözü kapalı geçirdim ve korkudan kilo alamadım 9-10 kg ile doğumu tamamladım, anı yaşamanız gerekiyor ötesine hocam izin vermiyor çünkü her an her şey olabilir

Şu anda koala gibi boynumda yaşayan (insanların kucağa alıştırma demesine rağmen bebeğimden çok kendimi şımarttığım) kuzucuğumla birlikte yazımızı tamamlıyoruz. Bebeğim süt gelmediği için ve maalesef hastanede biberonla mama alıştırıldığı için emmek istemedi şu anda 2 aylık çok şükür tek göğsümde olsa emiyor ancak ana öğün olarak mama ile besleniyor önemli olan sağlıklı olması canımız sağolsun.

Ve…….

Özel cep telefonunu internet sitesine koyup direk ulaşabildiğiniz kaç profesör tanıyorsunuz? Bu mütevazi insanın randevularında da sıra beklemeden alınıyorsunuz.

Bu yolculuğun sonunda doktorumuzdan ayrılmak en üzücü durum oldu, ona çok alışmıştık keşke çocuk doktoru uzmanı da olsaydı böylelikle onu sürekli ziyaret edebilirdik.

Kendi özel hayatını düşünmeyen, işini aşkla yapan, Engin Hocam’a Allah uzun uzun ömür ve sağlık versin daha nice insanlara umut olsun.

Sonsuz Teşekkürler.

Question 3

Yıldız Bebekler

admin · Accepted Answer

SEVGİLİ ENGİN HOCAM ;
YILDIZ AİLESİ OLARAK, SİZLERLE BİRLİKTE 18 NİSAN 2011 TARİHİNDE BAŞLADIĞIMIZ BU ZOR, MEŞAKKATLİ AMA BİR OKADAR DA UMUT DOLU YOLCULUĞUMUZ 29 ARALIK 2011 TARİHİNDE BİR KIZIMIZ VE BİR OĞLUMUZ OLMAK ÜZERE (İKİZ ) YILDIZ BEBEKLERLE BİRLİKTE MUTLU SONLA NETİCELENMİŞ OLDU.

DEĞERLİ HOCAM SİZLER GİBİ BU MESLEĞE KENDİNİ ADAMIŞ, BİLGİ VE DENEYİMİNİ ORTAYA KOYMUŞ, HER FIRSATTA İNSANLIK VE MESLEKİ BİRİKİMLERİNİZLE, MEMLEKETİMİZİN YETİŞTİRDİĞİ NADİR HEKİMLERDENSİNİZ. SİZLER BİRER CEVHERSİNİZ. ALÇAKGÖNÜLLÜ VE HOŞGÖRÜLÜ VE SEVGİ DOLU YAKLAŞIMLARINIZ OLMUŞ OLMASI, YANİ HOCAM GÖNÜL İNSANI OLMANIZ BİZLERİDE YAKINEN ETKİLEMİŞ OLDU.

BİZLER YILDIZ AİLESİ OLARAK ÖNCE RABBİME DAHA SONRA SİZLERE İNANARAK 10 (ON) YILA AŞKIN ÇOÇUK ÖZLEMİMİZİ BAŞARIYLA TAMAMLAMIŞ OLDUK. BU SÜREÇ DAHA ÇOK BİZLER İÇİN IZDIRAP, SIKINTI, KEDER, ÜZÜNTÜ VE ÇÖZÜM ARAYIŞLARI İLE GEÇEN YILLAR OLDU. ŞİMDİ İSE SİZLERİN BÜYÜK GAYRET VE ÇABALARINDAN SONRA HAYATIMIZDA; YÜZÜMÜZÜN GÜLDÜĞÜ, MUTLULUKLARIN, SEVİNÇLERİN BAŞLADIĞI İKİNCİ BİR BAHAR BAŞLIYOR…

BU DUYGULAR YILDIZ AİLESİNİN İÇİNDEN GELEN SAMİMİ DUYGULARIDIR. BİZLER BU DUYGULARIMIZI SİZLERLE PAYLAŞMAK İSTEDİK.

BELKİ SİZLERDE YILLAR SONRA BİZLERİ HATIRLARSINIZ DEĞİL Mİ HOCAM ?

BU SÜREÇTE SİZLERİN VE DEĞERLİ EKİBİNİZİN GÖSTERMİŞ OLDUĞU YAKIN İLGİ VE ALAKADAN DOLAYI SEVGİ,MİNNET VE ŞÜKRANLARIMIZI SUNUYORUZ.

