Bu satırları yazdığıma hala inanamıyorum. Tam 7,5 ay oldu oğlum evimin neşesi dünyadaki en büyük mutluluğum oğlum dünyaya geleli.
Bizim hikayemiz şöyle başladı.; 2008 evlendik 2 ay bekledikten sonra artık çocuk sahibi olmaya karar verdik. 2-3 ay sonra bir doktora gittim. Muayenede çikolata kistim olduğunu hemen ameliyat olmam gerektiğini yoksa çocuğumun olmayacağını olsa bile risk altında olacağını söylemişti. Doktordan çıkıp eve gelinceye kadar ağlamıştım. Öyle ağlamıştım ki aynada kendime bakınca ben bile kendimi tanıyamamıştım. Hemen başka doktorlara da gittim. Bütün testler yapıldı, hiçbir sorun çıkmadı. Sadece kistin var dediler. Bazı doktorlar hemen ameliyat çikolata kisti ile hamileliğin zor olduğunu, bazısı ise ameliyatın yumurtalık rezervine zarar vereceği için ameliyat önermiyorlardı. Kafam çok karışıktı ve psikolojik olarak mahvolmuştum. Arkadaşlarımın hamilelik haberlerini duyunca onlara seviniyor kendiminki ne zaman olacak diye üzülüyordum. Öyle bir üzüntü ki tarifi imkansız. Eşim “Bu kadar üzülme başka hastalıklar çıkacak” diyordu. Ama ben kendime engel olamıyordum. Devlet hastanesinde birkaç kez ilaç tedavisi oldum ama sonuç alamadık. Artık onlarda ameliyat kararı almıştı. Bu arada bir arkadaşımızın tavsiyesi üzerine Engin Hoca ile tanıştık.
Engin hoca bütün seçenekleri artıları ve eksileri ile önümüze koydu ve kendi tavsiyesinin bu seçenekler içinde ilk denenecek olanın tüp bebek olduğunu söyledi. Hatta kendimize bir altı ay şans bile verebileceğimizi söyledi. Biz bir iki ay bekledikten sonra tüp bebeğe karar verdik. Engin hocam tedavinin her aşamasında büyük titizlik ile ilgilendi ve psikolojik destek verdi. Sonuç pozitifti. O günü unutamam eşim ağlıyor ben ağlıyor büyük mutluluk içindeyiz (Ben bu satırları yazarken yine ağlıyorum). Gebelik sürecinde de sıkı bir takip içindeydik. Engin Hoca hiçbir ayrıntıyı atlamıyordu ve sonunda oğlumuza kavuştuk. Bu mutluluğu yaşamamıza vesile olan Engin Hocaya sonsuz teşekkürler.