YILDIZ AİLESİ

Question 4

İsmail ve Yusuf Kronolojisi

admin · Accepted Answer

YIL 2002- Evliliğimi gerçekleştiğim gün hep bir bebeğimin olacağını düşünmüştüm. 2003 yılında genel kontrol olarak gittiğim Avcılar Hospital’daki bayan jinekolog doktorunda hayalimin gerçekleşmemesi için bir sebep olmadığını hatta korunmasam da hemen hamile kalabileceğimi söylemişti. Buna istinaden tam 3 yıl doktora gitmedim. Zaten eşimin de önceki evliliğinden çocukları vardı. Yoğun iş temposu ile ikimizde koşuşturuyorduk ve hayatımızdan memnunduk. Ta ki işyerinde merdivenlerden düşene kadar…

Evet belimin üzerine çok kötü düşmüştüm. 6 ay boyunca doktorun verdiği ilaç ve kremi kullanmama rağmen belimin ağrısı dayanılmaz haldeydi. Tekrar muayene oldum ve benden emar çektirmem istendi. İşte hayatımın en zor, en karmaşık günlerinden biri idi. Emar’da belimde önemli bir problem olmadığını fakat yumurtalıklarımda kist olduğunu, bir jinekologa gitmem gerektiği söylendi. Hemen Avcılar Hospital’de jinekoloğa gittim. 2003 yılında ben de 2cm olan bir kist varmış. (ama benim haberim yok) sonra Ermeni Hastanesin de ameliyat oldum. O kadar yoğun bir çalışma hayatım vardı ki hastalığım internetten bile araştırmaya zamanım olmadı. Doktorlar da gerekli açıklamayı yapmadan beni 25 yaşımda açık ameliyatla hayli büyük olan kistimi aldılar. Doğum kontrol ilacıda kullanmama rağmen geçmedi. Tam 1 yıl boyunca aşağı yukarı her gün hastaneye gidiyor, ilaç tedavisi görüyordum. Yumurta oluştu mu? , Çatlama oldu mu… vs…

Artık sıkıntı basmıştı ailemin ve eşimin söylenmelerine dayanamayarak bayan jinekoloğa gittim. Bana en acı ve yıkıcı haberi vermişti. ENDOMETRİOZİS yani Çikolata Kisti hastalığımın olduğunu daha da acısı sağ yumurtalığımın da önceden geçirdiğim ameliyatla alındığını sol yumurtalığım ile de çok zor bebek sahibi olacağı mı söyledi. Muayeneden çıktım hem araba kullanıyor hem de ağlıyordum… eşime durumumu bildirdim oda ağladı ve çok büyük bir vicdan azabı çekmeye başladığını dile getirdi. Aynı gün içerisinde 3 jinekoloğa daha muayene oldum ve sonuç hep aynıydı..

Artık her şey anlamını yitirmişti. O kadar çaba, heves,dikkat, güven her şey suya düşmüştü. Eşime kızıyordum 5 yıl bebek işini ertelediği için kendime kızıyordum yoğun iş temposunda iken kendime vakit ayırmadığım için.. adet günlerim düzenli her şey yolundayken; hastalığım hiçbir belirti vermemiş sinsice ilerlemişti. Yine diplere vurduğum günlerin birinde iş için bankada ki Canan Ablamı aradım. Konuşurken sesimin iyi gelmediğini, hasta olup olmadığı sordu. Bende zaten sığınacak bir liman arıyordum ve başımdan geçenleri anlattım. Canan abla anlattıklarım şaşırdı ve ağladı.. beni sadece doktorluğuyla değil insanlığıyla da güven veren bir doktorla tanıştıracağını söyledi. Açıkçası gittiğimde umutlu değildim.Canan Ablam da 2 kez tüp bebek tedavisi geçirdikten sonra Engin hoca ile tanışmış. Ablam Engin Hoca ya tekrar tüp bebek tedavisini denemelimi yim diye sorduğunda Engin hoca denememesini gerektiğini söylediğinde hastalarına olan samimi duyguları beni çok etkiledi.içimde yıkılan harabeye dönen duvarlar yeniden inşa edilmeye başlandı. Sevgili Hocama muayene oldum ve beni direk Laporoskopi ile ameliyat olmamın doğru olacağını ve sağ yumurtalığımdan ümidi kesmem gerektiğini söyledi. Tatmin olmaya başladım. Profesör Doktor ünvanının olması bir yana çok iyi bir insan olduğu apaçık belli idi.Bana alternatifler sundu ve kararımı verdim. Tüp bebek tedavisine başladık. Yapılan tahlillerden sonra bu kararımın doğru olduğunu izah etti. Ben Hocamın yanında direk ağlama moduna geçiyordum. Bana ilk defa bir doktor “ kocacığınla aran iyi mi?” diye soru sordu. Tedavi sürecinin her aşamasını itinayla sürdürüyordu. Her açıdan..

Neyse tekrar tedavi günlerime dönüyüm.ilk tedavi İnternational da oldu ve çok umutluydum. Tedavime özen gösteriyor, verdikleri olanca iğneler için hastaneye gidiyordum. 16.02.2008 günü ablamla hastaneye gittik kan verdim ve sonucu beklemeye koyulduk. Sonucun pozitif çıkacağından çok emindim. Ve beklenen an Rina Hemşire biraz durakladıktan sonra üzülerek sonucumun negatif olduğunu söyledi. O anın tarifi acısı izah edilemez. Salak göz yaşım gene hücum için hazırlanırken kendimi sıktım ve ağlamadım . Bütün yaşlar boğazımda düğümlendi. Asansörü beklemeden merdivenlerden inerken göz yaşlarıma engel olamadım ve ablama sarılıp ağladım…durdurmam imkansız …

O arada Engin Hocam aradı teselli etmeye çalıştı ama ne çare. Umutla ümitsizlik arasında gidip gelirken gene diplerdeydim. Eve geldim kendimi akşama kadar odaya hapsettim. Çok tuhaf duygular içerisindeydim hiçbir teselli beni tatmin etmiyordu. Yeğenime sarılıp ağladım . Annemle ablam eminim ki bana görünmeden ağlıyorlardı. Eşim geldi ona sarılıp ağladım. Bu çöküntü baya sürdü içimde çevremi üzmek daha da ...

Kendimi beceriksiz olarak görüyordum. Hatta bazen kendimden nefret ediyordum sonra KADER dedim. İnsanlardan bile utanır haldeydim. Ve bu sıkıntılı günleri atlatarak 2008 ‘ in Kasım ayında tekrar tedavi görmeye karar verdim. Pozitif düşüncelerle yola devam etmeye karar verdim. Maddi imkanım ve güvenilir doktorumla tekrar denemeye değerdi. Rabbim şifasız hiçbir hastalık vermediğine göre tembelliğin alemi yoktu. Elimdeki bu kıymetlerin değerini bilip kendime gelmeliydim. Tedavi oldum sonucun olumsuz olduğunu biliyordum ama bu beni yıkıma uğratmayacaktı. Arkadaşımla aynı hastaneye gittim. Sonucu telefonla bildirmelerini istedim. Hastanenin orda , deniz kenarındaki bankta oturduk. Hiç belli etmemeye çalışsam da kalbimin sesi sahilde inliyordu. Ve derken o an geldi umutla ümitsizlik arasında telefonu açtım. Aynur hemşire … “ Sibelcim sonucun negatif” dedi . alışkın olduğum bir cevaptı. 5 dakika sonra Engin Hocam aradı. Oda üzgün ama beni teselli etmeye çalıştı. Tüm ilaçları bırakmamı ve adeti dönemin bitince görüşeceğimizi söyledi. Bu sefer suçlanacak, sığınacak bahane yoktu. Doktorum mükemmel, herkes ilgili , eşim ve ailem ellerinden geleni yapıyordu. Engin Hoca’ya direk bir sonra ki tedaviye ne zaman başlayacağımızı sordum. Kararım kesindi. Bekleyecek vaktim yoktu. 2009 mart ayında tekrar tedavi ve tekrar aynı sonuç heyecanı. Eşim ablam yegen im hastanedeyiz. Ben sonuç çıkmadan ağlamaya başladım. Sonucun negatif çıkacağından bir kez daha ( maalesef) emindim. Ki evet sonuç yine negatifti. Artık eşim ailem umudu kesti. Tedavi olmamamı istedi. İğnelerimi hep kendim yaptığım için onlara bu acı geliyordu. Benim tükenişime dayanamıyorlardı. Engin Hocam, o mükemmel insan bana doktorumu değiştirmemi istedi başka hekime giderek tedavimin yürütülmesini söyledi. Doktorumu değiştirmektensen tedaviden vazgeçeceğimi söyledim. Eşimde bu konuda hemfikirdi. Ya hocamızla olacak yada ben hayalimden vazgeçecektim.

Muayenelere devam ettiğimiz süre zarfında sinirlerim hayli gergindi. Bekleme salonundaki hiçbir hastayla konuşmuyordum. Bebeği olan hastaları gördükçe kendim başarısız işe yaramaz olarak görüyordum. Hiç unutmam Engin Hocam sırf bana moral olsun diye endometriozis hastası bir anneyle tanıştırdı. 4 yıl sonra anne olmuş bir bayandı. 2 kız bebekleriyle hayli mutlu görünüyorlardı. Bu mutluluğu bende yaşamalıyım ve geçmişe dönüp keşkeleri bırakmalıyım dedim kendime.

Engin Hocamın o dosthane yaklaşımı, hastalarına olan ilgi ve alakasını anlatmaya kelimeler yetmez. Böyle bir doktorla ve ekibiyle yola çıkmak insana güven veriyordu. Artık umutsuzluk yoktu. Her şeyi bir kenara bırakmalıydım. İlk olarak yoğun iş hayatıma ara verdim. Bol bol dua ve ibadet ettim, düzenli olarak yürüyüş yaptım. Stresi zorda olsa hayatıma sokmamaya çalıştım. Ve 2009 ‘un eylül ayında bu sefer Memorial’ da hocamla beraber tekrar tedaviye başladık. Tüp bebekten biraz farklı bir yöntemdi bu tedavi. Co-Culture ‘u denemek için kolları sıvadık. 16 Ekim 2009 kanımı verdim. Sonucu 16:30 ‘da telefonla bildireceklerdi. Ve saat 16:00 ‘da Nişantaşı’ndaki muayenehaneden arandım sekreter hanım Engin Bey sizinle görüşmek istiyor deyip beklemeye aldığında dakikalar yıl gibi geldi. İşte yine yeniden o an… Engin Hocam hayırlı olsun Sibelcim dediğinde bir şey diyemiyordum resmen dilim tutulmuştu.Şükürler olsun dedim içimden o an ki heyecanla hocam sizi öpmek istiyorum dediğimi hatırlıyorum.Her zaman nazik.kibar anlayışlı olan Engin hocam yine aynı nezaketle telefonu kapat ,nefes al beni ara dedi.O ana kadar ailem bana hiç bulaşmadı herkes sonucu negatif düşünüyordu.Telefonu kapattıktan sonra ağlıyor olmam kimseyi şaşırtmadı yeğenim başımda beni sarsıyor ve ne dediler? Pozitif mi ? diye soruyordu ve nihayet evet diyebildim Rabbim tüm bekleyenlere o anı yaşatsın inşallah evdeki herkesle sarılıp ağladık ama bu sefer negatif sonuç için değil pozitif sonuç için gözyaşları sel oluyordu.Kendime geldikten sonra hocamı aradım bana çoğul gebelik olabileceğini ve bu sefer her zaman bırak dediği iğne ve ilaçlara devam etmem gerekenleri söyledi.

Yine zor bir kararın beni beklediğinden habersiz ultrasona girdim 3 minik kalp atıyordu fakat kalplerin birinden vazgeçecek olmam gerektiğini Engin hocamla konuştuk her zamanki gibi seçenekler sunuldu karar bize bırakıldı.Allah’ım ne zor bir andı.Çok düşündüm her açıdan hatta Diyanet İşlerine danıştım.Öğrendim ki yüzdelik kısım hangisinde ise yani bir kalbi öldürmek iki kalbi yaşatacaksa günah olmadığını öğrendim o açıdan rahatladım.Hamileliğim boyunca doğru düzgün evden dışarı çıkmadım pimpirik olmadım ama tedbirli yaşamaya çalıştım 16. haftada iki mavi çorapla cinsiyetlerinin erkek olduğunu öğrendik Sonsuz şükürler olsun ki sıkıntılarımın mükafatını almaya başlamıştım çünkü ultrasona girmeden önce herkese iki erkek bebek istediğimi haddim olmayarak da olsa söylemiştim. Hayırlısı ile muradıma erdim.

Gün 31 Nisan gecesi ishal oldum ve hocamı aramak için sabah olmasını bekledim ve sabah 07:30 da kendisini aradım Floryada ki muayenehanesine yönlendirdi.Hemen nts ye bağladılar ve doğum sancısı göründüğünü söylediler o arada Engin hocam gelmişti zaten direk hastaneye yönlendirdi risk almayalım diye günlerden Cuma idi.yeğenim hemen beni hastaneye bırakıp ablamı almaya gitti.Hiç beklemiyorduk daha gebeliğimin 33 haftasındaydım ve tabii ki içimde tedirginlikler vardı.acaba her şey normal bir şekilde gerçekleşebilecekmiydi derken 1Mayıs gecesi sabaha kadar uyumadan beni arayan hocam saat sabah 8 de bebekleri alacağını söyledi şaka gibiydi her şey beklediğimden çabuk gelişiyordu ben saat sekizi beklerken hocam ani bir kararla 05:00 da bebekleri alacağını söyledi ablam ve yeğenim şaşkın ben şaşkın sabah 8 de doğumun olacağını bilen herkes habersiz ameliyathaneye girdim.

07.00 da odamdaydım ilk sorum bebeklerin durumu oldu.2 bebeğimin de sağlıklı olduğunu öğrendim.Onları ilk yoğun bakımda gördüm ve tarifi mümkün olmayan duygulara kapıldım.Anlatılmaz yaşanır derler ya aynen öyle işte.5 gün sonra bebeklerimle beraber hastaneden ayrıldık şimdi 61 günlükler ve hızla büyüyorlar .Rabbime sonsuz şükür ediyor bu duyguları yaşamama vesile olan ENGİN hocam ve ekibine de sonsuz şükranlarımı sunuyorum.Rabbimden başarılarının devamını diliyorum.

Question 5

Bizim Hikayemiz

admin · Accepted Answer

bizim hikayemiz 2003 yılında dış gebelikle başladı dış gebelik olduğunu anlamadıkları için kanalımın birinden oldum ve sonrası peşi sıra düşükler oldu 2008 yılında 5 aylık erken doğumun arkasından 2009 da tekrardan bi dış gebelik daha yaşadım ve diğer kanalımda alındı bebek yapmak sadece tüp bebeğe kalmışdı tüp bebeğide 2 kez denedim olumsuz oldu ta ki engin hocayı tanıyana kadar artık inancım kalmamışdı ama engin hoca beni öyle motive edip moral verdiki daha önce yasadığım tüm olumsuzlukları unuttum ve sadece engin hocaya motive olup dediği herşeyi yaptım ve şimdi ikiz kızlarım var hocam çok ama çok teşekkür ederiz(sizi seviyoruz)

saygılar

Question 6

Kuzey Şimşir

admin · Accepted Answer

Hocam, 9 ay boyunca bize göstermiş olduğunuz ilgi ve alaka için çok teşekkür ederiz... Kuzey'imizi sağlıkla kucağımıza verdiğiniz için çok mutluyuz... Kuzey Şimşir

Question 7

Hepinize Güzel ve Sağlıklı Bebişler Diliyorum

admin · Accepted Answer

2010 yılının Nisan sonunda hamile kaldığımı öğrenmiştim. O dönemde disiplinli spor yapıyordum. Dansa gidiyor, saunaya giriyordum. Hamile olduğumu öğrendiğimde bir özel hastanede herhangi bir doktara gittim. Bu durumun özel bir durum olduğunun çok farkında değildim açıkcası. İlk görüştüğüm doktorum bana hayatımda herhangi bir değişiklik yapmama gerek olmadığını söyledi. Hamileliğimin 6 haftasında kanamam oldu. Bebeğimin kalp atışlarını aynı stresli gün de duydum. Doktorumu değistirmeye karar verdim. Benim güvenebileceğim birine ihtiyacım vardi. Engin Bey’i buldum. Önce güven veren sözleri ve açıklayıcı net tavrıyla beni rahatlattı. Riskli bir dönem geçirdiğimi söyledi. Gebeliğim ilerledikçe ara ara kanamalarım devam etti. Bir ara besin zehirlenmesi bile yaşadım. Engin Bey’e sözlerine hep güvendim. Bebeğimi sağlıklı biçimde kucağıma alacağıma dair inancım çok yüksekti. Gebeliğimin 6. ayında erken doğum riskinden iş hayatıma ara verip yatmak durumunda kaldım. Belki kimileri için değil ama benim için uzun bir dönemdi. Bu dönemi kaygıdan, stresten uzak geçirmem gerektiğini söylemişti doktorum. Harfi harfine uydum. Bebeğimi kucağıma alacağıma dair inancım kaygılarımın önüne geçti. Engin Beyin sayesinde kendimi dizginlemeyi öğrendim. Ona çok güvendim. Hayatımda bu kadar çok güvendiğim çok az insan oldu. Sayesinde Derinim oğlum dünyaya geldi. Yaşam çok güzel. Tüm sorunlu hamilelik geçiren annelere tavsiyem Engin Bey’in söylediklerini harfi harfine uymanız, kaygı ve stres konusunda kendinizi kontrol etmeyi başarmanız.
Hepinize güzel ve saglikli bebisler diliyorum.

derin sevgiler